‘Hervormen’ is het woord dat politici en hun ‘adviseurs’ gebruiken om het volk de indruk te geven dat ze de burger, en het ‘landsbelang’ serieus nemen.
De Nederlandse regeringspartijen ‘hervormen’ de ’Sleepwet’ door enkele tekstuele aanpassingen die niets veranderen aan de werking of bedoeling, maar die bruikbaar zijn om de burger voor te houden dat men heeft geluisterd naar het ’NEE!’ als uitslag van het laatste referendum. Die benadering is de ‘goudstandaard’ voor bestuurders die lak hebben aan wat het volk van hen verwacht, waarbij men ter verdediging aanvoert dat onder de tegenstemmers ‘genuanceerd’ wordt gedacht over de eigenlijke wet, en dat niet iedereen écht tegen is. Maar wat in elk geval volkomen helder is, dat is dat de burgers die zaten te wachten op de tekstuele modificaties die Rutte en de zijnen nu aan de ‘Volksvertegenwoordiging’ voorleggen, zonder uitzondering vóór die wet hebben gestemd bij het laatste referendum.
In Frankrijk botst de energieke president met de ‘geprivilegieerde’ werknemers van de Franse Spoorwegen. Hij wil de ’SNCF’ grondig veranderen. En daarna ook de rest van Frankrijk. En Europa. Hij wordt toegejuicht door ‘Mainstream’ economen binnen en buiten Frankrijk, die al decennialang klagen over Frankrijk als de ‘Zieke Man’ van Europa. Zij allen hopen dat de nog altijd sterke vakbonden in het land gebroken zullen worden, zoals overal elders in de ‘westerse’ wereld sinds Thatcher en Reagan. Of ‘ingepakt’ zoals in Nederland en Duitsland, waar vakbondsbestuurders carrièrekansen kregen via een plek op het pluche in ‘Den Haag’, voornamelijk via de daardoor nu overleden PvdA, en dan door naar de lucratieve baantjes, riante ‘wachtgeldregelingen’, commissariaten en ‘adviseurschappen’.
Of Macron er in slaagt de Franse vakbonden te breken, is nog maar de vraag. Het belangrijkste probleem voor hem, zoals ik het zie, is het ‘Franse DNA’. Het is niet zozeer dat Fransen persé tegen veranderingen zijn, maar als men inlevert, moet dat worden ‘gecompenseerd’. Een ander woord voor: ‘Het geld moet niet in de zakken van het management of de aandeelhouders verdwijnen’, of omgezet worden in imperialistische projecten met de regie in ‘Washington’ of ‘Londen’. En u zult begrijpen dat ik dat als zodanig een bijzonder sympathiek streven vind.
Op elk land valt altijd wel iets aan te merken. Maar die ‘Zieke Man’ heeft een subliem functionerend wegennet, waar zelfs op ‘Zwarte Zaterdagen’, als iedereen in Europa naar vakantieland Frankrijk komt, minder file staat dan in Nederland op een druilerige herfstdag. Wegenbelasting kennen ze niet. De brandstof is (vooralsnog) goedkoper dan in Nederland. Het land had geen gas, dus ontwikkelde het kernenergie, waardoor het zich nu niet geplaatst ziet voor de opdracht om een waanzinnige kapitaal-vernietigingsexercitie op te tuigen zoals het kabinet in Nederland nu van plan is. Het heeft als enige land in de wereld een levensvatbare vliegtuigindustrie als concurrent van het zwaar gesubsidieerde Amerikaanse Boeing. Er rijden ‘Hoge-Snelheids-Treinen’ die het ook echt doen. Het land heeft nog altijd een omvangrijke auto-industrie die het op kan nemen tegen de ‘Sjoemelaars’ in Duitsland. Voor haar defensie hoeven ze niet te shoppen in de Verenigde Staten, want ze maken alles zelf. Studenten hoeven zich niet te behangen met torenhoge schulden, terwijl de universiteiten wereldwijd in hoog aanzien staan, ondanks de taalbarrière. Op het gebied van kunst en cultuur is het nog steeds de ‘Goud-Standaard’. En Franse wijn is lekkerder dan al dat ‘Nouveau Monde’-geneuzel waar het primair om de kwantiteit gaat, en niet om de kwaliteit. En waar de Fransen wereldwijd nog koloniale gebieden hebben, is het daar beter geregeld dan op de Nederlandse Antillen. Ondanks het gegeven dat ze die eilanden niet exploiteren als ‘Belastingparadijzen’. Dat ’Nestjes-roven’, waar we ook in Nederland zelf zo leuk aan verdienen, vindt men in Frankrijk getuigen van een moreel tekort, doorgeslagen opportunisme, en een gebrek aan solidariteit.
De ‘Hervorming’ die Trump in de Verenigde Staten nu doorvoert, via een snel escalerende handelsoorlog met China, en niet aflatende dreiging richting Rusland en Iran, is als zodanig niet echt een ‘hervorming’. Dat wil zeggen dat het ‘beleid’ is dat in feite is afgedwongen door de onbetaalbare schulden van dat land, en een oceaan aan militaire avonturen die het land nu opbreken. Maar dat zat er al veel langer aan te komen. Optisch lijkt het heel wat, en geboren uit kracht. Maar het is het failliet van een koers die decennia geleden werd ingezet, waarin de Verenigde Staten de rol werd toebedacht van ‘Politieman-van-de-Wereld’, gesoufleerd door haar ‘Atlantische’ slippendragers in Europa. Meer in het bijzonder het Verenigde Koninkrijk en Nederland. In Europa ‘hervormd’ tot ‘Service Verleners’ bij uitstek, met een etalage vol lekkernijen, betaalt met gas en olie uit de Noordzee dat nou op is. Het ‘Gebemoei’ kostte de Britten en Nederlanders hun kroonjuwelen, die in de ramsj werden gezet, en nu zitten we met politici die onder ‘Hervormen’ verstaan dat we vooral meer cosmetische aanpassingen aan ’Sleepwetten’ en andere wetsteksten nodig hebben, omdat het land eigenlijk ‘af’ is.
In het Verenigde Koninkrijk was men daar zelfs zozeer van overtuigd, dat men weg wilde uit Europa, omdat men het zat was te betalen voor die ‘Zieke Man’ Frankrijk, en andere landen die nog niet ‘Hervormd’, maar overwegend ‘Katholiek’ waren. Met dank aan ‘Cambridge Analytics’, nauw verbonden met hun eigen geheime diensten, staan ze nu buiten. In de kou, mogen we wel zeggen, en vertellen ze elkaar sprookjes over 'Russisch Zenuwgas' om de aandacht van hun misère af te leiden. De wereld raakt met elke nieuwe dag verder verdeeld door een stortvloed van dergelijke ’sprookjes’ uit landen die merken dat er steeds minder vraag komt naar hun ‘Diensten’. Het komt mij daarom voor dat Macron beter zijn knopen kan tellen, voordat hij bij de ’SNCF’ het licht uitdoet, om in Syrië het stokje van de Amerikanen over te nemen. In Frankrijk zit echt niemand te wachten op een nieuw ‘Algerije’.