You are here

SAVUNUCU KİŞİLİK ÖLÇEĞİNİN GEÇERLİK GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

A STUDY ON THE VALIDITY AND RELIABILITY OF THE DEFENSIVE PERSONALITY SCALE

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS_370
Author Name
Abstract (2. Language): 
This study was planned to test the validity and reliability of the “defensive personality scale” aiming to research the “defensive personality patterns” in the sample selected by the researcher. First the items were formed, and then seven experts in the field were consulted, and finally the 50 item “defensive personality scale” was developed in the light of the suggestions made. The scale comprises items that aim to measure 25 defensive and 25 nondefensive behaviors. Next, a pilot study was conducted on 100 students in the Cyprus International University; some items were reorganized in the light of the feedback received. The final draft of the scale was administered to 255 students aged between 19-23 who were studying in the Department of Guidance and Psychological Counseling, the Department of Pre-school Teaching and the Department of Teaching Mentally Handicapped in the Cyprus International University. Items of the scale were classified under four factors during the process of factor analysis, factor 1: facing reality or not, factor 2: self judgment regarding self disclosure, factor 3: acting out and masking behaviors, and factor 4: “compensating” defensive behavior in the face of reality. As a result of the statistical factor analysis, factor loads were found, item subtitle correlations, upper lower t values, total item correlations, eigen values, variance percentages, Alpha Cronbach reliability coefficient was calculated. As a result, the rather high factor loads indicated that the items were able to distinguish between highly defensive and non defensive behaviors During factor analysis, the criterion was to include factors bigger than 1.00, which is, items whose factor loads were bigger than .4. In total the variance number disclosed was 56.17%. 1. The Cronbach Alpha quotient of the factor .71, factor loads were between .80-.57, 2. The Cronbach Alpha quotient of the factor.69, factor loads were between .80-.61, 3. The Cronbach Alpha quotient of the factor .63, factor loads were between .72-.64, 4. The Cronbach Alpha quotient of the factor.56, factor loads were between .84-.76. Item subtitle correlations of the scale were .72.65 for item 1; .80-.66 for item 2; .80-.66 for item 3 and .84-.82 for item 4. While the Eigen values were 3.34 for factor 1, 1.98 for factor 2, 1.43 for factor 3,1.09 for factor 4, they were 23.90, 14.1, 10.24, and 7.84 respectively for factors whose disclosed variance percentage was between 1-4. Furthermore, as seen in table 3, the total percentage correlations of the 1st and the 2nd factors were .83, the total percentage correlations of the 3rd and the 2nd were .58, the total percentage correlations of the 4th and the 3rd .61, the total percentage correlations of the 4th factor were .29, and was observed to be significant at the p=.05 level.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışma; yine bu makalenin yazarınca oluşturulan, kişilerdeki “savunucu davranış örüntülerini” araştırmaya yönelik, “savunucu kişilik ölçeğinin” geçerlik ve güvenirliğini test etmek amacıyla planlanmıştır. Çalışma sürecinde, önce ölçek maddeleri oluşturulmuş, 7 kişilik uzman görüşlerine başvurulmuş ve görüşlerin ışığında maddeler yeniden gözden geçirilerek 50 maddelik aday “savunucu kişilik ölçeği” geliştirilmiştir. Ölçek 25 savunucu ve 25 savunucu olmayan davranışları ölçmeyi amaçlayan maddelerden oluşmuştur. Sonraki süreçte 100 Uluslurarası Kıbrıs Üniversitesi öğrencileri üzerinde ön deneme uygulanmış, geri bildirimler ışığında kimi maddeler yeniden düzenlenmiştir. Ölçeğin son durumu, Uluslararası Kıbrıs Üniversitesinin Rehberlik v Psikolojik danışmanlık, Okul Öncesi Öğretmenliği, ve Zihinsel Engelliler Eğitimi ana bilim dalında öğrenim görmekte olan yaşları 19-23 yaşları arası 255 öğrenciye uygulanmıştır. Yapılan faktör analizi sürecinde ölçek maddeleri dört faktörlü olarak sınıflandırılmıştır. 1. faktör, kişinin gerçekle yüzleşip yüzleşmemesini, 2. faktör, kendini açma davranışıyla ilgili yargıları, 3 faktör, kişinin rol yapma ve maske takma davranışını 4. faktör ise kişinin gerçekler karşısında “ödünleyici” savunmacı davranışını ölçmeyi amaçlayan maddelerdir. Yapılan istatistiksel faktör analizleri sonucunda; faktör yükleri bulunmuş, madde alt ölçek ilgileşimleri, alt-üst grup t değerleri, madde toplam ilgileşimleri, öz değerleri, açıklanan varyans yüzdeleri, alfa croanbach güvenirlik katsayıları hesaplanmıştır. Sonuç olarak faktör yüklerinin oldukça yüksek çıkması, maddelerin yüksek savunucu davranış örüntülerine sahip olanlarla, olmayanları birbirinden ayırtedebilecek ölçme yeterliliğinde olduğunu göstermiştir.
1459-1472

REFERENCES

References: 

ALEXANDER, F. James (1973) Defensive and Supportive Communications in Normal
and Daviant Families. Journal of Coulsulting and Clinical Psychology, 15(2), S,
223-231.
ANNA, Freud (1989) Ego ve savunma Mekanizmaları, Çev: Yeşim Erim, Bağlam
yayıncılık, Ankara.
BARON, Alma (1987) “The Key to Open Communication”. Personel Administrator, s:
21(5), 49,51-52.
COŞKUNER, Ayşe (1994) İletişim Becerileri Geliştirme Eğitiminin İşgörenlerin
İletişim Çatışmalarına Girme Eğilimlerine, Yalnızlık Düzeylerine ve İş
doyumlarına Etkisi. Ankara üniversitesi Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi,
Ankara.
ÇELİK, Fatma.(2001) Grupla Savunucu İletişimi Azaltma Programının Üniversite
Öğrencilerinin Savunucu Davranış Düzlerine Etkisi” Gazi Üniversitesi,
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
DAVUT, Aydın (1997), Bilişsel Davranışçı Yaklaşımlı Grupla Psikolojik Danışmanın
Üniversite Öğrencilerinin İletişim Çatışmalarını Önlemedeki Etkisi. Gazi
Üniversitesi Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek lisans Tezi, Ankara.
ÇAM, Sabahattin (1997). İletişim Becerileri Eğitim programının Öğretmen
Adaylarının Ego Durumuna ve Problem Çözme Becerisi Algılarına Etkisi.
Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü,Yayınlanmamış Doktora Tezi,
Ankara.
1471
Gürsen TOPSES
CÜCELOĞLU, Doğan. (2000) Yeniden İnsan İnsana. Sistem Yayıncılık, İstanbul.
CÜCELOĞLU, Doğan. (2002) İletişim Donanımları. Remzi Kitabevi İstanbul.
DÖKMEN, Üstün (1995) İletişim Çatışmaları ve Empati. Sistem Yayıncılık. , Ankara.
DÖKMEN, Üstün ( 1996) Sanatta ve Günlük Yaşamda İletişim Çatışmaları ve Empati.
Sistem Yayıncılık, Ankara.
DÖKMEN, Üstün (2007) Küçük Şeyler. Remzi Kitapevi, Ankara
EADIE, F. William (1978) Defensive Communication As Traid and State. Paper
presented at the Animal Meeting Of The İnternational. Commnication
Association, April: 25-29, Chicago.
GANDER J. ve W. GARDINER. Çocuk ve Ergen Gelişimi. Editör: Bekir Onur. İmge
Yayınevi, Ankara.
GENÇTAN, Engin. (1986) İnsan Olmak, Remzi Kitapevi, Istanbul
GIBB. J.Jack (1961) Defensive Communication. Journal of Communication, s; 141-148
New York.
GOLEMAN D. (2000) İşbaşında Duygusal Zeka. Varlık Yayınları, İstanbul.
GOTTMAN, J.M (1993) The Roles of Contlict Engament, İnteraction: A Longitudinal
Viev of Fit Types Couples. Journal of Counsutting and Clinical Pyschology, 61(1),
S. 615-617, New York.
IŞIK, A.Zeynep. (1993), İletişim Becerileri Konusunda Ebeveynlere Verilen Eğitimin
İletişim Çatışmalarına Girme Eğilimi Üzerindeki Etkisi. Marmara
Üniversitesi Yayınları, Ankara.
KAHN, Michael (1995), İletişimin Tao’su (çev: Hande Gündüz), Okyanus Yayıncılık,
İstanbul.
KORKUT, Fidan (1996) İletişim Becerilerini Değerlendirme Ölçeğinin Geliştirilmesi
Güvenirlik Geçerlik Çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi,
sayı 2 (7), s: 18-23, Ankara.
LANDFIELD, W.Alvin (1954) A Movemend İnterpretation Of Theat. Journal Of
Abnormal And Social Psychlogy, 49, S. 529-532
NAVARO, Leyla (1999). Gerçekten Beni Duyuyor musun? Sistem Yayıncılık, İstanbul.
ÖZER, A.Kadir (1989). Duygusal Gerilimle Baş edebilme (Ben Değeri Tiryakiliği),
Varlık Yayınları, İstanbul,
ÖZER, A.Kadir (1995) İletişimsizlik Beceresi. Varlık Yayınları, İstanbul,
Savunucu Kişilik Ölçeğinin Geçerlik Güvenirlik Çalışması 1472
ÖZGİT, Şahin (1991) İletişim Becerisi Konusunda Verilen Eğitimin İletişim
Çatışmalarına Girme Eğilimi Üzerindeki Etkisi. Marmara Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul.
ROZEMA, j. Hazem (1986) .Defensive Communivation Climate as Barrier to Sex
Education in The Home. Family Relations, 35, S: 531-537
SELÇUK, Ziya (1989) Üniversite Öğrencilerinin Kendini Açma Davranışları. Hacettepe
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Ankara.
SUCUOĞLU, Bulbin (1991) Davranış Bilimlerini İletişim Becerileri Kazandırma yolu
İle Azaltılması Vak’a Sunusu. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi Yayınları, s:
24(1), 161
SUNBURG, F. James (1998). Working With Defensive Projections in Conjoint
Marriage Counselling Family Relations, (29(1), s: 107-109, New York.
ŞAHİN, Yüksel (1997). Grupla İletişim Becerileri Eğitiminin Üniversite Öğrencilerinin
İletişim Beceri Düzeylerine Etkisi. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara.
TOFFLER, Alvin (1974) Gelecek Şoku. Çev: Selami Sargut. Altın Kitaplar, Istanbul.
TOPSES, Gürsen (2001) İletişimde Savunucu Davranış Düzeyini Belirleme Ölçeği.
“Grupla Savunucu İletişimi Azaltma Programının Üniversite Öğrencilerinin
Savunucu Davranış Düzeylerine Etkisi” adlı yüksek lisans tezinde
uygulanan yayınlanmamış çalışma, Ankara.
TÜMER, A.Batı (1998). Evli Çiftlerde Gözlenebilen Çatışma Odakları ve İletişim
Sorunları. Yayınlanmamış Yüksek lisans Tezi. İzmir.
ULUSOY, Özlem ve A. UZUNÖZ. (1992). Düşük ve Yüksek Kaygılı Üniversite
Öğrencilerinde Yüz yüze ve Telefonla Kurulan İletişimin Problem Çözme
Becerisine Etkisi”, 7. Ulusal Psikoloji Kongresi Bilimsel Çalışmaları,
Psikologlar Derneği Yayını, Ankara.
UZUNÖZ, Ali (1989) Blaka’ın İletişim Çatışmaları Durumları Tekniğinin İki Farklı
Türk Örnekleminde Sınanması. Türk Psikoloji Dergisi 7(23), S: 58-67
WIRTH, L. (1964) On Cities and Social life. Chicago University Pres.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com