Επένδυση 600 εκατ. ευρώ σε νέο κέντρο δεδομένων στην πόλη Hamina, στη Φινλανδία, σχεδιάζει η Google. Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, η σχετική ενημέρωση έγινε χθες Δευτέρα από την ίδια την εταιρία, η οποία έχει ήδη ένα κέντρο δεδομένων στην πόλη, όπου το 2009 επένδυσε 800 εκατ. ευρώ για να μετατρέψει ένα παλιό εργοστάσιο χαρτοποιίας σε δομή για την εταιρεία. Η Google δήλωσε ότι το υπάρχον κέντρο στη Hamina είναι ένα από τα πιο προηγμένα και αποδοτικά κέντρα δεδομένων της και η δημιουργία του νέου επιβάλλεται από το γεγονός ότι η ζήτηση για τις υπηρεσίες της Google αυξάνεται καθημερινά. Η εταιρία διαθέτει κι άλλα κέντρα δεδομένων στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ολλανδία, την Ιρλανδία και το Βέλγιο.
Η είδηση δεν έχει σχέση με την Ελλάδα, αλλά θα μπορούσε να αφορά τη Θεσσαλονίκη, πέρα από τους μύθους. Θα πρέπει σίγουρα να μελετηθεί από την Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας, σκοπός της οποίας είναι η διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος φιλικού προς την καινοτομικότητα και την επιχειρηματικότητα, ώστε να υπάρξουν επενδύσεις και νέες εξειδικευμένες θέσεις εργασίας στην ευρύτερη περιοχή. Η Google λόγω μεγέθους, επιρροής και εύρους δραστηριοτήτων αποτελεί έτσι κι αλλιώς οδηγό. Ένα μόνο case study, το οποίο παρακολουθούν όλοι όσοι εμπλέκονται στην παγκόσμια αγορά τεχνολογιών. Κι αυτό διότι δεν είναι απλώς μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις του πλανήτη, αλλά –κυρίως- διότι πρόκειται για μία από τις πιο επιδραστικές εταιρίες στον κόσμο, καθώς εμπλέκεται σχεδόν παντού.
Ας αρχίσουμε από τα βασικά: Η Google έχει επενδύσει στην Ευρώπη σε χώρες που έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Είναι τεχνολογικά προηγμένες –ιδιαίτερα η Φινλανδία, η Ιρλανδία και η Ολλανδία. Έχουν σύστημα φιλικό προς την επιχειρηματικότητα –η Ιρλανδία, για παράδειγμα, επιβάλλει χαμηλή φορολογία. Επίσης, βρίσκονται σε στρατηγικά γεωγραφικά και διοικητικά σημεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση –όπως συμβαίνει με το Βέλγιο και την Ολλανδία. Σχεδόν τίποτε άλλο δεν αναζητά ο αμερικάνικος κολοσσός, εκτός ίσως από νέους επιστήμονες της πληροφορικής και των δικτύων, τους οποίους προφανώς βρίσκει σε αυτές τις χώρες. Όλα τα υπόλοιπα -κτίρια, εγκαταστάσεις, ειδικές υποδομές κ.λπ.- τα φτιάχνει μόνος του. Έχει τόσο την τεχνογνωσία, όσο και την οικονομική άνεση να το κάνει, χωρίς να αναζητά πρόσθετες παροχές και χρηματοδοτήσεις, όπως είναι τα προγράμματα του ΕΣΠΑ και του αναπτυξιακού νόμου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, για να εξυπηρετήσει τις στεγαστικές της ανάγκες η Google ανακατασκευάζει από άποψη υφιστάμενα εγκαταλειμμένα εμβληματικά κτίρια, όπως συνέβη στην Φινλανδία, αλλά και στο Μανχάταν, όπου εγκατέστησε το στρατηγείο της στο πρώην κτίριο της διοίκησης του λιμανιού της Νέας Υόρκης. Ένα τούβλινο πολυόροφο κτίριο για το οποίο γνωρίζει πολλά η ελληνική Alumil Μυλωνάς, η οποία το εξόπλισε με ειδικά κουφώματα.
Η Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας ΑΕ στην προσπάθεια της να υποστηρίξει τη δημιουργία ενός οικοσυστήματος καινοτομίας στην ανατολική πλευρά της Θεσσαλονίκης επικεντρώνεται στη δημιουργία υποδομών και ειδικότερα δύο τεχνολογικών πάρκων. Του πρώτου της θύλακα, έκτασης 60 στρεμμάτων στην περιοχή της Θέρμης, όπου κατ’ αρχήν σχεδιάζει να δημιουργήσει Κέντρο Ψηφιακής Αγροδιατροφής. Αλλά και ενός mega-project σε οικόπεδο 900 στρεμμάτων κοντά στο αεροδρόμιο «Μακεδονία», του διεθνούς τεχνολογικού κέντρου 4ης γενιάς «Thess-Intec (Thessaloniki International Technology Center)». Και τα δύο σχέδια προχωρούν –το καθένα με το ρυθμό του- και ο πρόεδρος της ΑΖΚ ΑΕ Κυριάκος Λουφάκης δηλώνει αισιόδοξος. Καλό ακούγεται… Μήπως, όμως, η ενεργητικότητα του ανθρώπινου συστήματος της Ζώνης θα έπρεπε να στραφεί παράλληλα και σε άλλες κατευθύνσεις. Σε πιο ήπιες δράσεις; Ιδέες υπάρχουν, υπό την ένοια ότι προκύπτουν μέσα από τη ζωή. Κατ’ αρχήν η Ζώνη μπορεί να μελετήσει επιτυχημένα παραδείγματα, που αξιοποιούν υφιστάμενες υποδομές όπως η Google, η οποία στη Φινλανδία δε χρειάζεται κανένα εξειδικευμένο πάρκο για να κάνει τη δουλειά της. Χρειάζεται, όμως, όλα τα άλλα που παρέχει η συγκεκριμένη χώρα στις τεχνολογικές επιχειρήσεις. Εν συνεχεία, η Ζώνη, που ως εταιρία του δημοσίου είναι αυτονόητα και σύμβουλος της πολιτείας, μπορεί να αναλάβει τη συστηματική ενημέρωση της πολιτικής ηγεσίας σχετικά με το τι έχουμε, τι δεν έχουμε και τι πρέπει να κάνουμε για να καλύψουμε τις ελλείψεις. Διότι –για παράδειγμα- το γρήγορο ίντερνετ έχει πρόβλημα στη Θεσσαλονίκη και καλό θα ήταν οι σχετικές υποδομές να ενισχυθούν. Επίσης, ούτε σύστημα διασύνδεσης των πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας υπάρχει, ούτε –βέβαια- συστηματική ανάδειξη της Θεσσαλονίκης ως επίκεντρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης γίνεται. Καλό θα ήταν να συνεχιστεί και να ενταθεί το πρόγραμμα προβολής «Thessaloniki Innovation City» και μάλιστα στοχευμένο σε μεγάλους παίκτες της διεθνούς αγοράς. Σε αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να βοηθήσουν Έλληνες που εργάζονται οι οποίοι εργάζονται στο χώρο, σε διάφορα κράτη της Ευρώπης και της Αμερικής, αλλά είναι περίπου βέβαιο ότι κανείς δεν τους έχει αναζητήσει μέχρι σήμερα, έστω για μια συζήτηση.
Ως γνωστόν από την Ελλάδα λείπουν πολλά. Ίσως γι’ αυτό διατυπώνονται πολλές ιδέες. Αλλά ένα σύνηθες πρόβλημα είναι ότι επιμένουμε, κατά κάποιο τρόπο κολλάμε, στα μεγαλόπνοα, αυτά που πιστεύουμε ότι θα κάνουν τη διαφορά και αφήνουμε στην άκρη όσα εκτιμούμε ως λιγότερο σημαντικά. Όμως σε έναν κόσμο που αλλάζει με μεγάλες ταχύτητες και στον οποίο κυριαρχούν τα δίκτυα και επελαύνει η κινητικότητα συχνά τα μικρά βήματα προσαρμογής αποδεικνύονται από χρήσιμα έως εξαιρετικά αποτελεσματικά.