‘In de oorlog loopt iedereen krassen op, want een schone oorlog bestaat niet’

Inderdaad.

Wie dood gaat in een oorlog heeft geen trauma, wie verminkt wordt in een oorlog heeft een heel zichtbaar trauma, maar wie vecht in een oorlog en niks zichtbaars oploopt kan ook een trauma oplopen. De schrijfster kiest ervoor om dit een kras te noemen omdat je, net als met je auto, ogenschijnlijk wel normaal kan functioneren, maar toch beschadigd bent. En als je in de 2e wereldoorlog gevochten hebt ben je overduidelijk een veteraan, en wordt je zo behandeld, maar vocht je in een 'vredesmissie' weten de meeste mensen nog niet eens dat je gevochten hebt. En vaak nog zwaar ook. 

Zolang als er legers zijn offeren landen hun mensen op voor de belangen van de heersende klasse. Zo is het altijd geweest. En dat wist iedereen. Een Romein werd geen legionair voor keizer en vaderland, maar om lekker geld te gaan verdienen om te plunderen. Menig fortuin werd zo gemaakt. Alleen in de moderne tijd is het idee van vaderlandsliefde en daarvoor te vechten ontstaan. En ook dat idee is door de heersende klasse misbruikt om mensen te motiveren om voor hun te gaan vechten. 

Dat lijkt me niet, als oorlog geen oorlog maar vredesmissie wordt genoemd mét ook nog eens beelden van stoere soldaten die bange kindertjes redden. En krassen op je ziel, waar het hier om lijkt te gaan, zijn vermoedelijk toch een groter probleem dan en kras op je auto.

Dat kan dus transparanter en eerlijker?