قهرمان المپیک مسابقه تحویل را ملاقات کرد


روبن لیماردو ، شمشیربازی قهرمان المپیک ونزوئلا با کیسه زایمان بزرگ به پشت ، با دوچرخه در اطراف شهر میزبان خود در لهستان رکاب می زند و زندگی عجیب و غریب اما داستان قلبی این همه گیر زمان را تأمین می کند. دارنده مدال طلای المپیک 35 ساله در لندن بار دیگر در المپیک سال آینده توکیو به افتخار می رود ، اما هفته گذشته وقتی توییت کرد هواداران خود را متحیر کرد و ماهیت شغل جدید خود را فاش کرد. وی در گفتگو با یک روز منظم آموزش و تحویل غذا برای Uber Eats گفت: “شما باید زندگی خود را تأمین کنید و این شغل مانند هر شغل دیگری است.”

بوق تجاری

و او تنها نیست – 20 عضو دیگر تیم ملی شمشیربازی ونزوئلا همان زندگی باورنکردنی را در شهر لودز لهستان زندگی می کنند.

لیماردو در حالی که به لهستانی صحبت می کرد گفت: “همه ما برای تحویل می رویم.”

هشت سال پیش ، او عنوان المپیک خود را به دست آورد – اولین شمشیربازی از آمریکای لاتین که پس از کامیون رامون فونستا در سال 1904 این کار را انجام داد.

وی همچنین 44 سال پس از بوکسور فرانسیسکو رودریگز ، تنها دومین مدال طلای ونزوئلا شد.

“بیماری همه گیر همه چیز را زیر و رو کرد”

هفته ای پنج صبح در هنگام کار شمشیربازی های جوان ونزوئلایی در یک کارگاه قبلی در یک مکان صنعتی متروکه در لودز جمع می شوند.

لباس سفید آنها به سمت پرچم های ملی زرد ، آبی و قرمز است که بر دکور تسلط دارند.

در نزدیکی ورودی ، دسته ای از موتورسیکلت ها و کیف های خنک سبز در ساعت 1 بعد از ظهر در انتظار بار هستند ، هنگامی که هر یک از فنس ها آموزش را تمام می کنند ، به سرعت دوش می گیرند و سپس برای زایمان در سرمای لهستان حرکت می کنند.

“ما به دلیل بحران در آنجا پول بسیار کمی از ونزوئلا دریافت می کنیم. و همه گیری همه چیز را شکسته است. هیچ مسابقه ای برگزار نمی شود ، بازی های المپیک توکیو به مدت یک سال به تعویق افتاده است و حامیان مالی می گویند در سال جدید دوباره پرداخت می کنند.

لیماردو که حدود 50 مایل در روز با دوچرخه سواری می کند و هفته ای حدود 100 یورو درآمد دارد ، گفت: “به همین دلیل ما باید در جاده ها درآمد کسب کنیم.”

پدر متاهل دو فرزند گفت: “این با آموزش ما خوب کار می کند. حتی می توانید بگویید این یک آموزش است.”

وی گفت: “این به ما امکان می دهد زندگی کنیم ، فارغ التحصیل شویم. ما در زمینه آموزش ، اجاره به یکدیگر کمک می کنیم. همه برای تأمین مالی بقیه گروه کار می کنند.”

“رویا هنوز وجود دارد”

روبن لیماردا 19 سال در لهستان زندگی می کند.

این اقدام توسط دایی انجام شد كه می خواست در این كشور مرفه اقتصادی از نظر اقتصادی با سربارهای نسبتاً پایین نسبت به اروپای غربی مركزی برای حصاركاران ونزوئلا ایجاد كند.

وی از زمان انتقال به لهستان بنیادی برای شمشیربازی ونزوئلا و همچنین باشگاهی برای مسابقات محلی و مدرسه شمشیربازی برای کودکان ایجاد کرده است.

همه گیری دشواری هایی را به وجود آورده است ، اما این مدرسه همچنان به کار خود ادامه می دهد: حصار کش های ونزوئلا به نوبت دروس خود را انجام می دهند.

بالا رفته

لیمارد گفت: “اما اول از همه ما آماده می شویم تا هر لحظه مسابقه را از سر بگیریم. رویا هنوز هم وجود دارد.”

“هر وقت زایمان می کنم ، به خودم می گویم این کمک می کند تا مدال مورد نظرم را در توکیو در سال 2021 بدست آورم.”

مباحث ذکر شده در این مقاله