You are here

Home » Content

ÖZGECİLİĞİ ARTIRMAYA YÖNELİK PSİKOEĞİTİM PROGRAMININ ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNİN ÖZGECİLİK DÜZEYLERİNE ETKİSİ

THE EFFECT OF PSYCHO-TRAINING PROGRAM ON ALTRUISM LEVELS OF UNIVERSITY STUDENTS

Journal Name:

  • Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi

Publication Year:

  • 2015

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
The purpose of this study is to increase altruism levels of the university students through a group psychotraining program designed to enhance altruism. In this research, pre‐test post‐test control group design was used. Within the scope of this study, Altruism Scale (London & Bower, 1968) was applied to the freshman students attending Guidance and Psychological Counseling department at Fatih University during 2014‐2015 academic year. The students with low altruism levels and willing to participate in the study was randomly assigned to the experimental and control groups as 12 students for the experimental group and 12 students for the control group. A psycho‐training program based on positive psychology was applied to the experimental group in 8 sessions to increase their altruism levels. For the analysis of the data, Mann‐Whitney‐U test was used for intra‐group comparison; and Wilcoxon test was used for inter‐group comparison. According to the results of the analysis, a significant difference was found between pre‐test and post‐test scores of the students in experimental group. Moreover, a significant difference was found between altruism post‐test scores of the experimental and control groups. The findings of the study were interpreted within the scope of previous literature and research on altruism.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmada; grup yaşantısı yoluyla verilen özgeciliği artırma psiko‐eğitim programı ile üniversite öğrencilerinin özgecilik düzeylerinin artırılması amaçlanmıştır. Araştırmada ön‐test son‐test kontrol gruplu desen kullanılmıştır. Çalışma kapsamında 2014‐2015 öğretim yılında İstanbul ili Fatih Üniversitesi’nde Eğitim Fakültesi Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık Programına devam eden birinci sınıf öğrencilere Özgecilik Ölçeği (London & Bower, 1968) uygulanmıştır. Özgecilik düzeyleri düşük olup araştırmaya katılmak isteyen öğrencilerin 12’si deney ve 12’si de kontrol grubuna rastgele atanmıştır. Deney grubuna pozitif psikoloji temelinde hazırlanan özgeciliği artırmaya yönelik 8 oturum psiko‐eğitim programı uygulanmıştır. Verilerin analizinde deney ve kontrol gruplarının özgecilik puanlarının karşılaştırılması için Mann‐Whitney‐U testi ve grup‐içi karşılaştırma için Wilcoxon testi yapılmıştır. Yapılan analizler sonucunda, deney grubundaki öğrencilerin özgecilik ön‐test ve son‐test puanları arasında anlamlı bir fark olduğu görülmüştür. Bununla birlikte, deney ve kontrol grubunun özgecilik son‐test puanları arasında deney grubu lehine anlamlı bir fark olduğu görülmüştür. Araştırmanın bulguları, özgecilik ile ilgili literatür ve daha önce yapılan araştırmalar çerçevesinde yorumlanmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon 22.nedim_bal.pdf
  • 4
206
216
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Akbaba, S. (1994). Grupla psikolojik danışmanın sosyal psikolojik bir kavram olan özgecilik üzerindeki etkisi.
Yayınlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
Akbaba, S. (2001). Özgecilik ölçeğinin Türkçe’ ye uyarlanması geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Atatürk
Üniversitesi Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi(3), 85‐95.
Arıcıoğlu, A., (2008). Okullarda ruh sağlığı hizmetleri. Kuramsal Eğitimbilim, 1(2), 76‐83.
Carlo, G., & Randall, B. A. (2002). The development of a measure of prosocial behaviors for late adolescents.
Journal of Youth and Adolescence, 31(1), 31‐44.
Carpenter, J., & Myers, C. K. (2010). Why volunteer? Evidence on the role of altruism, image, and
incentives. Journal of Public Economics, 94(11), 911‐920.
Batson, C. D., & Powell, A. A. (2003). Altruism and prosocial behavior. In Millon, T. & Lerner, M.J.(Eds), Weiner,
I.B. (Ed‐in Chief), Handbook of psychology (pp.463‐485). NJ: John Wiley & Sons.
Ben‐Ner, A., & Kramer, A. (2011). Personality and altruism in the dictator game: Relationship to giving to kin,
collaborators, competitors, and neutrals. Personality and Individual Differences, 51, 216–221.
Boniwell, I. (2012). Positive psychology in a nutshell: The science of happiness. Open University Press.
Boniwell, I., & Ryan, L. (2012). Personal Well-Being Lessons For Secondary Schools: Positive Psychology In Action
For 11 To 14 Year Olds: Positive psychology in action for 11 to 14 year olds. McGraw‐Hill International.
Diener, E., & Seligman, M. E. (2002). Very happy people. Psychological science, 13(1),81‐84.
Doğan, T., & Sapmaz, F. (2012). Kişilerarası ilişki tarzları ve öznel iyi oluş. Türk EğitimBilimleri Dergisi,10 (3),585‐
601.
Doverspike, W. F. (2009). How to make yourself miserable: Discovering the secrets to unhappiness. Ocak,1,
2015 tarihinde http://drwilliamdoverspike.com/files/how_to_make_yourself_miserable.pdf adresinden
alınmıştır.
Dunn, E.W., Aknin, L.B., & Norton, M.I. (2008). Spending money on others promotes happiness. Science, 21,
1687–1688. doi: 10.1126/science.1150952.
Fein, H. (1989). Good people versus dirty work: Helping Jews evade the holocaust. Contemporary Sociology: An
International Journal of Reviews, 191‐193.
Freedman, J. L., Sears, D. O., Carlsmith, J. M. (1993) Sosyal psikoloji. (A. Dönmez, Çev.). Ankara: İmge. (Orijinal
eserin yayın tarihi 1978).
Furnham, A., Treglown, L., Hyde, G. & Trickey, G. (2014). The Bright and Dark Side of Altruism:Demographic,
Personality Traits, and Disorders Associated with Altruism. Journal of Business Ethics. 10.1007/s10551-
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Kasım 2015 Cilt:4 Sayı:4 Makale No: 22 ISSN: 2146‐9199
215
014-2435-x. 02.01.2015 tarihinde http://link.springer.com/article/10.1007/s10551‐014‐2435‐
x/fulltext.html adresinden alınmıştır.
Holtzman, J. (2013). Calculating Compassion. Stanford Journal Of Public Health, 4 (1): 20‐22.
Ivey, A. E., & Goncalves, O. F. (1988). Developmental therapy: Integrating developmental processes into the
clinical practice. Journal of Counseling & Development, 66(9), 406‐413.
Jazaieri, H., Jinpa, G. T., McGonigal, K., Rosenberg, E. L., Finkelstein, J., Simon‐Thomas, E., ... & Goldin, P. R.
(2013). Enhancing compassion: A randomized controlled trial of a compassion cultivation training
program. Journal of Happiness Studies, 14(4), 1113‐1126.
Kasser, T., Ryan, R. M., Couchman, C. E., & Sheldon, K. M. (2004). Materialistic values: Their causes and
consequences. In Kasser, T. & Kanner, A. D. (Eds), Psychology and consumer culture: The struggle for a good life
in a materialistic world (pp. 11‐28). Washington DC: American Psychological Association.
Karadağ, E., & Mutafçılar, I. (2009). Prososyal davranış ekseninde özgecilik üzerine teorik bir çözümleme.
Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, 8, 41‐69.
Kemeny, M. E., Foltz, C., Cavanagh, J. F., Cullen, M., Giese‐Davis, J., Jennings, P., ... & Ekman, P. (2012).
Contemplative/emotion training reduces negative emotional behavior and promotes prosocial
responses. Emotion,12(2), 338.
Korkut, F. (2003). Rehberlikte önleme hizmetleri. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9, 441‐
452.
Kouliou, F., Dragioti, E., Kotrotsiou, E., & Gouva, M. (2012). Α quantitative investigation of personality and
psychological characteristics on volunteers in the humanitarian non government organizations. Interscientific
Health Care,4(1), 34‐42.
Kristeller, J. L., & Johnson, T. (2005). Cultivating Loving Kindness: A Two‐Stage Model Of The Effects Of
Meditation On Empathy, Compassion, And Altruism. Zygon, 40(2), 391‐408.
Kumru, A., Carlo, G. & Edwards, C.P. (2004). Olumlu sosyal davranışların ilişkisel, kültürel, bilişsel ve duyuşsal
bazı değişkenlerle ilişkisi. Türk Psikoloji Dergisi, 19 (54): 109‐125.
Magyar‐Moe, J. L. (2009). Therapist's guide to positive psychological interventions. Academic Press.
Mellor, D., Hayashi, Y., Stokes, M., Firth, L., Lake, L., Staples, M., Chambers, S. & Cummins, R. (2008).
Volunteering and its relationship with personal and neighbourhood wellbeing. Nonprofit and Voluntary Sector
Quarterly, 38 (1),144‐ 159.
Oliner, S. P., & Oliner, P. M. (1988). The altruistic personality: Rescuers of Jews in Nazi Europe. New York: Free.
Penner, L. A., Dovidio, J. F., Piliavin, J. A., & Schroeder, D. A. (2005). Prosocial behavior: Multilevel perspectives.
Annu. Rev. Psychol., 56, 365‐392. doi:10.1146/annurev.psych.56.091103.070141.
Post, S. G. (2005). Altruism, happiness, and health: It’s good to be good.International journal of behavioral
medicine, 12(2), 66‐77.
Roeser, R. W. & Pinela, C. (2014), Mindfulness and compassion training in adolescence: A developmental
contemplative science perspective. New Directions for Student Leadership, 2014: 9–30. doi: 10.1002/yd.20094.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Kasım 2015 Cilt:4 Sayı:4 Makale No: 22 ISSN: 2146‐9199
216
Sancaklı, S. (2006). Hz. Peygamber’in Erdemli İnsan Yetiştirme Bağlamında Îsâr (Diğergamlık) Kavramına Verdiği
Önem. Tasavvuf: İlmî ve Akademik Araştırma Dergisi, 7, 29‐56.
Schneider, K. S. (1977). Personality correlates of altruistic behavior under four experimental conditions. The
Journal of Social Psychology, 102(1), 113‐116.
Sheldon, K. M., & Lyubomirsky, S. (2004). Achieving sustainable new happiness: Prospects, practices, and
prescriptions. Positive psychology in practice, 127‐145.
Shek, D., T., & Lau, P. S. Y. (2006). Development of a Positive Youth Development Program in Hong Kong:
Project PA. THS (Positive Adolescent Training Through Holistic Social Programs). Journal of Basic
Education, 15(1).
Smith, K., Holmes, K., Haski‐Leventhal, D., Cnaan, R. A., Handy, F., & Brudney, J. L. (2010). Motivations and
benefits of student volunteering: comparing regular, occasional, and non‐volunteers in five countries. Canadian
journal of nonprofit and social economy research, 1(1).
Steger, M., Kashdan, T. & Oishi, S. (2008). Being good by doing good: Daily eudaimonic activity and well‐being.
Journal of Research in Personality, 42: 22‐42. doi: 10.1016/j.jrp.2007.03.004.
Thoits, P. A., & Hewitt, L. N. (2001). Volunteer work and well‐being. Journal of Health and Social Behavior, 42,
115–131. Retrieved from http://www.jstor.org/
Topses, G. (2012). Elseverlik (alturizm) ve benseverlik (egoizm) ölçeğiyle ilgili geçerlik ve güvenirlik çalışması.
International Journal of New Trends in Arts, Sports & Science Education (IJTASE), 1(2), 60‐71.
Twenge, J.M. (2009). ‘Ben’ Nesli. (E. Öztürk, Çev.). İstanbul: Kaknüs.
Wallmark, E., Safarzadeh, K., Daukantaitė, D., & Maddux, R. E. (2013). Promoting altruism through meditation:
an 8‐week randomized controlled pilot study. Mindfulness, 4(3), 223‐234.
Weinstein, N., & Ryan, R. M. (2010). When helping helps: Autonomous motivation for prosocial behavior and
its influence on well‐being for the helper and recipient. Journal of personality and social psychology, 98(2), 222.
Türkiye İstatistik Kurumu (TUİK) (2009‐2012). Türkiye Sağlık Araştırması Verileri.
http://www.tuik.gov.tr/Kitap.do?metod=KitapDetay&KT_ID=1&KITAP_ID=223 adresinden alınmıştır.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com