What do you think?
Rate this book
Η Εποχή του Κυνηγιού
Ακούγονται διάφορες φήμες για το δάσος που εκτείνεται πέρα από τα βορειοδυτικά προάστια της μεγάλης πόλης του Κιάπονσκανς. Τα πελώρια δέντρα του, οι απύθμενες λίμνες του και οι απόκρημνες πλαγιές του φιλοξενούν ανεξερεύνητα μυστικά που ακόμη και η επιστημονική κοινότητα της πόλης διστάζει να προσεγγίσει. Όλα, όμως, αλλάζουν μετά την ίδρυση της Σχολής Πειραματικών Σπουδών του Κιάπονσκανς, που οικοδομείται και λειτουργεί στο εσωτερικό του δάσους.
Φιλοπερίεργοι νέοι, θαυμαστές του αγνώστου και της αδρεναλίνης, ηλικίας από δεκαεννέα έως είκοσι δύο ετών, αποφασίζουν να φοιτήσουν στην σχολή με την ελπίδα να ανακαλύψουν κάποια από τα μυστικά της περιοχής. Ανάμεσά τους και οι από χρόνια φίλοι Ντάντε Ρίεσσεν και Λίλιμπεθ Έβερς. Κανένας όμως δεν έχει προβλέψει πως ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος και πιο άμεσος από τις αρχικές εκτιμήσεις της τοπικής κυβέρνησης, προχωρώντας έτσι στην πλήρη έκθεση των φοιτητών σε απειλές που θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν ακόμη και στον θάνατο.
Φιλοπερίεργοι νέοι, θαυμαστές του αγνώστου και της αδρεναλίνης, ηλικίας από δεκαεννέα έως είκοσι δύο ετών, αποφασίζουν να φοιτήσουν στην σχολή με την ελπίδα να ανακαλύψουν κάποια από τα μυστικά της περιοχής. Ανάμεσά τους και οι από χρόνια φίλοι Ντάντε Ρίεσσεν και Λίλιμπεθ Έβερς. Κανένας όμως δεν έχει προβλέψει πως ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος και πιο άμεσος από τις αρχικές εκτιμήσεις της τοπικής κυβέρνησης, προχωρώντας έτσι στην πλήρη έκθεση των φοιτητών σε απειλές που θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν ακόμη και στον θάνατο.
380 pages, Mass Market Paperback
First published August 8, 2016
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 50 reviews
July 17, 2018
4,5/5
Περίμενα ένα καλό βιβλίο φαντασίας με δράση και αγωνία και ίσως λίγα μεταφυσικά στοιχεία αλλά βρήκα πολλά περισσότερα. Είναι ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο, κυρίως για μια ιδιαίτερη ιστορία αγάπης που αναπτύσσεται μέσα σε ένα περιβάλλον με στοιχεία φανταστικού.
Η γραφή της κας. Λάβαρη είναι συναρπαστική. Απ’ τις πρώτες σελίδες μέχρι και την τελευταία σε κρατάει. Δεν πίστευα ότι είναι πρωτοεμφανιζόμενη.
Ένα στοιχείο που με κέρδισε είναι ότι μέσα σε όλα καταπιάνεται και με την ομοφυλοφιλία με τρόπο τόσο φυσικό και όμορφο που δεν έχω ξαναδιαβάσει σε βιβλίο.
Απ την άλλη, θα πω μόνο ότι επειδή ήταν κυρίως ιστορία αγάπης (κατ εμέ), τα κομμάτια του φανταστικού πήγαν σε δεύτερη μοίρα και δεν εξηγήθηκαν όσο θα ήθελα/περίμενα και επίσης το τέλος με άφησε λίγο ακάλυπτη αλλιώς θα ήταν για 5/5!
Όμως σίγουρα το προτείνω και περιμένω και τα άλλα!
Περίμενα ένα καλό βιβλίο φαντασίας με δράση και αγωνία και ίσως λίγα μεταφυσικά στοιχεία αλλά βρήκα πολλά περισσότερα. Είναι ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο, κυρίως για μια ιδιαίτερη ιστορία αγάπης που αναπτύσσεται μέσα σε ένα περιβάλλον με στοιχεία φανταστικού.
Η γραφή της κας. Λάβαρη είναι συναρπαστική. Απ’ τις πρώτες σελίδες μέχρι και την τελευταία σε κρατάει. Δεν πίστευα ότι είναι πρωτοεμφανιζόμενη.
Ένα στοιχείο που με κέρδισε είναι ότι μέσα σε όλα καταπιάνεται και με την ομοφυλοφιλία με τρόπο τόσο φυσικό και όμορφο που δεν έχω ξαναδιαβάσει σε βιβλίο.
Απ την άλλη, θα πω μόνο ότι επειδή ήταν κυρίως ιστορία αγάπης (κατ εμέ), τα κομμάτια του φανταστικού πήγαν σε δεύτερη μοίρα και δεν εξηγήθηκαν όσο θα ήθελα/περίμενα και επίσης το τέλος με άφησε λίγο ακάλυπτη αλλιώς θα ήταν για 5/5!
Όμως σίγουρα το προτείνω και περιμένω και τα άλλα!
April 17, 2018
Δείτε επίσης και στο Chill and read
Η Έρση Λάβαρη οδηγεί τη νέα γενιά συγγραφέων έξω από το βάλτο!
Κάτι συμβαίνει στο δάσος που βρίσκεται βορειοδυτικά της πόλης Κιάπονσκανς στη Φιλανδία. Τα ανεξερεύνητα μυστικά του κρύβονται καλά πίσω από την πυκνή βλάστηση, τα πελώρια δέντρα και τις λίμνες του. Τόσο καλά, που η επιστημονική κοινότητα της πόλης διστάζει να προσεγγίσει. Όλα αυτά θα αλλάξουν όταν στην περιοχή θα ιδρυθεί η Σχολή Πειραματικών Σπουδών του Κιάπονσκανς.
Στη Σχολή Πειραματικών Σπουδών θα αποφασίσουν να φοιτήσουν ο Ντάντε και η Λίλιμπεθ, δυο νέοι, από χρόνια φίλοι. Οι γονείς τους θα αντισταθούν στην απόφασή τους, αλλά θα τους αφήσουν να κάνουν την επιλογή τους. Κανείς όμως δεν φαντάζεται τον κίνδυνο που παραμονεύει και που θα αναγκάσει τη διοίκηση της σχολής να την κλείσει.
Η ιστορία ξεκινάει με την εξαφάνιση ενός αγοριού στις αρχές του δάσους και κυλάει αβίαστα για σχεδόν 400 σελίδες. Ο αναγνώστης μπορεί άνετα να το διαβάσει μέσα σε λίγες ώρες, καθώς ο τρόπος γραφής της Λάβαρη είναι τέτοιος που τον μαγνητίζει και τον μεταφέρει απευθείας στην καρδιά του δάσους, εκεί ακριβώς που εξελίσσεται η ιστορία. Και το καλύτερο είναι ότι ούτε ο ίδιος θέλει να φύγει από εκεί!
Χωρίς να κατοικεί εκεί και χωρίς να έχει μεγαλώσει στη Σκανδιναβία, η συγγραφέας, χτίζει την ιστορία της σε ένα μέρος αρκετά μυστηριακό. Το στοιχείο του φανταστικού είναι διάχυτο σε όλο το βιβλίο, καθώς εξυπηρετεί τους σκοπούς της πλοκής, αλλά δεν είναι κυρίαρχο. Πιο πολύ εμβαθύνει στους χαρακτήρες, τις μεταξύ τους σχέσεις, τους προβληματισμούς και τα ερωτήματα που θέτουν και καλούνται να απαντήσουν οι νέοι. Ποιος είμαι; Που πάω; Πως θα ήθελα να ζήσω;
Η αφήγηση είναι ευρηματική. Η γραφή αντιστοιχεί σε ένα έμφυτο ταλέντο που έχει πολλά να δώσει ακόμα, καθώς δεν κουράζει καθόλου, δεν κάνει “κοιλιά”, συνδέει όμορφα τα γεγονότα μεταξύ τους και δίνει τις εξηγήσεις που πρέπει με τρόπο ανεπαίσθητο, που εξυπηρετεί τη μετάβαση από σημείο σε σημείο. Είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσει κανείς αν του αρέσει το είδος του φανταστικού και του young adult. Δεν είναι ένα γλυκανάλατο ρομαντικό βιβλίο, ούτε όμως και ένα fantasy από αυτά που έχουμε συνηθίσει!
Η Έρση Λάβαρη οδηγεί τη νέα γενιά συγγραφέων έξω από το βάλτο!
Κάτι συμβαίνει στο δάσος που βρίσκεται βορειοδυτικά της πόλης Κιάπονσκανς στη Φιλανδία. Τα ανεξερεύνητα μυστικά του κρύβονται καλά πίσω από την πυκνή βλάστηση, τα πελώρια δέντρα και τις λίμνες του. Τόσο καλά, που η επιστημονική κοινότητα της πόλης διστάζει να προσεγγίσει. Όλα αυτά θα αλλάξουν όταν στην περιοχή θα ιδρυθεί η Σχολή Πειραματικών Σπουδών του Κιάπονσκανς.
Στη Σχολή Πειραματικών Σπουδών θα αποφασίσουν να φοιτήσουν ο Ντάντε και η Λίλιμπεθ, δυο νέοι, από χρόνια φίλοι. Οι γονείς τους θα αντισταθούν στην απόφασή τους, αλλά θα τους αφήσουν να κάνουν την επιλογή τους. Κανείς όμως δεν φαντάζεται τον κίνδυνο που παραμονεύει και που θα αναγκάσει τη διοίκηση της σχολής να την κλείσει.
Η ιστορία ξεκινάει με την εξαφάνιση ενός αγοριού στις αρχές του δάσους και κυλάει αβίαστα για σχεδόν 400 σελίδες. Ο αναγνώστης μπορεί άνετα να το διαβάσει μέσα σε λίγες ώρες, καθώς ο τρόπος γραφής της Λάβαρη είναι τέτοιος που τον μαγνητίζει και τον μεταφέρει απευθείας στην καρδιά του δάσους, εκεί ακριβώς που εξελίσσεται η ιστορία. Και το καλύτερο είναι ότι ούτε ο ίδιος θέλει να φύγει από εκεί!
Χωρίς να κατοικεί εκεί και χωρίς να έχει μεγαλώσει στη Σκανδιναβία, η συγγραφέας, χτίζει την ιστορία της σε ένα μέρος αρκετά μυστηριακό. Το στοιχείο του φανταστικού είναι διάχυτο σε όλο το βιβλίο, καθώς εξυπηρετεί τους σκοπούς της πλοκής, αλλά δεν είναι κυρίαρχο. Πιο πολύ εμβαθύνει στους χαρακτήρες, τις μεταξύ τους σχέσεις, τους προβληματισμούς και τα ερωτήματα που θέτουν και καλούνται να απαντήσουν οι νέοι. Ποιος είμαι; Που πάω; Πως θα ήθελα να ζήσω;
Η αφήγηση είναι ευρηματική. Η γραφή αντιστοιχεί σε ένα έμφυτο ταλέντο που έχει πολλά να δώσει ακόμα, καθώς δεν κουράζει καθόλου, δεν κάνει “κοιλιά”, συνδέει όμορφα τα γεγονότα μεταξύ τους και δίνει τις εξηγήσεις που πρέπει με τρόπο ανεπαίσθητο, που εξυπηρετεί τη μετάβαση από σημείο σε σημείο. Είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσει κανείς αν του αρέσει το είδος του φανταστικού και του young adult. Δεν είναι ένα γλυκανάλατο ρομαντικό βιβλίο, ούτε όμως και ένα fantasy από αυτά που έχουμε συνηθίσει!
January 3, 2021
Μετά από πολύ καιρό που βρισκόταν αυτο το βιβλίο στο tbr μου -επιτέλους- το διαβασα!!!
Είχα γνωρίσει την Ερση σε μια συνάντηση με τους bookstagrammers της Αθήνας, όπου είχε έρθει να μιλήσει για τα βιβλία της. Όταν ακουσα για την εποχή του κυνηγιού είπα κατευθειαν SOLD!!! Πραγματικά το βιβλίο ακουγόταν φανταστικό, και σε συνδιασμό με τα σχόλια των υπολοιπων βιβλιοφιλων πείστηκα.
Συνήθως φοβάμαι να διαβάσω βιβλία που όλοι λένε ότι είναι καταπληκτικά, διοτί δεν θέλω να απογοητευτώ. Προφανώς και δεν έγινε κάτι τέτοιο με το βιβλίο¨Η Εποχή του Κυνηγιού".
Απλά... Το λάτρεψα.
Απο την αρχή ξεκίνησε πολύ δυν��μικά. Δεν μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω. Τόσο η γραφή όσο και η πλοκή με ενθουσιάσαν.
Η γραφή, αχ αυτη η γραφή. Είχα ακούσει ότι γράφει απιστευτα, αλλα δεν μπορούσα να φανταστώ κάτι τέτοιο. Ήταν μαγικό! Όσο για την πλοκή, η δράση ξεκινάει αμέσως. Δεν σε αφήνει ούτε λεπτό, και ο κόσμος εξηγείται άψογα καθώς κυλάει η ιστορία.
Ταυτόχρονα το βιβλίο είναι αυτοτελές και σχετικά μικρό, οπότε αποτελεί το τέλειο αναγνωσμα για κάποιον που θλελει να δοκιμασει το είδος της φαντασίας.
Τέλος, οι χαρακτήρες. Κάποιους τους αγάπησα απο την πρώτη στιγμή, κάποιους άλλους στην πορεία. Αυτό που είχε σημασία όμως είναι ότι ΌΛΟΙ τους ήταν ξεχωριστοί, και κάθε στιγμή ήξερα ποιος μιλούσε, και ας μην διαβαζα το όνομα του.
Ωστόσο, μεχρι τώρα δεν έχω μιλήσει για το τζούσι της υποθεσης. Αναγνώστες μου..... Αγαπητοί μου βιβλιοφιλοι.... Τι ρομάντζο ήταν αυτο;;;;;; hot hot hot!!! Αρχικά να αναφέρω ότι ανήκει στο lgbt+ community. Όσοι με γνωρίζεται, ξέρετε πως δεν διαβάζω τέτοια.
ΌΧΙ επειδη έχω κάποιο πρόβλημα, ή δεν μου αρέσουν, απλα μεχρι τώρα δεν έχει τύχει. Φέτος όμως είχα βάλει σκοπό να διαβάσω βιβλία που οι πρωταγωνιστές θέλουν κάποιον του ίδιου φύλου. (Γιατί για τους δευτερους χαρακτηρες είχα διαβασει και σε αλλα βιβλια). Αισθάνομαι τόσο τυχερή που ξεκίνησα με το βιβλίο της Έρσης.
Πραγματικά πιστεψτε με όταν σας λέω ότι ήταν απο τα καλύτερα ρομάντζα που έχω διαβασει το 2020 η και γενικά!
Κλείνοντας, να αναφέρω ότι διάβασα το ebook και όχι το φυσικό βιβλίο, διότι είναι μια βελτιωμένη έκδοση του. Παρ΄ολα αυτά επειδη το λάτρεψα, αγόρασα και το physical.
Προτείνω και εσείς να διαβάσετε το ebook και αν είστε απο αυτόυς τους "θέλω να το έχω στη βιβλιοθήκη μου", αγοράστε το κανονικό, γιατί να είστε σίγουροι ότι θα το λατρέψετε και θα αξίζει κάθε ευρώ!
June 12, 2020
Το πρώτο ανάγνωσμα του Ιουνίου ήταν ‘’Η Εποχή του Κυνηγιού’’ από την Έρση Λάβαρη που βρισκόταν στην tbr λίστα για μεγάλο διάστημα. Έχω αναφέρει πολλάκις ότι λατρεύω να συναντώ πρώτα τους συγγραφείς και μετά να ανακαλύπτω τον λογοτεχνικό τους εαυτό μέσα από τα δημιουργήματά τους. Το ίδιο συνέβη και με την Έρση Λαβάρη που με αφόπλισε η ανυπόκριτη ευγένεια της. Η ιστορία επικεντρώνεται γύρω από τη Σχολή Πειραματικών Σπουδών της πόλης Κιάπονσκανς, που οικοδομείται και λειτουργεί στο εσωτερικό του δάσους. Φιλοπερίεργοι νέοι, θαυμαστές του αγνώστου και της αδρεναλίνης αποφασίζουν να φοιτήσουν στην σχολή. Ανάμεσά τους και οι από χρόνια φίλοι Ντάντε Ρίεσσεν και Λίλιμπεθ Έβερς. Όμως το δάσος με τα πελώρια δέντρα και τις απόκρημνες πλαγιές φιλοξενεί ανεξερεύνητα μυστικά που ακόμη και η επιστημονική κοινότητα της πόλης διστάζει να προσεγγίσει.
Το μυθιστόρημα δομείται σε τρία μέρη όπου το καθένα έχει δυνατό θεματικό πυρήνα συμβάλλοντας στην αναγνωστική συνοχή. Ήδη από τον πρόλογο με κυρίευσε μία νοσηρή περιέργεια για να ανακαλύψω τον κόσμο που έπλασε, να βυθιστώ στο πνιγηρό δάσος. Παρόλο που υπάρχει ατέρμονος βομβαρδισμός πληροφοριών δεν προκαλείται σύγχυση στον αναγνώστη. Στα αδιαμφισβήτητα προτερήματα είναι η λυρικότητα της γραφής με τις αναφορές σε διάσημους ζωγράφους (απότοκο από τις σπουδές της στην Ιστορία της Τέχνης). Ακόμη δεν μπορώ να δεχτώ ότι είναι το συγγραφικό της ντεμπούτο γιατί η γραφή είναι καλοδουλεμένη και ώριμη. Οι περιγραφές είναι τόσο γλαφυρές σε σημείο όπου παρελαύνουν όλες οι σκηνές αβίαστα μπροστά στα μάτια μας. Όλοι οι χαρακτήρες είναι ωραία δοσμένοι και γίνονται άμεσα συμπαθείς από την Λίλιμπεθ (πανέμορφο όνομα) μέχρι και τον Ντάντε, αν και εγώ ξεχώρισα τον Όσσιαν γιατί αντιπαλεύει μέσα του ο δυναμισμός και μία σπάνια ευαισθησία. Eπιπλέον η συγγραφέας δεν καθυστερεί τις εξελίξεις, απεναντίας τις ‘’κυνηγάμε’’ για να φτάσουμε στο τέλος. Με εξέπληξε ευχάριστα που γκρέμισε στερεότυπα και απέδειξε γραπτώς πως η αγάπη δεν γνωρίζει φύλο. Στα μέσα του μήνα θα κυκλοφορήσει και σε e-book από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή. Ήρθε η εποχή να το διαβάσετε οι αδηφάγοι αναγνώστες και μη!
Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτα στο One girl, one pen
Το μυθιστόρημα δομείται σε τρία μέρη όπου το καθένα έχει δυνατό θεματικό πυρήνα συμβάλλοντας στην αναγνωστική συνοχή. Ήδη από τον πρόλογο με κυρίευσε μία νοσηρή περιέργεια για να ανακαλύψω τον κόσμο που έπλασε, να βυθιστώ στο πνιγηρό δάσος. Παρόλο που υπάρχει ατέρμονος βομβαρδισμός πληροφοριών δεν προκαλείται σύγχυση στον αναγνώστη. Στα αδιαμφισβήτητα προτερήματα είναι η λυρικότητα της γραφής με τις αναφορές σε διάσημους ζωγράφους (απότοκο από τις σπουδές της στην Ιστορία της Τέχνης). Ακόμη δεν μπορώ να δεχτώ ότι είναι το συγγραφικό της ντεμπούτο γιατί η γραφή είναι καλοδουλεμένη και ώριμη. Οι περιγραφές είναι τόσο γλαφυρές σε σημείο όπου παρελαύνουν όλες οι σκηνές αβίαστα μπροστά στα μάτια μας. Όλοι οι χαρακτήρες είναι ωραία δοσμένοι και γίνονται άμεσα συμπαθείς από την Λίλιμπεθ (πανέμορφο όνομα) μέχρι και τον Ντάντε, αν και εγώ ξεχώρισα τον Όσσιαν γιατί αντιπαλεύει μέσα του ο δυναμισμός και μία σπάνια ευαισθησία. Eπιπλέον η συγγραφέας δεν καθυστερεί τις εξελίξεις, απεναντίας τις ‘’κυνηγάμε’’ για να φτάσουμε στο τέλος. Με εξέπληξε ευχάριστα που γκρέμισε στερεότυπα και απέδειξε γραπτώς πως η αγάπη δεν γνωρίζει φύλο. Στα μέσα του μήνα θα κυκλοφορήσει και σε e-book από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή. Ήρθε η εποχή να το διαβάσετε οι αδηφάγοι αναγνώστες και μη!
Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτα στο One girl, one pen
July 26, 2018
Ξεκινώντας την Εποχή του κυνηγιού, η αλήθεια είναι ότι περίμενα ένα βιβλίο περιπέτειας και φαντασίας. Όσο περνούσαν οι σελίδες, κατάλαβα ότι στην ουσία είναι μία ιστορία αγάπης. Και ενώ περίμενα ότι θα με ξενερώσει, συνέβη το αντίθετο! Μου άρεσε πάρα πολύ!
Πολύ καλή γραφή, με ήρωες που σε κάνουν να συμπάσχεις μαζί τους και να τους συμπαθήσεις. Οι ερωτικές σκηνές δόθηκαν με τέτοιο τρόπο που δεν ήταν προκλητικές και ταίριαξαν απόλυτα με το κλίμα του βιβλίου.
Ο λόγος που δεν παίρνει το 5/5, είναι ότι πολλά πράγματα είτε δεν εξηγήθηκαν πολύ, είτε προσπεράστηκαν πολύ γρήγορα ενώ κατά τη γνώμη μου χρειαζόταν να ειπωθούν περισσότερα. Αυτό κάπου με ξένισε γιατί δεν συμβάδιζε με το υπόλοιπο, πολύ καλό ύφος του βιβλίου.
Φυσικά και είναι πρόταση για ανάγνωση οπότε βρείτε το, αγοράστε το και μαγευτείτε!
Περιμένουμε σύντομα και τα επόμενα! :-)
Πολύ καλή γραφή, με ήρωες που σε κάνουν να συμπάσχεις μαζί τους και να τους συμπαθήσεις. Οι ερωτικές σκηνές δόθηκαν με τέτοιο τρόπο που δεν ήταν προκλητικές και ταίριαξαν απόλυτα με το κλίμα του βιβλίου.
Ο λόγος που δεν παίρνει το 5/5, είναι ότι πολλά πράγματα είτε δεν εξηγήθηκαν πολύ, είτε προσπεράστηκαν πολύ γρήγορα ενώ κατά τη γνώμη μου χρειαζόταν να ειπωθούν περισσότερα. Αυτό κάπου με ξένισε γιατί δεν συμβάδιζε με το υπόλοιπο, πολύ καλό ύφος του βιβλίου.
Φυσικά και είναι πρόταση για ανάγνωση οπότε βρείτε το, αγοράστε το και μαγευτείτε!
Περιμένουμε σύντομα και τα επόμενα! :-)
June 8, 2020
Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που άρχισα να εξερευνώ το ελληνικό ρεπερτόριο όσον αφορά την κατηγορία της Young Adult Fantasy λογοτεχνίας. Και τι να δω; Φαίνεται πως οι Έλληνες συγγραφείς έχουν να πουν πολλά και σε αυτή τη λογοτεχνική κατηγορία!
Για να είμαι ειλικρινής, για ετούτο εδώ το βιβλίο δεν ξέρω τι να πρωτοπώ. Ούτε ξέρω πού να αρχίσω να εστιάζω. Στο γεγονός ότι η κοπέλα που το έγραψε είναι ένα κορίτσι γεννημένο το 1997; Στο ότι δεν έχω ξαναδιαβάσει βιβλίο που να λαμβάνει χώρα στη Φινλανδία; Στο γεγονός ότι ούτε που φανταζόμουν πως Έλληνας συγγραφέας, και πόσο μάλλον στο συγκεκριμένο είδος, θα μπορούσε να έχει τοποθετήσει ομοφυλόφιλο ζευγάρι ως βασικούς του πρωταγωνιστές;
Ας τα πάρουμε, λοιπόν, από την αρχή.
Την Έρση Λάβαρη δεν την ήξερα. Αν και είναι τόσο μικρή, για να μην αναφέρω το πόσο ταλαντούχα, φαίνεται πως ο κόσμος δεν την έχει προσέξει ακόμη. Μέγα λάθος! Θεωρώ πως με τέτοια ηλικία και τέτοιες προδιαγραφές, ο εκδοτικός της οίκος θα έπρεπε της έχει ένα εντατικό προωθητικό πρόγραμμα για να την κάνει γνωστή στο κοινό, γιατί ειλικρινά έχουμε να κάνουμε με υλικό που θα καθήλωνε πάμπολλους αναγνώστες και το οποίο, αν έκανε ένα άλμα προς το εξωτερικό, όπου οι αναγνώστες του είδους είναι πολύ περισσότεροι, θα μπορούσε να της κερδίσει διεθνή φήμη!
Έχουμε, λοιπόν, και λέμε:
Ο Ντάντε Ρίεσσεν και η Λίλιμπεθ Έβερς είναι δυο παιδιά δεκαοκτώ ετών, που δεν ξέρουν ακόμη πώς θέλουν να προχωρήσουν στη ζωή τους. Έχουν μόλις τελειώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση και ετοιμάζονται να επιλέξουν την πορεία τους στα τριτοβάθμια εκπαιδευτικά κλιμάκια, παρόλο που δεν έχουν ακόμη καταλήξει στο τι θα ήθελαν να επαγγέλλονται για το υπόλοιπο της ζωής τους. Και επειδή δεν είναι έτοιμοι να διαλέξουν, αποφασίζουν να φοιτήσουν σε ένα πανεπιστήμιο που μοιάζει με κολέγιο, ώστε να παρακολουθήσουν πειραματικά ορισμένα μαθήματα μήπως τους βοηθήσουν να αποφασίσουν με το τι θα ήθελαν να ασχοληθούν.
Καλά ως εδώ; Καλά.
Όμως!
Το πανεπιστήμιο στο οποίο αποφασίζουν να φοιτήσουν δεν βρίσκεται μέσα στο Κιάπονσκανς, στην φινλανδική πόλη όπου κατοικούν. Βρίσκεται χωμένο στην δασική έκταση που περικυκλώνει την πόλη τους, με αποτέλεσμα να την αποκόπτει από κάθε άλλο μέρος της Φινλανδίας. Και αυτό το δάσος είναι τεράστιο. Και για κάποιους λόγους, κανείς από όσους χάνονται μέσα του δεν καταφέρνει να γυρίσει στο Κιάπονσκανς. Παράδειγμα αποτελεί ένα αγόρι ονόματι Κάιν Ρις, με την εξαφάνιση του οποίου ξεκινάει το βιβλίο. Ο νεαρός εθελοντής προχωράει στο δάσος έως ότου βλέπει μπροστά του μια μορφή ντυμένη στα κόκκινα από πάνω μέχρι κάτω, οπλισμένη με εξάρτυση που μοιάζει σαν να έχει ξεπηδήσει από τον μεσαίωνα. Μια τέτοια μορφή συναντάει και η σωστική ομάδα που έχει ξεκινήσει να ψάχνει τον Κάιν στο δάσος, με την σκηνή να τελειώνει με την δολοφονία των μελών της από τον οπλισμένο άντρα.
Καλά ως εδώ; Καθόλου!
Και για να γίνει η κατάσταση ακόμη περισσότερο δυσάρεστη, λίγους μήνες αφότου ξεκινούν τα μαθήματα στην Σχολή Πειραματικών Σπουδών του Κιάπονσκανς, το κτήριο δέχεται επίθεση. Οι ίδιοι οπλισμένοι άντρες που συναντάμε στον πρόλογο επιτίθενται τώρα στην σχολή, κατασφάζουν φοιτητές και καθηγητές, και μόνο λίγοι καταφέρνουν να γλιτώσουν. Μεταξύ τους και ο Ντάντε με την Λίλιμπεθ.
Κάπου εδώ ξεκινάει και η ιστορία. Οι οπλισμένοι άντρες με την κόκκινη εξάρτυση τους κυνηγούν, και επειδή οι επιζήσαντες θεωρούν πως αναζητάνε τον Ντάντε, μιας και εκείνος για να ξεφύγουν σκότωσε κάποιον δικό τους, τον διώχνουν από την ομάδα τους. Ο Ντάντε περιπλανιέται μόνος του μέχρι που τον βρίσκει ένας άντρας ντυμένος στα μαύρα και με τα ίδια όπλα όπως οι διώκτες του, για να του πει ότι μπορεί να τον βοηθήσει. Του εξηγεί πως στο δάσος επιβιώνουν πολλοί άνθρωποι, κυρίως άντρες, που έχουν σχηματίσει ομάδες, τα λεγόμενα Τάγματα, πέντε στον αριθμό, για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους. Μην έχοντας άλλη επιλογή ο Ντάντε ακολουθεί τον διασώστη του και γίνεται μέλος του Τέταρτου Τάγματος Κυνηγών. Και εκεί, ο Ντάντε θα γνωρίσει τον αρχηγό της ομάδας αυτής, τον εντυπωσιακό Όσσιαν Σχεν, ο οποίος, αν και μικρός στην ηλικία, έχει την διοίκηση του Τάγματος. Με το βεβαρημένο παρελθόν του αλλά και με την χαρισματική του προσωπικότητα μαγεύει τον Ντάντε, κι έτσι ξεκινάει μια σχέση θυελλώδης και μια αγάπη δυνατή, αν και απαγορευμένη, που κρατάει τα ηνία αυτού του πολυτάραχου φανταστικού κόσμου και δεν τα αφήνει ούτε στο τέλος.
Γενικά, η ιστορία με συνεπήρε. Δεν μπορούσα να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου, και μου πήρε πέντε μέρες να το τελειώσω μόνο και μόνο επειδή έπρεπε να σταματάω την ανάγνωση πολύ συγκεκριμένες ώρες λόγω υποχρεώσεων. Στο ενδιάμεσο σκεφτόμουν συνέχεια την πλοκή και τους χαρακτήρες, και μέσα σε μόλις 380 σελίδες δέθηκα τόσο πολύ με τους πρωταγωνιστές και χώθηκα τόσο μέσα στην ιστορία, που όταν διάβασα την λέξη τέλος ένιωσα κενό. Το τέλος με συνέθλιψε και με έκανε να αποζητώ την συνέχεια, κι ας μην υπάρχει σιγουριά για το αν ο κόσμος των Κυνηγών θα μεγαλώσει με περισσότερους τόμους.
Η γραφή της Έρσης είναι λιτή. Δεν έχει περιττά στολίδια και αχρείαστες φιοριτούρες, όμως οι εικόνες της είναι δυνατές και συγκεκριμένες, λες και σε παίρνει με το χέρι της και σε χώνει στις σελίδες. Οι περιγραφές της είναι γλαφυρές χωρίς να φλυαρεί, και οι διάλογοί της δουλεμένοι και αληθινοί. Έχει σίγουρα περιθώρια εξέλιξης, όμως το τι κατάφερε είναι πραγματικά θαυμαστό.
Δεν μπορώ να προτείνω αρκετά αυτό το βιβλίο, όσο κι αν προσπαθώ. Περνάει μηνύματα, μιλάει για την δυστυχία στην οικογένεια, την φιλία, την αγάπη και την ελευθερία. Η ωριμότητα της γραφής και αυτή η μελαγχολία των συναισθημάτων και των εικόνων είναι άξιες θαυμασμού για μια τόσο μικρή ηλικία, και είναι απορίας άξιο που η συγγραφέας είναι άγνωστη στο κοινό.
Από όποιον και αν διαβαστεί, το βιβλίο σίγουρα θα κάνει εντύπωση. Καλή σας απόλαυση!
Για να είμαι ειλικρινής, για ετούτο εδώ το βιβλίο δεν ξέρω τι να πρωτοπώ. Ούτε ξέρω πού να αρχίσω να εστιάζω. Στο γεγονός ότι η κοπέλα που το έγραψε είναι ένα κορίτσι γεννημένο το 1997; Στο ότι δεν έχω ξαναδιαβάσει βιβλίο που να λαμβάνει χώρα στη Φινλανδία; Στο γεγονός ότι ούτε που φανταζόμουν πως Έλληνας συγγραφέας, και πόσο μάλλον στο συγκεκριμένο είδος, θα μπορούσε να έχει τοποθετήσει ομοφυλόφιλο ζευγάρι ως βασικούς του πρωταγωνιστές;
Ας τα πάρουμε, λοιπόν, από την αρχή.
Την Έρση Λάβαρη δεν την ήξερα. Αν και είναι τόσο μικρή, για να μην αναφέρω το πόσο ταλαντούχα, φαίνεται πως ο κόσμος δεν την έχει προσέξει ακόμη. Μέγα λάθος! Θεωρώ πως με τέτοια ηλικία και τέτοιες προδιαγραφές, ο εκδοτικός της οίκος θα έπρεπε της έχει ένα εντατικό προωθητικό πρόγραμμα για να την κάνει γνωστή στο κοινό, γιατί ειλικρινά έχουμε να κάνουμε με υλικό που θα καθήλωνε πάμπολλους αναγνώστες και το οποίο, αν έκανε ένα άλμα προς το εξωτερικό, όπου οι αναγνώστες του είδους είναι πολύ περισσότεροι, θα μπορούσε να της κερδίσει διεθνή φήμη!
Έχουμε, λοιπόν, και λέμε:
Ο Ντάντε Ρίεσσεν και η Λίλιμπεθ Έβερς είναι δυο παιδιά δεκαοκτώ ετών, που δεν ξέρουν ακόμη πώς θέλουν να προχωρήσουν στη ζωή τους. Έχουν μόλις τελειώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση και ετοιμάζονται να επιλέξουν την πορεία τους στα τριτοβάθμια εκπαιδευτικά κλιμάκια, παρόλο που δεν έχουν ακόμη καταλήξει στο τι θα ήθελαν να επαγγέλλονται για το υπόλοιπο της ζωής τους. Και επειδή δεν είναι έτοιμοι να διαλέξουν, αποφασίζουν να φοιτήσουν σε ένα πανεπιστήμιο που μοιάζει με κολέγιο, ώστε να παρακολουθήσουν πειραματικά ορισμένα μαθήματα μήπως τους βοηθήσουν να αποφασίσουν με το τι θα ήθελαν να ασχοληθούν.
Καλά ως εδώ; Καλά.
Όμως!
Το πανεπιστήμιο στο οποίο αποφασίζουν να φοιτήσουν δεν βρίσκεται μέσα στο Κιάπονσκανς, στην φινλανδική πόλη όπου κατοικούν. Βρίσκεται χωμένο στην δασική έκταση που περικυκλώνει την πόλη τους, με αποτέλεσμα να την αποκόπτει από κάθε άλλο μέρος της Φινλανδίας. Και αυτό το δάσος είναι τεράστιο. Και για κάποιους λόγους, κανείς από όσους χάνονται μέσα του δεν καταφέρνει να γυρίσει στο Κιάπονσκανς. Παράδειγμα αποτελεί ένα αγόρι ονόματι Κάιν Ρις, με την εξαφάνιση του οποίου ξεκινάει το βιβλίο. Ο νεαρός εθελοντής προχωράει στο δάσος έως ότου βλέπει μπροστά του μια μορφή ντυμένη στα κόκκινα από πάνω μέχρι κάτω, οπλισμένη με εξάρτυση που μοιάζει σαν να έχει ξεπηδήσει από τον μεσαίωνα. Μια τέτοια μορφή συναντάει και η σωστική ομάδα που έχει ξεκινήσει να ψάχνει τον Κάιν στο δάσος, με την σκηνή να τελειώνει με την δολοφονία των μελών της από τον οπλισμένο άντρα.
Καλά ως εδώ; Καθόλου!
Και για να γίνει η κατάσταση ακόμη περισσότερο δυσάρεστη, λίγους μήνες αφότου ξεκινούν τα μαθήματα στην Σχολή Πειραματικών Σπουδών του Κιάπονσκανς, το κτήριο δέχεται επίθεση. Οι ίδιοι οπλισμένοι άντρες που συναντάμε στον πρόλογο επιτίθενται τώρα στην σχολή, κατασφάζουν φοιτητές και καθηγητές, και μόνο λίγοι καταφέρνουν να γλιτώσουν. Μεταξύ τους και ο Ντάντε με την Λίλιμπεθ.
Κάπου εδώ ξεκινάει και η ιστορία. Οι οπλισμένοι άντρες με την κόκκινη εξάρτυση τους κυνηγούν, και επειδή οι επιζήσαντες θεωρούν πως αναζητάνε τον Ντάντε, μιας και εκείνος για να ξεφύγουν σκότωσε κάποιον δικό τους, τον διώχνουν από την ομάδα τους. Ο Ντάντε περιπλανιέται μόνος του μέχρι που τον βρίσκει ένας άντρας ντυμένος στα μαύρα και με τα ίδια όπλα όπως οι διώκτες του, για να του πει ότι μπορεί να τον βοηθήσει. Του εξηγεί πως στο δάσος επιβιώνουν πολλοί άνθρωποι, κυρίως άντρες, που έχουν σχηματίσει ομάδες, τα λεγόμενα Τάγματα, πέντε στον αριθμό, για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους. Μην έχοντας άλλη επιλογή ο Ντάντε ακολουθεί τον διασώστη του και γίνεται μέλος του Τέταρτου Τάγματος Κυνηγών. Και εκεί, ο Ντάντε θα γνωρίσει τον αρχηγό της ομάδας αυτής, τον εντυπωσιακό Όσσιαν Σχεν, ο οποίος, αν και μικρός στην ηλικία, έχει την διοίκηση του Τάγματος. Με το βεβαρημένο παρελθόν του αλλά και με την χαρισματική του προσωπικότητα μαγεύει τον Ντάντε, κι έτσι ξεκινάει μια σχέση θυελλώδης και μια αγάπη δυνατή, αν και απαγορευμένη, που κρατάει τα ηνία αυτού του πολυτάραχου φανταστικού κόσμου και δεν τα αφήνει ούτε στο τέλος.
Γενικά, η ιστορία με συνεπήρε. Δεν μπορούσα να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου, και μου πήρε πέντε μέρες να το τελειώσω μόνο και μόνο επειδή έπρεπε να σταματάω την ανάγνωση πολύ συγκεκριμένες ώρες λόγω υποχρεώσεων. Στο ενδιάμεσο σκεφτόμουν συνέχεια την πλοκή και τους χαρακτήρες, και μέσα σε μόλις 380 σελίδες δέθηκα τόσο πολύ με τους πρωταγωνιστές και χώθηκα τόσο μέσα στην ιστορία, που όταν διάβασα την λέξη τέλος ένιωσα κενό. Το τέλος με συνέθλιψε και με έκανε να αποζητώ την συνέχεια, κι ας μην υπάρχει σιγουριά για το αν ο κόσμος των Κυνηγών θα μεγαλώσει με περισσότερους τόμους.
Η γραφή της Έρσης είναι λιτή. Δεν έχει περιττά στολίδια και αχρείαστες φιοριτούρες, όμως οι εικόνες της είναι δυνατές και συγκεκριμένες, λες και σε παίρνει με το χέρι της και σε χώνει στις σελίδες. Οι περιγραφές της είναι γλαφυρές χωρίς να φλυαρεί, και οι διάλογοί της δουλεμένοι και αληθινοί. Έχει σίγουρα περιθώρια εξέλιξης, όμως το τι κατάφερε είναι πραγματικά θαυμαστό.
Δεν μπορώ να προτείνω αρκετά αυτό το βιβλίο, όσο κι αν προσπαθώ. Περνάει μηνύματα, μιλάει για την δυστυχία στην οικογένεια, την φιλία, την αγάπη και την ελευθερία. Η ωριμότητα της γραφής και αυτή η μελαγχολία των συναισθημάτων και των εικόνων είναι άξιες θαυμασμού για μια τόσο μικρή ηλικία, και είναι απορίας άξιο που η συγγραφέας είναι άγνωστη στο κοινό.
Από όποιον και αν διαβαστεί, το βιβλίο σίγουρα θα κάνει εντύπωση. Καλή σας απόλαυση!
April 7, 2020
Είχα βάλει στο μάτι την Εποχή του Κυνηγιού από την εποχή του Νώε (my pun is bad and I should feel bad) και όπως πολλά βιβλία που είναι στην TBR λίστα μας πρέπει να συμβεί κάτι για να φτάσουν στα χέρια μας. Για μένα χρειάστηκε ένα story στο Instagram όπου ρώτησα να μου προτείνουν οι φίλοι μου (followers μου ακούγεται παράξενο) ένα βιβλίο φαντασίας που να εμπεριέχει έστω και έναν χαρακτήρα της LGBT κοινότητας. Κι έτσι συναντήθηκα από κοντά με την Εποχή του Κυνηγιού.
Δεν ήξερα τι να περιμένω γιατί δεν διάβασα ούτε περιγραφή ούτε τίποτα (έτσι συνηθίζω γιατί φοβάμαι τα σπόιλερ) και από τις πρώτες σελίδες νόμιζα ότι είχε καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Αμ δε. Δεν υπήρχε περίπτωση να καταλάβω ότι θα γνωρίσω έναν τόσο όμορφο κόσμο και θα περάσω χρόνο με μερικούς από τους πιο συμπαθητικούς (με διάφορες σημασίες της λέξεις γιατί, οκαυ, συμπαθητικός είναι και κάποιος που θέλει να πάρει εκδίκηση για κάτι κακό που του συνέβη, τουλάχιστον για μένα) χαρακτήρες που πραγματικά δεν περίμενα να δεθώ τόσο εύκολα και σφιχτά. Τους σκεφτόμουν σε άσχετες στιγμές μέσα στη μέρα ενώ βρισκόμουν για ώρες μακριά από το βιβλίο και αυτό με έκανε να ανυπομονώ ακόμα περισσότερο να τους συναντήσω ξανά.
Στην αρχή βλέπουμε τα γεγονότα να εκτυλίσσονται μέσα από τα μάτια της Λίλιμπεθ αλλά αυτό αλλάζει σύντομα και ενώ στην αρχή με ξένισε μετά από λίγες σελίδες δεν μπορούσα να διανοηθώ να ανταλλάξω την οπτική του Ντάντε με τίποτα. Ο τρόπος που έβλεπε το δάσος και τους Κυνηγούς, η σκληρή καθημερινότητα που συνάντησε, η εσωτερική και εξωτερική πάλη του, και η ��ξέλιξή του όχι μόνο σαν Κυνηγός και κάτοικος πια του δάσους μα και σαν άνθρωπος ήταν ένα από τα ομορφότερα ταξίδια που θα μπορούσα να ζητήσω.
Το δάσος για μένα ήταν ένα από τα ωραιότερα σημεία και κάθε φορά που οι χαρακτήρες μας βάδιζαν μέσα του δεν ήξερα τι να περιμένω και αγχωνόμουν για το τι θα μπορούσαν να συναντήσουν. Και δεν έμεινα στιγμή παραπονεμένη με όλα όσα συνέβησαν μέσα του αλλά ακόμα είδαμε από ένα μικρό παραθυράκι κάποια πλάσματα που κατοικούν εκεί ενώ παλεύαμε για την ελευθερία και τα ιδανικά μας, ως Κυνηγοί αλλά και ως άνθρωποι.
Η Έρση Λάβαρη κατάφερε από την αρχή να θέσει τα θεμέλια μιας σκοτεινής ατμόσφαιρας, μυστικιστικής και ανατριχιαστικής σε αρκετά σημεία που ένιωθα κάθε φορά που έπιανα στα χέρια μου το βιβλίο πριν ακόμα το ανοίξω (ίσως βοηθούσε το ότι αποφάσισα να το διαβάζω πάντα βράδυ και αυτές τις μέρες είχε τρομερό αέρα). Πολλές σκηνές ήταν σκληρές και απάνθρωπες αλλά ποτέ παρατραβηγμένες. Μπορούσα να τις δω να εκτυλίσσονται με ευκολία και σίγουρα δεν είναι ποτέ μακρινές από τη φύση του ανθρώπου (τουλάχιστον κατά τη δική μου άποψη). Άλλες ήταν τρυφερές και δοσμένες τόσο όμορα και γλυκά που δεν ένιωσα παράξενα ούτε σε μία πρόταση.
Αν μπορούσα να αλλάξω μερικά πράγματα τότε θα ήθελα να δω λίγο διαφορετική τη σκηνή που ο Ντάντε καταλήγει μόνος του στην αρχή και παρόλο που καταλαβαίνω τη φύση του Τάγματος μέσα στο οποίο κατατάσσεται θα ήθελα μερικούς δυναμικούς γυναικείους χαρακτήρες. Επίσης, να μην ξεχνούσε τόσο εύκολα εκείνη τη φίλη του μιας και είδαμε πως είχαν μεγαλώσει μαζί αλλά να υπήρχε κάποιο εμπόδιο που θα τον αποτρέπει από το να την ψάξει. Ακόμα, ίσως τα τελευταία κεφάλαια που αλλάζει το περιβάλλον με κούρασαν λίγο μα η συγγραφέας με αντάμειψε και με το παραπάνω μερικές σελίδες πριν από το τέλος.
Δεν μπορώ να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες γιατί δεν θέλω να χαλάσω την ανάγνωση του βιβλίου σε κανέναν μα έμμεσα να αναφέρω πως εκείνος ο Γάμμα ήταν ένας από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες και δέθηκα μαζί του από την αρχή. Η σχέση, επίσης, των δύο χαρακτήρων (δεν θα αναφέρω ονόματα) με έκανε πάντα να χαμογελώ και να νιώθω χαρούμενη με τη δική τους χαρά και να πονάω με τα πάθη τους.
Κι έτσι θα κλείσω αυτήν την κριτική στην οποία πάλι ξέφυγα, όπως και σε όλες, but this is what you get με μένα. Αν θέλετε να περάσετε μερικές όμορφες και δυνατές στιγμές μέσα από τη ματιά ενός χαρακτήρα που αλλάζει και εξελίσσεται, που μαθαίνει τον κόσμο γύρω του, τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό, που βρίσκει την ελευθερία του αλλά παλεύει συνεχώς για να την κρατήσει χωμένος σε ένα μαγικό μέρος που σίγουρα μας κρύβει περισσότερα από όσα είδαμε, τότε αφεθείτε στην Εποχή του Κυνηγιού. Είναι μια περιπέτεια ανθρώπινη, μια ιστορία αγάπης, μια συνεχής πάλη των χαρακτήρων να κρατήσουν τα κεφάλια τους πάνω από την επιφάνεια του νερού.
Δεν ήξερα τι να περιμένω γιατί δεν διάβασα ούτε περιγραφή ούτε τίποτα (έτσι συνηθίζω γιατί φοβάμαι τα σπόιλερ) και από τις πρώτες σελίδες νόμιζα ότι είχε καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Αμ δε. Δεν υπήρχε περίπτωση να καταλάβω ότι θα γνωρίσω έναν τόσο όμορφο κόσμο και θα περάσω χρόνο με μερικούς από τους πιο συμπαθητικούς (με διάφορες σημασίες της λέξεις γιατί, οκαυ, συμπαθητικός είναι και κάποιος που θέλει να πάρει εκδίκηση για κάτι κακό που του συνέβη, τουλάχιστον για μένα) χαρακτήρες που πραγματικά δεν περίμενα να δεθώ τόσο εύκολα και σφιχτά. Τους σκεφτόμουν σε άσχετες στιγμές μέσα στη μέρα ενώ βρισκόμουν για ώρες μακριά από το βιβλίο και αυτό με έκανε να ανυπομονώ ακόμα περισσότερο να τους συναντήσω ξανά.
Στην αρχή βλέπουμε τα γεγονότα να εκτυλίσσονται μέσα από τα μάτια της Λίλιμπεθ αλλά αυτό αλλάζει σύντομα και ενώ στην αρχή με ξένισε μετά από λίγες σελίδες δεν μπορούσα να διανοηθώ να ανταλλάξω την οπτική του Ντάντε με τίποτα. Ο τρόπος που έβλεπε το δάσος και τους Κυνηγούς, η σκληρή καθημερινότητα που συνάντησε, η εσωτερική και εξωτερική πάλη του, και η ��ξέλιξή του όχι μόνο σαν Κυνηγός και κάτοικος πια του δάσους μα και σαν άνθρωπος ήταν ένα από τα ομορφότερα ταξίδια που θα μπορούσα να ζητήσω.
Το δάσος για μένα ήταν ένα από τα ωραιότερα σημεία και κάθε φορά που οι χαρακτήρες μας βάδιζαν μέσα του δεν ήξερα τι να περιμένω και αγχωνόμουν για το τι θα μπορούσαν να συναντήσουν. Και δεν έμεινα στιγμή παραπονεμένη με όλα όσα συνέβησαν μέσα του αλλά ακόμα είδαμε από ένα μικρό παραθυράκι κάποια πλάσματα που κατοικούν εκεί ενώ παλεύαμε για την ελευθερία και τα ιδανικά μας, ως Κυνηγοί αλλά και ως άνθρωποι.
Η Έρση Λάβαρη κατάφερε από την αρχή να θέσει τα θεμέλια μιας σκοτεινής ατμόσφαιρας, μυστικιστικής και ανατριχιαστικής σε αρκετά σημεία που ένιωθα κάθε φορά που έπιανα στα χέρια μου το βιβλίο πριν ακόμα το ανοίξω (ίσως βοηθούσε το ότι αποφάσισα να το διαβάζω πάντα βράδυ και αυτές τις μέρες είχε τρομερό αέρα). Πολλές σκηνές ήταν σκληρές και απάνθρωπες αλλά ποτέ παρατραβηγμένες. Μπορούσα να τις δω να εκτυλίσσονται με ευκολία και σίγουρα δεν είναι ποτέ μακρινές από τη φύση του ανθρώπου (τουλάχιστον κατά τη δική μου άποψη). Άλλες ήταν τρυφερές και δοσμένες τόσο όμορα και γλυκά που δεν ένιωσα παράξενα ούτε σε μία πρόταση.
Αν μπορούσα να αλλάξω μερικά πράγματα τότε θα ήθελα να δω λίγο διαφορετική τη σκηνή που ο Ντάντε καταλήγει μόνος του στην αρχή και παρόλο που καταλαβαίνω τη φύση του Τάγματος μέσα στο οποίο κατατάσσεται θα ήθελα μερικούς δυναμικούς γυναικείους χαρακτήρες. Επίσης, να μην ξεχνούσε τόσο εύκολα εκείνη τη φίλη του μιας και είδαμε πως είχαν μεγαλώσει μαζί αλλά να υπήρχε κάποιο εμπόδιο που θα τον αποτρέπει από το να την ψάξει. Ακόμα, ίσως τα τελευταία κεφάλαια που αλλάζει το περιβάλλον με κούρασαν λίγο μα η συγγραφέας με αντάμειψε και με το παραπάνω μερικές σελίδες πριν από το τέλος.
Δεν μπορώ να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες γιατί δεν θέλω να χαλάσω την ανάγνωση του βιβλίου σε κανέναν μα έμμεσα να αναφέρω πως εκείνος ο Γάμμα ήταν ένας από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες και δέθηκα μαζί του από την αρχή. Η σχέση, επίσης, των δύο χαρακτήρων (δεν θα αναφέρω ονόματα) με έκανε πάντα να χαμογελώ και να νιώθω χαρούμενη με τη δική τους χαρά και να πονάω με τα πάθη τους.
Κι έτσι θα κλείσω αυτήν την κριτική στην οποία πάλι ξέφυγα, όπως και σε όλες, but this is what you get με μένα. Αν θέλετε να περάσετε μερικές όμορφες και δυνατές στιγμές μέσα από τη ματιά ενός χαρακτήρα που αλλάζει και εξελίσσεται, που μαθαίνει τον κόσμο γύρω του, τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό, που βρίσκει την ελευθερία του αλλά παλεύει συνεχώς για να την κρατήσει χωμένος σε ένα μαγικό μέρος που σίγουρα μας κρύβει περισσότερα από όσα είδαμε, τότε αφεθείτε στην Εποχή του Κυνηγιού. Είναι μια περιπέτεια ανθρώπινη, μια ιστορία αγάπης, μια συνεχής πάλη των χαρακτήρων να κρατήσουν τα κεφάλια τους πάνω από την επιφάνεια του νερού.
December 14, 2018
«Η εποχή του κυνηγιού» σίγουρα δεν είναι ένα συνηθισμένο βιβλίο. Έχει πολλά χαρακτηριστικά που το κάνουν να ξεχωρίζει. Πρωταρχικά, η γραφή του, που χαρακτηρίζεται απο ωριμότητα, συνέπεια και κάνει την ιστορία να κυλάει αβίαστα. Έπειτα η ιστορία η ίδια. Μια ιστορία φαντασίας ως βάση, που πάνω της έχει χτιστεί ένα λογοτεχνικό οικοδόμημα με υλικά φτιαγμένα απο φιλοδοξίες, έχθρες και έρωτα, ενώ δεν λείπουν οι κοινωνικές προεκτάσεις.
Θα έλεγα ότι διαβάζοντας το οπισθόφυλλο, περίμενα κάτι διαφορετικό. Η συνέχεια με έκανε να θαυμάζω τη συγγραφεα που με τόλμη διαλέγει να περιγράψει σχέσεις και καταστασεις που ξεφεύγουν απο τα συνηθισμένα. Το τέλος της ιστορίας με άφησε ικανοποιημένη και θεωρώ ότι είναι ένα από τα λίγα βιβλία που έχω διαβάσει όπου η δικαιοσύνη, σκληρή και αμείλικτη ξεχρεώνει στον καθένα απο τους ήρωες αυτά που έχει προπληρώσει.
Θα έλεγα ότι διαβάζοντας το οπισθόφυλλο, περίμενα κάτι διαφορετικό. Η συνέχεια με έκανε να θαυμάζω τη συγγραφεα που με τόλμη διαλέγει να περιγράψει σχέσεις και καταστασεις που ξεφεύγουν απο τα συνηθισμένα. Το τέλος της ιστορίας με άφησε ικανοποιημένη και θεωρώ ότι είναι ένα από τα λίγα βιβλία που έχω διαβάσει όπου η δικαιοσύνη, σκληρή και αμείλικτη ξεχρεώνει στον καθένα απο τους ήρωες αυτά που έχει προπληρώσει.
March 23, 2018
Ένα από τα πιο δυνατά μυθιστορήματα φαντασίας της χρονιάς!
Γρήγορη πλοκή, μυστήριο που συναρπάζει, υπέροχη γραφή!
Ένα πραγματικό κόσμημα λογοτεχνίας που πρέπει να διαβαστεί από όλους!
Γρήγορη πλοκή, μυστήριο που συναρπάζει, υπέροχη γραφή!
Ένα πραγματικό κόσμημα λογοτεχνίας που πρέπει να διαβαστεί από όλους!
August 7, 2020
Η Έρση Λάβαρη είναι μια πολλά υποσχόμενη συγγραφέας την δουλειά της οποίας θαυμάζω και ακολουθώ όσο πιο πιστά γίνεται τους τελευταίους μήνες. Έπρεπε λοιπόν να πιάσω στα χέρια μου και το πρώτο έντυπο "μωρό" της και μου δημιουργήθηκε μια έντονη απορία: Γιατί στα κομμάτια δεν το είχα διαβάσει νωρίτερα;
Η συγγραφέας μας ταξιδεύει στην Σκανδιναβία, όπου μας ξετυλίγεται μια ιστορία γεμάτη περιπέτεια, κίνδυνο, έρωτα και πολύ φαντασία. Συνδυάζει άψογα λογοτεχνικά είδη χωρίς να ξενίζει σε έναν λάτρη της περιπέτειας τα ψήγματα φαντασίας ή το ανάποδο. Το μόνο που σου λείπει είναι περισσότερες σελίδες, γι' αυτό και την ξορκίζω να δώσει special κεφάλαια στον λαό!
Η γραφή της ήταν άψογη με πλούσιο λεξιλόγιο και άριστη χρήση της γλώσσας. Το βιβλίο τεχνικά στέκει άψογα πλάι σε πονήματα ενηλίκων και καταξιωμένων συγγραφέων και να σημειωθεί πως η Έρση έγραψε την Εποχή του Κυνηγιού όταν ήταν έφηβη. Αυτό δίνει στο βιβλίο ακόμα μεγαλύτερη αξία όχι μόνο στο κομμάτι της γλώσσας, αλλά και στην ωριμότητα του ύφους της. Επιπλέον, είναι από τα λίγα έργα που έχουν πρωταγωνιστές LGBTQ+, οι οποίοι φυσικά δεν θυμίζουν σε τίποτα καρικατούρες σειρών των 90's. Το λαβ στόρυ τους ήταν δυνατό, ανατρεπτικό και απόλαυσα κάθε ρομαντική στιγμή του Ντάντε και του Όσσιαν, οι οποίοι έχουν αποκτήσει επάξια μια θέση στα τοπ OTPs μου.
Αξίζουν λοιπόν πολλά συγχαρητήρια στην συγγραφέα, η οποία αγγίζει την πρωτοτυπία με την ιστορία που μας είπε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου.
Η συγγραφέας μας ταξιδεύει στην Σκανδιναβία, όπου μας ξετυλίγεται μια ιστορία γεμάτη περιπέτεια, κίνδυνο, έρωτα και πολύ φαντασία. Συνδυάζει άψογα λογοτεχνικά είδη χωρίς να ξενίζει σε έναν λάτρη της περιπέτειας τα ψήγματα φαντασίας ή το ανάποδο. Το μόνο που σου λείπει είναι περισσότερες σελίδες, γι' αυτό και την ξορκίζω να δώσει special κεφάλαια στον λαό!
Η γραφή της ήταν άψογη με πλούσιο λεξιλόγιο και άριστη χρήση της γλώσσας. Το βιβλίο τεχνικά στέκει άψογα πλάι σε πονήματα ενηλίκων και καταξιωμένων συγγραφέων και να σημειωθεί πως η Έρση έγραψε την Εποχή του Κυνηγιού όταν ήταν έφηβη. Αυτό δίνει στο βιβλίο ακόμα μεγαλύτερη αξία όχι μόνο στο κομμάτι της γλώσσας, αλλά και στην ωριμότητα του ύφους της. Επιπλέον, είναι από τα λίγα έργα που έχουν πρωταγωνιστές LGBTQ+, οι οποίοι φυσικά δεν θυμίζουν σε τίποτα καρικατούρες σειρών των 90's. Το λαβ στόρυ τους ήταν δυνατό, ανατρεπτικό και απόλαυσα κάθε ρομαντική στιγμή του Ντάντε και του Όσσιαν, οι οποίοι έχουν αποκτήσει επάξια μια θέση στα τοπ OTPs μου.
Αξίζουν λοιπόν πολλά συγχαρητήρια στην συγγραφέα, η οποία αγγίζει την πρωτοτυπία με την ιστορία που μας είπε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου.
September 21, 2021
Απρόσμενα υπέροχο!
April 1, 2017
Η Έρση Λάβαρη είναι μία από τις πιο δυνατές φωνές στο χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας, στην κατηγορία μυθιστορημάτων μυστηρίου. Μπορεί μόλις πρόσφατα να γνώρισα τη γραφή της, όμως από τις πρώτες κιόλας σελίδες του πρώτου της βιβλίου, με τίτλο "Η εποχή του κυνηγιού", κατάλαβα πως έχω να κάνω μ' ένα πλάσμα που δεν έχει απλά έντονη και ζωηρή φαντασία, αλλά και την ικανότητα να την βάζει σε τάξη και την τάξη αυτή να τη μεταμορφώνει σε λέξεις που, τοποθετημένες στη σειρά, έχουν ν' αφηγηθούν μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Αν και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, έστω και με κίνδυνο ν' ακουστώ κάπως πεζή, δεν χρειάστηκε καν να διαβάσω το βιβλίο για να βγάλω τα συμπεράσματά μου. Ορισμένα βιβλία είναι φτιαγμένα με τέτοιο τρόπο, που με το που τα παίρνεις στα χέρια σου, με το που κοιτάς το εξώφυλλό τους και διαβάζεις την περίληψή τους, απλά, ξέρεις.
Στα βοριοδυτικά προάστια της πόλης του Κιάπονσκανς, λοιπόν, εκτείνεται ένα τεράστιο δάσος, με τις φημολογίες γύρω απ' αυτό να μην σταματούν να οργιάζουν καθώς, ανάμεσα ψηλά δέντρα, τις λίμνες και τις απόκρημνες πλαγιές του, κρύβονται καλά φυλαγμένα μυστικά. Μυστικά που η επιστημονική κοινότητα δεν τολμάει να προσεγγίσει ώστε να τα ερευνήσει, αλλά που, στην πραγματικότητα, καίγεται να το κάνει. Πράγμα που θα συμβεί όταν στο Κιάπονσκανς ξεκινάει τη λειτουργία της η Σχολή Πειραματικών Σπουδών, που προσκαλεί στους κύκλους της νέους με επιστημονικά ενδιαφέροντα, ηλικίας δέκα εννέα έως είκοσι δύο ετών, με απώτερο σκοπό την εξερεύνηση της περιοχής. Ανάμεσα στους νέους σπουδαστές που θα συμμετάσχουν στο εγχείρημα αυτό, βρίσκονται οι Ντάντε και Λίλιμπεθ, φίλοι από χρόνια, οι οποίοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με καταστάσεις που δεν περίμεναν, με μυστικά την αλήθεια των οποίων δεν γνώριζαν, αλλά και με τα ίδια τους τα αισθήματα.
Κάθε θρίλερ φαντασίας που σέβεται τον εαυτό του, αν όχι πρωτότυπο, οφείλει να είναι μυστηριώδες και να διαθέτει μια πλοκή, όχι εξαιρετικά περίπλοκη ή πολυσχιδή, αλλά δουλεμένη με τέτοιον τρόπο που να μπορεί να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη καθ' όλη την διάρκεια αυτής. Ένα τέτοιο θρίλερ είναι και το "Η εποχή του κυνηγιού", με την Λάβαρη να έχει γράψει μία ιστορία που αν και δεν παίρνει βραβείο πρωτοτυπίας, έχει ωραία δομή, σωστή ανάπτυξη αυτής και των επιμέρο��ς στοιχείων της, ενδιαφέροντες χαρακτήρες με σωστά χαρτογραφημένα ψυχογραφήματα, συνδυάζοντας έτσι όλα εκείνα που αν δεν τα πάρει κανείς ως δεδομένα, και παίξει σωστά τα χαρτιά του, αποφεύγοντας να καταφύγει στις εύκολες μανιέρες του είδους, μπορεί να δημιουργήσει κάτι πολύ υψηλού επιπέδου.
Η Λάβαρη έχει μια ευκολία ως προς τον χειρισμό της γλώσσας, χρησιμοποιώντας λυρικά στοιχεία όπου χρειάζεται, μα και ρεαλιστική, δυναμική αφήγηση, όπου είναι απαραίτητο. Η ροή της ιστορίας διαθέτει συνολικά πολύ καλό ρυθμό -μ' αυτόν να χάνεται σε απειροελάχιστα σημεία, τόσα λίγα που είναι δύσκολο μέχρι και να τα παρατηρήσει κανείς-, οι δόσεις μυστηρίου είναι αρκετές ώστε να οδηγήσουν την αγωνία μας στα ύψη σε πολλές στιγμές της αφήγησης, ενώ οι εξηγήσεις έρχονται στην ώρα τους και μάλιστα, με όσο το δυνατόν πιο φυσικό και ρεαλιστικό τρόπο, όχι βεβιασμένα ή άτσαλα, όπως συνηθίζεται πολλές φορές στην κατηγορία αυτή, με την συγγραφέα να φαίνεται πως έχει τον έλεγχο του αφηγηματικού της πυρήνα, αλλά και απόλυτη συναίσθηση του τι πραγματικά θέλει να πει και να εκφράσει μέσω της ιστορίας της αυτής.
Εν κατακλείδι, το "Η εποχή του κυνηγιού" είναι ένα από τα πλέον εντυπωσιακά και ελπιδοφόρα ντεπούτα νέου Έλληνα συγγραφέα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Ωραία, στρωτή γραφή, καλή αφηγηματική ροή, με συναισθηματικές -και όχι μόνο- εντάσεις εκεί όπου χρειάζεται, έντονο μυστήριο και αγωνία, μα κι ένα καθηλωτικό νεύρο που δεν σ' αφήνει να χαλαρώσεις ούτε λεπτό. Κι αν πάλι ανήκετε σ' εκείνους που αναζητούν από μία ιστορία, έρωτα και συναίσθημα, τότε θα βρείτε μπόλικο και απ' αυτά και μάλιστα, από εκείνα που αγαπάμε για τον ρεαλισμό και την αυθεντικότητά τους. Γιατί ο έρωτας δεν είναι κάτι ξένο που δεν ταιριάζει σε κάθε ιστορία, μα κάτι μοναδικό και απόλυτο που αν δεν το ευτελίσεις, "κουμπώνει" παντού. Και στην προκειμένη, το καταφέρνει απόλυτα!
Στα βοριοδυτικά προάστια της πόλης του Κιάπονσκανς, λοιπόν, εκτείνεται ένα τεράστιο δάσος, με τις φημολογίες γύρω απ' αυτό να μην σταματούν να οργιάζουν καθώς, ανάμεσα ψηλά δέντρα, τις λίμνες και τις απόκρημνες πλαγιές του, κρύβονται καλά φυλαγμένα μυστικά. Μυστικά που η επιστημονική κοινότητα δεν τολμάει να προσεγγίσει ώστε να τα ερευνήσει, αλλά που, στην πραγματικότητα, καίγεται να το κάνει. Πράγμα που θα συμβεί όταν στο Κιάπονσκανς ξεκινάει τη λειτουργία της η Σχολή Πειραματικών Σπουδών, που προσκαλεί στους κύκλους της νέους με επιστημονικά ενδιαφέροντα, ηλικίας δέκα εννέα έως είκοσι δύο ετών, με απώτερο σκοπό την εξερεύνηση της περιοχής. Ανάμεσα στους νέους σπουδαστές που θα συμμετάσχουν στο εγχείρημα αυτό, βρίσκονται οι Ντάντε και Λίλιμπεθ, φίλοι από χρόνια, οι οποίοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με καταστάσεις που δεν περίμεναν, με μυστικά την αλήθεια των οποίων δεν γνώριζαν, αλλά και με τα ίδια τους τα αισθήματα.
Κάθε θρίλερ φαντασίας που σέβεται τον εαυτό του, αν όχι πρωτότυπο, οφείλει να είναι μυστηριώδες και να διαθέτει μια πλοκή, όχι εξαιρετικά περίπλοκη ή πολυσχιδή, αλλά δουλεμένη με τέτοιον τρόπο που να μπορεί να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη καθ' όλη την διάρκεια αυτής. Ένα τέτοιο θρίλερ είναι και το "Η εποχή του κυνηγιού", με την Λάβαρη να έχει γράψει μία ιστορία που αν και δεν παίρνει βραβείο πρωτοτυπίας, έχει ωραία δομή, σωστή ανάπτυξη αυτής και των επιμέρο��ς στοιχείων της, ενδιαφέροντες χαρακτήρες με σωστά χαρτογραφημένα ψυχογραφήματα, συνδυάζοντας έτσι όλα εκείνα που αν δεν τα πάρει κανείς ως δεδομένα, και παίξει σωστά τα χαρτιά του, αποφεύγοντας να καταφύγει στις εύκολες μανιέρες του είδους, μπορεί να δημιουργήσει κάτι πολύ υψηλού επιπέδου.
Η Λάβαρη έχει μια ευκολία ως προς τον χειρισμό της γλώσσας, χρησιμοποιώντας λυρικά στοιχεία όπου χρειάζεται, μα και ρεαλιστική, δυναμική αφήγηση, όπου είναι απαραίτητο. Η ροή της ιστορίας διαθέτει συνολικά πολύ καλό ρυθμό -μ' αυτόν να χάνεται σε απειροελάχιστα σημεία, τόσα λίγα που είναι δύσκολο μέχρι και να τα παρατηρήσει κανείς-, οι δόσεις μυστηρίου είναι αρκετές ώστε να οδηγήσουν την αγωνία μας στα ύψη σε πολλές στιγμές της αφήγησης, ενώ οι εξηγήσεις έρχονται στην ώρα τους και μάλιστα, με όσο το δυνατόν πιο φυσικό και ρεαλιστικό τρόπο, όχι βεβιασμένα ή άτσαλα, όπως συνηθίζεται πολλές φορές στην κατηγορία αυτή, με την συγγραφέα να φαίνεται πως έχει τον έλεγχο του αφηγηματικού της πυρήνα, αλλά και απόλυτη συναίσθηση του τι πραγματικά θέλει να πει και να εκφράσει μέσω της ιστορίας της αυτής.
Εν κατακλείδι, το "Η εποχή του κυνηγιού" είναι ένα από τα πλέον εντυπωσιακά και ελπιδοφόρα ντεπούτα νέου Έλληνα συγγραφέα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Ωραία, στρωτή γραφή, καλή αφηγηματική ροή, με συναισθηματικές -και όχι μόνο- εντάσεις εκεί όπου χρειάζεται, έντονο μυστήριο και αγωνία, μα κι ένα καθηλωτικό νεύρο που δεν σ' αφήνει να χαλαρώσεις ούτε λεπτό. Κι αν πάλι ανήκετε σ' εκείνους που αναζητούν από μία ιστορία, έρωτα και συναίσθημα, τότε θα βρείτε μπόλικο και απ' αυτά και μάλιστα, από εκείνα που αγαπάμε για τον ρεαλισμό και την αυθεντικότητά τους. Γιατί ο έρωτας δεν είναι κάτι ξένο που δεν ταιριάζει σε κάθε ιστορία, μα κάτι μοναδικό και απόλυτο που αν δεν το ευτελίσεις, "κουμπώνει" παντού. Και στην προκειμένη, το καταφέρνει απόλυτα!
January 27, 2021
Η Εποχή του Κυνηγιού είναι ένα τίμιο και καλογραμμένο ρομαντικό βιβλίο φαντασίας. Μου φαίνεται απίστευτο πως το συγκεκριμένο κείμενο το υπογράφει μια κοπέλα 18-20 χρονών. Ο τρόπος γραφής της συγγραφέως αποπνέει μια ωριμότητα και μια βαθύνοια που εκπλήσσει. Έχει πετύχει, βλέπετε, στην ουσία: η καρδιά του βιβλίου βρίσκεται στο σωστό σημείο. Οι χαρακτήρες, και συγκεκριμένα ο Ντάντε, ο Όσσιεν και ο Κάιν, δε σου αφήνουν περιθώρια επιλογής. Σε αναγκάζουν να νοιαστείς γι’ αυτούς. Έχουν ψυχή, έχουν αισθήματα, έχουν προσωπικότητα. Υπάρχουν. Δίνουν πνοή ζωής στις σελίδες. Ταυτίζεσαι με την οπτική τους, σε παίρνουν από το χέρι και σε οδηγούν ως το τέλος του βιβλίου. Κι αυτό είναι κάτι που λίγοι συγγραφείς, έχοντας μάλιστα τα διπλάσια χρόνια εμπειρίας από την Έρση Λάβαρη, το έχουν επιτύχει στον ίδιο βαθμό. Επομένως, δεδομένου πως το κεντρικό θέμα το βιβλίου είναι ο έρωτας σε φανταστικό πλαίσιο, θεωρώ πως η ιστορία τα πήγε περίφημα στο βασικότερο σημείο, στο συναίσθημα, το στοιχείο που κατά την ταπεινή μου άποψη αποτελεί το κυρίαρχο συστατικό κατά το οποίο επιτυγχάνεται η ταύτιση του αναγνώστη με τους χαρακτήρες. Η ιστορία αγάπης που αναπτύσσεται, αν και έρχεται σε σύγκρουση με τον δικό μου σεξουαλικό προσανατολισμό, αγγίζει ευαίσθητες χορδές και εν τέλει συγκινεί.
Τώρα, όσον αφορά τα πράγματα που δεν με ικανοποίησαν και τα οποία θα ήθελα να δω διαφορετικά. Όλα έχουν να κάνουν με την έλλειψη εμπειρίας, επομένως θα ήταν άδικο να τα χρεώσω στη νεαρή μας δημιουργό: είναι 4-5 σημεία της πλοκής που προσωπικά βρήκα αταίριαστα από άποψη αληθοφάνειας. Δεν εξηγιούνται επαρκώς και σου δίνουν την εντύπωση πως βρίσκονται εκεί για να εξυπηρετήσουν την πλοκή. Προσωπική μου άποψη; Δεν έχουν και τόση σημασία. Άνετα διορθώνονται σε κάποια μελλοντική επανέκδοση. Η ουσία είναι πως το βιβλίο έχει ψυχή και αποτελεί προϊόν του πνευματικού μόχθου μιας κοπέλας που ξεχειλίζει από ταλέντο. Στα μάτια μου δεν υπάρχει σημαντικότερο δημιουργικό επίτευγμα.
ΥΓ: η άποψή μου αφορά την αναθεωρημένη έκδοση του ebook.
Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο που έγραψα για τη Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας: https://www.lefalok.gr/diabasame-h-ep...
Τώρα, όσον αφορά τα πράγματα που δεν με ικανοποίησαν και τα οποία θα ήθελα να δω διαφορετικά. Όλα έχουν να κάνουν με την έλλειψη εμπειρίας, επομένως θα ήταν άδικο να τα χρεώσω στη νεαρή μας δημιουργό: είναι 4-5 σημεία της πλοκής που προσωπικά βρήκα αταίριαστα από άποψη αληθοφάνειας. Δεν εξηγιούνται επαρκώς και σου δίνουν την εντύπωση πως βρίσκονται εκεί για να εξυπηρετήσουν την πλοκή. Προσωπική μου άποψη; Δεν έχουν και τόση σημασία. Άνετα διορθώνονται σε κάποια μελλοντική επανέκδοση. Η ουσία είναι πως το βιβλίο έχει ψυχή και αποτελεί προϊόν του πνευματικού μόχθου μιας κοπέλας που ξεχειλίζει από ταλέντο. Στα μάτια μου δεν υπάρχει σημαντικότερο δημιουργικό επίτευγμα.
ΥΓ: η άποψή μου αφορά την αναθεωρημένη έκδοση του ebook.
Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο που έγραψα για τη Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας: https://www.lefalok.gr/diabasame-h-ep...
July 23, 2020
Ιδιαίτερο βιβλίο. Περίμενα να δω άλλα, και άλλα είδα. Ως άνδρας δεν ενθουσιάστηκα με κάποια πράγματα (όπως την ομοφυλοφιλία των πρωταγωνιστών), έπειτα όμως σκέφτηκα το εξής: το κοριτσάκι γράφει πολύ καλά. Με περιθώρια εξέλιξης μεν, με άριστη αίσθηση των ελληνικών δε. Οι ιδέες της είναι ώριμες, σαν και την γλώσσα της. Αυτό το κοριτσάκι, σκέφτηκα, αν συνεχίσει να γράφει θα σαρώσει στον ελληνικό χώρο. Η ομοφυλοφιλία δεν με ενθουσίασε, αλλά η ηλικία της, η φαντασία της και η χρήση της γλώσσας της με έκαναν να πω πως αυτή την κοπέλα θα την παρακολουθήσω. Είναι καλή, είναι μικρή και είναι πρωτοεμφανιζόμενη. Το βιβλίο αυτό, αν υπολόγισα καλά, συνυπολογίζοντας τους μήνες «υπό έκδοση» θα το έγραψε στα δεκαεπτά-δεκαοκτώ της. Είναι να μην αξίζει 5 αστέρια; Να κάνει και κάτι καλό στον κόσμο, ρε φίλε, γιατί όχι; Είμαστε όλοι άνθρωποι, και οι πρωταγωνιστές του βιβλίου της έτσι φέρονται. Μας μαθαίνει να βλέπουμε τους ανθρώπους σαν ανθρώπους.
Εμένα με έπεισε.
Εμένα με έπεισε.
August 17, 2020
Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας. Όταν είχα πρωτοδεί αυτό το βιβλίο, δεν ήθελα να το διαβάσω. Δεν με είχε κερδίσει η περίληψη. Κάποια στιγμή όμως, αποφάσισα να του δώσω μια ευκαιρία μιας και είχα ακούσει καλά λόγια γι'αυτό.
Η περίληψη μας τοποθετεί στο Κιάπονσκανς μια μεγαλούπολη της Φινλανδίας όπου στην βορειοδυτική άκρη της υπάρχει ένα τεράστιο αρχαίο δάσος. Λίγοι ήταν αυτοί που έμπαιναν μέσα με την θέλησή τους ενώ όσοι έμπαιναν κατά λάθος, χάνονταν και δεν εμφανίζονταν ξανά. Η μόνη αλλαγή στο πράσινο τοπίο είναι η σχολή πειραματικών σπουδών. Το συγκεκριμένο κτίσμα βρίσκεται στα βάθη του δάσους και φιλοξενεί φοιτητές που θέλουν να κάνουν διαφορετικές σπουδές στην ζωή τους. Ανάμεσα στους φοιτητές του 2012 (αν θυμάμαι καλά την χρονολογία) είναι δυο αχώριστοι φίλοι: ο Ντάντε Ρίεσσεν και η Λίλιμπεθ Έιβερς. Κάτι όμως πάει στραβά την χρονιά που οι δυο αυτοί φίλοι επιλέγουν να μείνουν μέσα στην σχολή για να φοιτήσουν. Θάνατος και περισσότερος θάνατος που κανείς δεν θα μπορούσε να μαντέψει οτι θα συνέβαινε.
Θα πω το εξής: Η περίληψη δεν έχει καμία σχεδόν σχέση με την ιστορία καθαυτή. Στην ιστορία δεν είναι δύο συμπρωταγωνιστές αλλά μονάχα ένας πρωταγωνιστής• ο Ντάντε. Ακόμα, η ιστορία δεν λαμβάνει χώρο κυρίως στην σχολή πειραματικών σπουδών όπως κάποιος θα νόμιζε διαβάζοντας το οπισθόφυλλο αλλά στους χώρους διαμονής του τέταρτου Τάγματος Κυνηγών. Φυσικά, θα με ρωτήσετε τι είναι οι Κυνηγοί τώρα. Οι Κυνηγοί είναι ομάδες κυρίως ανδρών που χάθηκαν στα δάση και για να επιβιώσουν, συγκρότησαν τα Τάγματα. Εν ολίγοις, υπάρχουν πέντε τάγματα Κυνηγών τα οποία ζουν διάσπαρτα μέσα στο δάσος.
Το πρόσθετο στοιχείο στην ιστορία είναι το φανταστικό καθώς το δάσος εκτός από αρχέγονο κι επικίνδυνο είναι επίσης μαγικό. Όποιος εισέρχεται σε αυτό, επηρεάζεται με διαφορετικό τρόπο. Πάντως υπάρχει κάποια επιρροή πέρα του φυσιολογικού. Δεν μπορώ να πω παραπάνω στοιχεία γιατί θα θεωρηθεί σπόιλερ.😅 Κάτι ακόμα που είναι διαφορετικό σε αυτή την ιστορία είναι το κοινωνικό ζήτημα που θίγει: η ομοφυλοφιλία. Ο πρωταγωνιστής είναι ομοφυλόφιλος και δεν φαίνεται να το κρύβει από την στιγμή που θα βρεθεί στο τέταρτο τάγμα των κυνηγών καθώς ερωτεύεται τον Άλφα, τον αρχηγό του τάγματος, Όσσιαν Σχεν. Ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα με πρωταγωνιστή ομοφυλόφιλο και χάρηκα πολύ που είχα κι αυτή την αναγνωστική διαφορετική εμπειρία.
Ας προχωρήσω τώρα στην πραγματική κριτική. Θα πω πρώτα αυτά που μου άρεσαν στην «Εποχή του Κυνηγιού». Κατά κύριο λόγο, η γλώσσα είναι εξωπραγματική. Άλλωτε λυρική και άλλωτε απλή και κατανοητή, θεωρώ πως μαγνητίζει τον αναγνώστη (που θέλει να διαβάζει κείμενα με τέτοιου είδους γλώσσα εννοώ). Κάθε λέξη μοιάζει επιλεγμένη για κάθε φράση και κάθε πρόταση είχε έναν σαφή λόγο ύπαρξης μέσα στο κείμενο. Επιπλέον, δεν υπήρχε καθόλου πολυλογία και υπήρχε μέτρο ανάμεσα στην περιγραφή και την αποτύπωση των συναισθημάτων. Η θεματική ενώ στην αρχή μου φαινόταν κοινότυπη (νόμιζα οτι θα διαβάσω για κάποια σχολή που φοιτούν βρικόλακες ή κάτι τέτοιο. Μην γελάτε 😂😭) τελικά ήταν πρωτότυπη. Μου άρεσε που διάβασα μια ιστορία με Τάγματα Κυνηγών που ζουν απομονωμένοι στο δάσος. «Η Εποχή του Κυνηγιού» μου κράτησε το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος και με ικανοποιεί αυτό.
Από την άλλη πλευρά, βέβαια, υπήρξαν κάποια πράγματα που δεν μου άρεσαν στο συγκεκριμένο βιβλίο. Αρχικά, προανέφερα οτι υπήρχε ένα μέτρο μεταξύ περιγραφών και συναισθημάτων. Το κακό είναι οτι δεν υπερίσχυσε κάποιο. Για να το εξηγήσω καλύτερα, δεν μπορώ να πω οτι δέθηκα με κάποιο χαρακτήρα, αλλά ούτε είδα τις λεπτομέρειες που μου αρέσει να βλέπω σε τέτοιου είδους βιβλία (καθαρά υποκειμενικό το δεύτερο). Συνεπακόλουθα, δεν πιστεύω οτι οι χαρακτήρες πέρα του Ντάντε είχαν κάποιο βάθος. Ήθελα να δω περισσότερα για το ποιόν του Όσσιαν, του Κάιν αλλά και της Λίλιμπεθ. Ακόμη, παρόλο που υπήρχε δράση σε αρκετά σημεία του βιβλίου, η κορύφωση δεν περιλάμβανε κανένα είδος δράσης και αγωνίας. Γενικά, μετά τα 3/4 του βιβλίου, όλα ήταν λίγο πολύ προβλεπόμενα (χωρίς αυτό να μειώνει το ενδιαφέρον του αναγνώστη). Τέλος, κατά την γνώμη μου υπάρχουν ορισμένα plot holes🤔 1)Σε κάποιο σημείο του βιβλίου αναφέρεται πως οι αρχηγοί των ταγμάτων ξέρουν τον δρόμο για την έξοδο από το δάσος. Εφόσον ξέρουν πως να βγουν, για ποιον λόγο δεν βγάζουν και τους άλλους έξω για να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα; 2) Είχα την απορία για το πως βρίσκουν προμήθειες τα Τάγματα. Τελικά, όπως είπα και τώρα, οι Άλφα, βγαίνουν έξω για να αγοράσουν προμήθειες. Με τι λεφτά αγόραζαν τις προμήθειες εφόσον δεν δούλευαν κάπου και ζούσαν μέσα στο δάσος;
Γενικά, αυτά τα λίγα πραγματάκια είχα να επισημάνω για την «Εποχή του Κυνηγιού». Κάποια στιγμή στο μέλλον, θα διαβάσω και την δεύτερη έκδοση του βιβλίου (σε ηλεκτρονική μορφή) που έχει παραπάνω υλικό προς ανάγνωση για να έχω μια πληρέστερη άποψη.
Η περίληψη μας τοποθετεί στο Κιάπονσκανς μια μεγαλούπολη της Φινλανδίας όπου στην βορειοδυτική άκρη της υπάρχει ένα τεράστιο αρχαίο δάσος. Λίγοι ήταν αυτοί που έμπαιναν μέσα με την θέλησή τους ενώ όσοι έμπαιναν κατά λάθος, χάνονταν και δεν εμφανίζονταν ξανά. Η μόνη αλλαγή στο πράσινο τοπίο είναι η σχολή πειραματικών σπουδών. Το συγκεκριμένο κτίσμα βρίσκεται στα βάθη του δάσους και φιλοξενεί φοιτητές που θέλουν να κάνουν διαφορετικές σπουδές στην ζωή τους. Ανάμεσα στους φοιτητές του 2012 (αν θυμάμαι καλά την χρονολογία) είναι δυο αχώριστοι φίλοι: ο Ντάντε Ρίεσσεν και η Λίλιμπεθ Έιβερς. Κάτι όμως πάει στραβά την χρονιά που οι δυο αυτοί φίλοι επιλέγουν να μείνουν μέσα στην σχολή για να φοιτήσουν. Θάνατος και περισσότερος θάνατος που κανείς δεν θα μπορούσε να μαντέψει οτι θα συνέβαινε.
Θα πω το εξής: Η περίληψη δεν έχει καμία σχεδόν σχέση με την ιστορία καθαυτή. Στην ιστορία δεν είναι δύο συμπρωταγωνιστές αλλά μονάχα ένας πρωταγωνιστής• ο Ντάντε. Ακόμα, η ιστορία δεν λαμβάνει χώρο κυρίως στην σχολή πειραματικών σπουδών όπως κάποιος θα νόμιζε διαβάζοντας το οπισθόφυλλο αλλά στους χώρους διαμονής του τέταρτου Τάγματος Κυνηγών. Φυσικά, θα με ρωτήσετε τι είναι οι Κυνηγοί τώρα. Οι Κυνηγοί είναι ομάδες κυρίως ανδρών που χάθηκαν στα δάση και για να επιβιώσουν, συγκρότησαν τα Τάγματα. Εν ολίγοις, υπάρχουν πέντε τάγματα Κυνηγών τα οποία ζουν διάσπαρτα μέσα στο δάσος.
Το πρόσθετο στοιχείο στην ιστορία είναι το φανταστικό καθώς το δάσος εκτός από αρχέγονο κι επικίνδυνο είναι επίσης μαγικό. Όποιος εισέρχεται σε αυτό, επηρεάζεται με διαφορετικό τρόπο. Πάντως υπάρχει κάποια επιρροή πέρα του φυσιολογικού. Δεν μπορώ να πω παραπάνω στοιχεία γιατί θα θεωρηθεί σπόιλερ.😅 Κάτι ακόμα που είναι διαφορετικό σε αυτή την ιστορία είναι το κοινωνικό ζήτημα που θίγει: η ομοφυλοφιλία. Ο πρωταγωνιστής είναι ομοφυλόφιλος και δεν φαίνεται να το κρύβει από την στιγμή που θα βρεθεί στο τέταρτο τάγμα των κυνηγών καθώς ερωτεύεται τον Άλφα, τον αρχηγό του τάγματος, Όσσιαν Σχεν. Ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα με πρωταγωνιστή ομοφυλόφιλο και χάρηκα πολύ που είχα κι αυτή την αναγνωστική διαφορετική εμπειρία.
Ας προχωρήσω τώρα στην πραγματική κριτική. Θα πω πρώτα αυτά που μου άρεσαν στην «Εποχή του Κυνηγιού». Κατά κύριο λόγο, η γλώσσα είναι εξωπραγματική. Άλλωτε λυρική και άλλωτε απλή και κατανοητή, θεωρώ πως μαγνητίζει τον αναγνώστη (που θέλει να διαβάζει κείμενα με τέτοιου είδους γλώσσα εννοώ). Κάθε λέξη μοιάζει επιλεγμένη για κάθε φράση και κάθε πρόταση είχε έναν σαφή λόγο ύπαρξης μέσα στο κείμενο. Επιπλέον, δεν υπήρχε καθόλου πολυλογία και υπήρχε μέτρο ανάμεσα στην περιγραφή και την αποτύπωση των συναισθημάτων. Η θεματική ενώ στην αρχή μου φαινόταν κοινότυπη (νόμιζα οτι θα διαβάσω για κάποια σχολή που φοιτούν βρικόλακες ή κάτι τέτοιο. Μην γελάτε 😂😭) τελικά ήταν πρωτότυπη. Μου άρεσε που διάβασα μια ιστορία με Τάγματα Κυνηγών που ζουν απομονωμένοι στο δάσος. «Η Εποχή του Κυνηγιού» μου κράτησε το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος και με ικανοποιεί αυτό.
Από την άλλη πλευρά, βέβαια, υπήρξαν κάποια πράγματα που δεν μου άρεσαν στο συγκεκριμένο βιβλίο. Αρχικά, προανέφερα οτι υπήρχε ένα μέτρο μεταξύ περιγραφών και συναισθημάτων. Το κακό είναι οτι δεν υπερίσχυσε κάποιο. Για να το εξηγήσω καλύτερα, δεν μπορώ να πω οτι δέθηκα με κάποιο χαρακτήρα, αλλά ούτε είδα τις λεπτομέρειες που μου αρέσει να βλέπω σε τέτοιου είδους βιβλία (καθαρά υποκειμενικό το δεύτερο). Συνεπακόλουθα, δεν πιστεύω οτι οι χαρακτήρες πέρα του Ντάντε είχαν κάποιο βάθος. Ήθελα να δω περισσότερα για το ποιόν του Όσσιαν, του Κάιν αλλά και της Λίλιμπεθ. Ακόμη, παρόλο που υπήρχε δράση σε αρκετά σημεία του βιβλίου, η κορύφωση δεν περιλάμβανε κανένα είδος δράσης και αγωνίας. Γενικά, μετά τα 3/4 του βιβλίου, όλα ήταν λίγο πολύ προβλεπόμενα (χωρίς αυτό να μειώνει το ενδιαφέρον του αναγνώστη). Τέλος, κατά την γνώμη μου υπάρχουν ορισμένα plot holes🤔 1)Σε κάποιο σημείο του βιβλίου αναφέρεται πως οι αρχηγοί των ταγμάτων ξέρουν τον δρόμο για την έξοδο από το δάσος. Εφόσον ξέρουν πως να βγουν, για ποιον λόγο δεν βγάζουν και τους άλλους έξω για να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα; 2) Είχα την απορία για το πως βρίσκουν προμήθειες τα Τάγματα. Τελικά, όπως είπα και τώρα, οι Άλφα, βγαίνουν έξω για να αγοράσουν προμήθειες. Με τι λεφτά αγόραζαν τις προμήθειες εφόσον δεν δούλευαν κάπου και ζούσαν μέσα στο δάσος;
Γενικά, αυτά τα λίγα πραγματάκια είχα να επισημάνω για την «Εποχή του Κυνηγιού». Κάποια στιγμή στο μέλλον, θα διαβάσω και την δεύτερη έκδοση του βιβλίου (σε ηλεκτρονική μορφή) που έχει παραπάνω υλικό προς ανάγνωση για να έχω μια πληρέστερη άποψη.
April 13, 2020
Θα πρέπει να ξεκινήσω με τη δημόσια (ντεμέκ) συγγνώμη μου στη συγγραφέα, διότι αυτό είναι ένα απ' τα πρώτα ελληνικά βιβλία φαντασίας που διάβασα και ως τώρα δεν αξιώθηκα να γράψω δυο λόγια γι' αυτό. Πολύ περισσότερο, δεν αξιώθηκα να πω δυο λόγια στην Έρση όταν τη συνάντησα, γιατί πολύ απλά έχω καταχωρίσει αυτό το βιβλίο ως "ένα πολύ καλό βιβλίο" και το έχω δεδομένο στο μυαλό μου ότι έτσι είναι και όλοι το ξέρουν.
Επειδή λοιπόν δεν είμαι γενικά ασυνεπής και δεν μου αρέσει να αργώ, έρχομαι αυτή τη στιγμή να διορθώσω όσα εξομολογήθηκα στην παραπάνω παράγραφο και να ζητήσω συγχώρεση απ' την στρογγυλή τράπεζα των καλών συγγραφέων του φανταστικού, στην οποία και η Έρση Λάβαρη δικαίως ανήκει.
Η Εποχή του Κυνηγιού είναι ένα απ' αυτά τα βιβλία που κάθε φορά ψάχνω πώς να τα παρουσιάσω, διότι ειλικρινά δεν θέλω να spoilάρω τίποτε απ' την πλοκή και τους χαρακτήρες. Αξίζει χωρίς περαιτέρω συζήτηση να το διαβάσετε, αν δεν το έχετε κάνει ήδη, και να το βιώσετε αυτούσιο και ατόφιο. Θα ξεχωρίσω όμως μερικά καλά στοιχεία για να σας πείσω αν έχετε ενδοιασμούς.
Ισχύει γενικά πως η σεξουαλικότητα ενός χαρακτήρα διαφέρει απ' την προσωπικότητα του χαρακτήρα. Αυτό η συγγραφέας το κατανοεί απόλυτα και το εκφράζει άριστα στο κείμενο. Ελπίζω να μην χρειάζεται να εξηγήσω το γιατί. Υπάρχει LGBTQ+ εκπροσώπηση στο βιβλίο, αν θέλετε να το πούμε έτσι, μα πάνω απ' όλα υπάρχουν χαρακτήρες με στιβαρά δομημένες προσωπικότητες, γούστα, σεξουαλικότητες, θετικά και αρνητικά στοιχεία. Βάθος. Εξέλιξη. Υπάρχει χώρος για συναισθηματική επένδυση. Χαρτομάντηλα δεν δίδονται απ' όσο ξέρω μαζί με κάθε αντίτυπο πάντως.
Κάτι που επίσης κατανοεί η συγγραφέας είναι η δομή ενός βιβλίου. Η Εποχή του Κυνηγιού έχει άρτια δομημένη αρχή, μέση και τέλος. Τα στοιχεία της πλοκής οδηγούν σε ικανοποιητικές αποδόσεις και είναι γενικά ένα πολύ "καθαρό" κείμενο, μια πολύ άρτια πλοκή και μια ευρύτερη καλοδουλεμένη ιδέα για την ιστορία. Είναι καλογραμμένο και πλούσιο "τεχνικά", δηλαδή ο τρόπος και το στυλ γραφής είναι αρκετά μεστά και δεμένα και ταιριαστά για την απόδοση του νοήματος. Θα έλεγα πως ο βηματισμός είναι κυμαινόμενος, αλλά όχι με μια κακή απαραίτητα έννοια (δεν θα έλεγα ότι το βιβλίο κάνει κάπου κοιλιά).
Αυτό συμβαίνει επειδή μπλέκονται ίχνη διαφόρων ειδών στο είδος της φαντασίας (που θεωρώ κυρίαρχο συνδετικό κρίκο της ιστορίας), όπως μυστήριο και ρομάντζο. Καθώς η πλοκή εξελίσσεται, οι χαρακτήρες σε παίρνουν απ' το χέρι σε ένα ταξίδι όπου τα διάφορα είδη μπλέκοντα�� αρμονικά σε μια ενιαία ιστορία και προτού το καταλάβεις το συναισθηματικό roller coaster έχει τελειώσει και ο κύριος με τα εισητήρια σου ζητάει να κατέβεις. Τι κιόλας; Μα ήθελα άλλες 300 σελίδες. Δεν θεωρώ το βιβλίο ελλιπές ή μικρό... Αλλά θα ήθελα παραπάνω.
Για να μην πολυλογώ και καταλήξω σε πιο περίεργες αναλογίες, μπορώ να συνοψίσω με μια κουβέντα γιατί πρέπει να διαβάσει κανείς αυτό το βιβλίο:
Επειδή δεν έχει απολύτως τίποτε να χάσει, παρά μόνο έχει να κερδίσει μια υπέροχη εμπειρία.
Επειδή λοιπόν δεν είμαι γενικά ασυνεπής και δεν μου αρέσει να αργώ, έρχομαι αυτή τη στιγμή να διορθώσω όσα εξομολογήθηκα στην παραπάνω παράγραφο και να ζητήσω συγχώρεση απ' την στρογγυλή τράπεζα των καλών συγγραφέων του φανταστικού, στην οποία και η Έρση Λάβαρη δικαίως ανήκει.
Η Εποχή του Κυνηγιού είναι ένα απ' αυτά τα βιβλία που κάθε φορά ψάχνω πώς να τα παρουσιάσω, διότι ειλικρινά δεν θέλω να spoilάρω τίποτε απ' την πλοκή και τους χαρακτήρες. Αξίζει χωρίς περαιτέρω συζήτηση να το διαβάσετε, αν δεν το έχετε κάνει ήδη, και να το βιώσετε αυτούσιο και ατόφιο. Θα ξεχωρίσω όμως μερικά καλά στοιχεία για να σας πείσω αν έχετε ενδοιασμούς.
Ισχύει γενικά πως η σεξουαλικότητα ενός χαρακτήρα διαφέρει απ' την προσωπικότητα του χαρακτήρα. Αυτό η συγγραφέας το κατανοεί απόλυτα και το εκφράζει άριστα στο κείμενο. Ελπίζω να μην χρειάζεται να εξηγήσω το γιατί. Υπάρχει LGBTQ+ εκπροσώπηση στο βιβλίο, αν θέλετε να το πούμε έτσι, μα πάνω απ' όλα υπάρχουν χαρακτήρες με στιβαρά δομημένες προσωπικότητες, γούστα, σεξουαλικότητες, θετικά και αρνητικά στοιχεία. Βάθος. Εξέλιξη. Υπάρχει χώρος για συναισθηματική επένδυση. Χαρτομάντηλα δεν δίδονται απ' όσο ξέρω μαζί με κάθε αντίτυπο πάντως.
Κάτι που επίσης κατανοεί η συγγραφέας είναι η δομή ενός βιβλίου. Η Εποχή του Κυνηγιού έχει άρτια δομημένη αρχή, μέση και τέλος. Τα στοιχεία της πλοκής οδηγούν σε ικανοποιητικές αποδόσεις και είναι γενικά ένα πολύ "καθαρό" κείμενο, μια πολύ άρτια πλοκή και μια ευρύτερη καλοδουλεμένη ιδέα για την ιστορία. Είναι καλογραμμένο και πλούσιο "τεχνικά", δηλαδή ο τρόπος και το στυλ γραφής είναι αρκετά μεστά και δεμένα και ταιριαστά για την απόδοση του νοήματος. Θα έλεγα πως ο βηματισμός είναι κυμαινόμενος, αλλά όχι με μια κακή απαραίτητα έννοια (δεν θα έλεγα ότι το βιβλίο κάνει κάπου κοιλιά).
Αυτό συμβαίνει επειδή μπλέκονται ίχνη διαφόρων ειδών στο είδος της φαντασίας (που θεωρώ κυρίαρχο συνδετικό κρίκο της ιστορίας), όπως μυστήριο και ρομάντζο. Καθώς η πλοκή εξελίσσεται, οι χαρακτήρες σε παίρνουν απ' το χέρι σε ένα ταξίδι όπου τα διάφορα είδη μπλέκοντα�� αρμονικά σε μια ενιαία ιστορία και προτού το καταλάβεις το συναισθηματικό roller coaster έχει τελειώσει και ο κύριος με τα εισητήρια σου ζητάει να κατέβεις. Τι κιόλας; Μα ήθελα άλλες 300 σελίδες. Δεν θεωρώ το βιβλίο ελλιπές ή μικρό... Αλλά θα ήθελα παραπάνω.
Για να μην πολυλογώ και καταλήξω σε πιο περίεργες αναλογίες, μπορώ να συνοψίσω με μια κουβέντα γιατί πρέπει να διαβάσει κανείς αυτό το βιβλίο:
Επειδή δεν έχει απολύτως τίποτε να χάσει, παρά μόνο έχει να κερδίσει μια υπέροχη εμπειρία.
May 31, 2018
Η Έρση Λάβαρη έγραψε ένα βιβλίο διεθνώς προδιαγραφών, με σωστή "φρέσκια" γλώσσα. Αν και το έγραψε στα 18 της, τόλμησε να βουτήξει στα βαθιά και να επιλέξει ως πρωταγωνιστικό ερωτικό ζευγάρι δυο άνδρες, ενώ δεν λείπουν οι σκηνές βίας κι αγριότητας στη μάχη της επιβίωσης. Κι όχι όποιους κι όποιους, αλλά τον αρχηγό και τον υπαρχηγό ενός από τα βασικά Τάγματα της ιστορίας της. Οι περιγραφές της είναι τρυφερές και ζεστές, αποπνέουν ερωτισμό κι όλοι οι αναγνώστες -άνδρες και γυναίκες- μπορούν να δουν στα πρόσωπα των ηρώων της τον εαυτό τους.
Η υπόθεση του βιβλίου είναι ενδιαφέρουσα, τοποθετημένη στη Σκανδιναβία, με την Έρση να δημιουργεί ένα "σκοτεινό" περιβάλλον, το οποίο γίνεται πιο λαμπερό χάρη στον έρωτα, τη φιλία και τη δίψα για ζωή.
Η υπόθεση του βιβλίου είναι ενδιαφέρουσα, τοποθετημένη στη Σκανδιναβία, με την Έρση να δημιουργεί ένα "σκοτεινό" περιβάλλον, το οποίο γίνεται πιο λαμπερό χάρη στον έρωτα, τη φιλία και τη δίψα για ζωή.
June 12, 2020
Πόσο μου αρέσει αυτό το βιβλίο.. Από τον τρόπο και το ύφος της γραφής μέχρι την πλοκή και τους χαρακτήρες, είναι μια ιστορία που σε καθηλώνει, σε μαγεύει. Αγαπω την γλώσσα που χρησιμοποιεί και οι εικόνες που σου δημιουργεί είναι τόσο ζωντανές που σχεδόν σου μιλάνε. Εκείνο που με ξένισε είναι η έκφραση "ωραίο μου αγόρι" με την οποία αποκαλεί ο Όσσιαν τον Ντάντε. Δεν ξέρω, θα ήθελα κάτι πιο γλυκό, 'Μάτια μου', 'Αγάπη μου' κάτι τέτοιο. Επίσης παθαίνω σοκ κάθε φορά που εμφανίζεται το όνομα Κσένια, λόγο ορθογραφίας (που λογικά είναι ιδιομορφία επειδή δεν έχει ελληνικές ρίζες αλλιώς θα γραφόταν 'Ξένια' αλλά ναι) Όμως το θέμα, η πλοκή, το πως δρούσαν τα πρόσωπα της ιστορίας και το πόσο μεγάλη εξέλιξη υπάρχει στους χαρακτήρες όσο μεγαλώνουν, χωρίς να χάνουν την προσωπικότητά τους, όλα είναι δομημένα έτσι που πλέκουν την ιστορία και σε κάνουν να συνδέεσαι με τους χαρακτήρες. Ο τρόπος που έκλεισε, είναι ο αγαπημένος μου.
Περισσότερα θα σας πω σε αντίστοιχο βίντεο στο κανάλι μου (link στο προφίλ) ελπίζω μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα.
Περισσότερα θα σας πω σε αντίστοιχο βίντεο στο κανάλι μου (link στο προφίλ) ελπίζω μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα.
June 24, 2020
Σε κρατάει η ιστορία από την αρχή μέχρι το τέλος, έχει γρήγορη πλοκή και όμορφες εικόνες.
Η συγγραφέας με την υπέροχη γραφή της και τους χαρακτήρες που έχει δημιουργήσει, μας παρασύρει στις σελίδες του βιβλίου της με κάθε συναίσθημα να αλλάζει μαζί με το σκηνικό που διαδραματίζεται. Οι χαρακτήρες με την δικιά του προσωπικότητα ο καθένας, που κάποιους να θες να τους πνίξεις και άλλους να τους αγαπήσεις κατά τη διάρκεια της ιστορίας (δεν μπορώ να τους αγαπήσω όλους, τι να κάνουμε; ).
Η Έρση Λαβαρη μέσω του βιβλίου μας μιλάει για την σχέση των μελών της οικογένειας, την φιλία και την αγάπη.
Περιμένω να δω το επόμενο συγγραφικό της βήμα!
Η συγγραφέας με την υπέροχη γραφή της και τους χαρακτήρες που έχει δημιουργήσει, μας παρασύρει στις σελίδες του βιβλίου της με κάθε συναίσθημα να αλλάζει μαζί με το σκηνικό που διαδραματίζεται. Οι χαρακτήρες με την δικιά του προσωπικότητα ο καθένας, που κάποιους να θες να τους πνίξεις και άλλους να τους αγαπήσεις κατά τη διάρκεια της ιστορίας (δεν μπορώ να τους αγαπήσω όλους, τι να κάνουμε; ).
Η Έρση Λαβαρη μέσω του βιβλίου μας μιλάει για την σχέση των μελών της οικογένειας, την φιλία και την αγάπη.
Περιμένω να δω το επόμενο συγγραφικό της βήμα!
May 26, 2019
Αυτό το βιβλίο με είχε τραβήξει από την πρώτη μερα της κυκλοφορίας του κι ας καθυστέρησα πολύ να το αποκτήσω. Κάτι στον τίτλο και το οπισθόφυλλο συνηγόρησαν στην απόφασή μου. Το μυστηριώδες εξώφυλλο σε παρασύρει και σε τραβάει να το ξεφυλλίσεις.
Ένα περίεγο δάσος κοντά στην μεγαλούπολη Κιάπονσκανς της Φιλανδίας, που οι κάτοικοι αποφεύγουν λόγω των μυστηριώδων εξαφανίσεων ανθρώπων που το έχουν επισκεφτεί. Ο Ντάντε και η Λίλιμπεθ είναι δύο παιδιά, φίλοι από μικρή ηλικία, που ο καθένας για δικούς του λόγους αποφασίζει να φοιτήσει σ��ο κέντρο πειραματικών ερευνών που έχει κτιστεί μέσα στο σκοτεινό δάσος.
Ενώ στην αρχή όλα μοιάζουν φυσιολογικά, κάποιες εξαφανίσεις προσωπικών αντικειμένων των φοιτητών και η εμφάνιση άλλων πραγμάτων στη θέση τους, ξεκινούν μια αλυσιδωτή αντίδραση που έχει ως αποτέλεσμα την απόφαση των καθηγητών να εκκενώσουν τη σχολή. Όμως είναι ήδη αργά αφού η σχολή δέχεται επίθεση από κάποιους πορφυροντυμένους άντρες που σκοτώνουν όποιον βρεθεί μπροστά τους. Ο Ντάντε σκοτώνοντας κάποιον καταφέρνει να το σκάσει με τη Λίλιμπεθ και δύο ακομα μαθητές, τη Μάριαν και τον Έιντριαν.
Και το κυνήγι ξεκινά! Όλοι γνωρίζουν ότι το γεγονός ότι ο Ντάντε σκότωσε κάποιον από αυτούς το κάνει στόχο και αποφασίζει να προχωρίσει μόνος αφήνοντας τη Λίλιμπεθ πίσω. Όσο δυσκολη κι αν ήταν η απόφασή του του φάνηκε η πιο σωστή! Και έτσι ξεκινά η ιστορία μας...
Ένα βιβλίο που μου ξεδίπλωνε την ψυχοσύνθεση του ήρωα σιγά σιγά, αποκαλύπτοντας πράγματα γι' αυτόν σταδιακά και δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να τον νιώσει, να τον καταλάβει και να τον συμπονέσει. Μιλάει για τις οικογενειακές σχέσεις και πόσο επηρεάζει, η αδιαφορία των γονέων, ένα παιδί. Η προσπάθεια να καταχωνιάσει όσα νιώθει και αισθάνεται για να είναι αποδεκτός!
Πως η ελευθερία κινήσεων και συναισθημάτων σε κάνει άλλον άνθρωπο! Πως η αγάπη φωλιάζει στην καρδιά και σε κάνει ικανό να θυσιαστείς για το άλλο σου μισό! Που μπορείς να βρείς οικογένεια εκεί που δεν το περιμένεις! Πως η εξουσία και η δίψα για δύναμη σε κάνει απάνθρωπο και φονιά!
Αυτό που μου έμεινε περισσότερο είναι η αγάπη. Αυτό το δυνατό συναίσθημα που νικάει το φόβο, ξεπερνάει τα διλλήματα, γεμίζει τη ζωή ευτυχία και αυξάνει τους χτύπους της καρδιάς. Ένα βιβλίο πολύ ιδιαίτερο, με δόσεις φαντασίας και πολλά μηνύματα! Η γραφή της συγγραφέως σε κρατάει δέσμιο και καταφέρνει να σου μεταβιβάσει όλα όσα πρέπει για να καταλάβεις και να νιώσεις. Θέλει ανοικτό μυαλό για να δεκτείς κάποια πράγματα. Αλλά ολοκληρώνοντας την ιστορία αυτό που σου μένει είναι η δικαίωση!!
Ένα περίεγο δάσος κοντά στην μεγαλούπολη Κιάπονσκανς της Φιλανδίας, που οι κάτοικοι αποφεύγουν λόγω των μυστηριώδων εξαφανίσεων ανθρώπων που το έχουν επισκεφτεί. Ο Ντάντε και η Λίλιμπεθ είναι δύο παιδιά, φίλοι από μικρή ηλικία, που ο καθένας για δικούς του λόγους αποφασίζει να φοιτήσει σ��ο κέντρο πειραματικών ερευνών που έχει κτιστεί μέσα στο σκοτεινό δάσος.
Ενώ στην αρχή όλα μοιάζουν φυσιολογικά, κάποιες εξαφανίσεις προσωπικών αντικειμένων των φοιτητών και η εμφάνιση άλλων πραγμάτων στη θέση τους, ξεκινούν μια αλυσιδωτή αντίδραση που έχει ως αποτέλεσμα την απόφαση των καθηγητών να εκκενώσουν τη σχολή. Όμως είναι ήδη αργά αφού η σχολή δέχεται επίθεση από κάποιους πορφυροντυμένους άντρες που σκοτώνουν όποιον βρεθεί μπροστά τους. Ο Ντάντε σκοτώνοντας κάποιον καταφέρνει να το σκάσει με τη Λίλιμπεθ και δύο ακομα μαθητές, τη Μάριαν και τον Έιντριαν.
Και το κυνήγι ξεκινά! Όλοι γνωρίζουν ότι το γεγονός ότι ο Ντάντε σκότωσε κάποιον από αυτούς το κάνει στόχο και αποφασίζει να προχωρίσει μόνος αφήνοντας τη Λίλιμπεθ πίσω. Όσο δυσκολη κι αν ήταν η απόφασή του του φάνηκε η πιο σωστή! Και έτσι ξεκινά η ιστορία μας...
Ένα βιβλίο που μου ξεδίπλωνε την ψυχοσύνθεση του ήρωα σιγά σιγά, αποκαλύπτοντας πράγματα γι' αυτόν σταδιακά και δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να τον νιώσει, να τον καταλάβει και να τον συμπονέσει. Μιλάει για τις οικογενειακές σχέσεις και πόσο επηρεάζει, η αδιαφορία των γονέων, ένα παιδί. Η προσπάθεια να καταχωνιάσει όσα νιώθει και αισθάνεται για να είναι αποδεκτός!
Πως η ελευθερία κινήσεων και συναισθημάτων σε κάνει άλλον άνθρωπο! Πως η αγάπη φωλιάζει στην καρδιά και σε κάνει ικανό να θυσιαστείς για το άλλο σου μισό! Που μπορείς να βρείς οικογένεια εκεί που δεν το περιμένεις! Πως η εξουσία και η δίψα για δύναμη σε κάνει απάνθρωπο και φονιά!
Αυτό που μου έμεινε περισσότερο είναι η αγάπη. Αυτό το δυνατό συναίσθημα που νικάει το φόβο, ξεπερνάει τα διλλήματα, γεμίζει τη ζωή ευτυχία και αυξάνει τους χτύπους της καρδιάς. Ένα βιβλίο πολύ ιδιαίτερο, με δόσεις φαντασίας και πολλά μηνύματα! Η γραφή της συγγραφέως σε κρατάει δέσμιο και καταφέρνει να σου μεταβιβάσει όλα όσα πρέπει για να καταλάβεις και να νιώσεις. Θέλει ανοικτό μυαλό για να δεκτείς κάποια πράγματα. Αλλά ολοκληρώνοντας την ιστορία αυτό που σου μένει είναι η δικαίωση!!
December 10, 2018
Μοναδικό και αξέχαστο! Δεν έχει μέτρο σύγκρισης!!
August 10, 2020
Μια πολύ πρωτότυπη ιστορία, που ενώ δεν περίμενα να μου κάνει εντύπωση εν τέλει με ενθουσίασε. Αν εξαιρέσουμε την γραφή, που είναι κατά κάποιον τρόπο λυρική και ζωντανεύει με όμορφες αναφορές στην τέχνη (ο πρωταγωνιστής, ο Ντάντε Ρίεσσεν, είναι εκκολαπτόμενος ιστορικός της τέχνης), με τις υπέροχες περιγραφές που κάνουν τις εικόνες, τις υφές και τις μυρωδιές να μ��ιάζουν με αναμνήσεις δικές μας, ερχόμαστε αντιμέτωποι με χαρακτήρες μαζί αδύναμους και δυνατούς, αληθινούς, μια ιστορία που δεν θα περίμενε κανείς να αφηγείται Έλληνας συγγραφέας και μάλιστα τόσο νεαρός (τέτοια ωριμότητα και προσοχή φέρνουν στον νου κάποιον μεγαλύτερο), και έναν τόπο για τον οποίο δεν έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε. Η Έρση Λάβαρη αφηγείται σοβαρά και με τρυφερότητα μια ιστορία ομοφυλοφιλικής αγάπης με σεβασμό και ευαισθησία, τόσο προς τους χαρακτήρες της όσο και προς τον αναγνώστη. Δεν προπαγανδίζει, δεν προκαλεί, παραθέτει απλώς στιγ��ιότυπα τρυφερότητας ακριβώς όπως και όσα πρέπει για να υπογραμμίσει τα συναισθήματα των ηρώων της. Ασχολείται και με άλλα καίρια θέματα, άμεσα ή έμμεσα, όπως το πώς μας διαμορφώνει το οικογενειακό περιβάλλον, πώς μας επηρεάζει η υπερβολική ή η ελάχιστη αγάπη, η σημασία της φιλίας και της συντροφικότητας και της θέλησης για αλλαγή.
Από πλευράς μου οφείλω να τονίσω ότι διάβασα το ηλεκτρονικό βιβλίο, την έκδοση που κυκλοφόρησε ως αναθεωρημένη. Δεν μπορώ να ξέρω πώς είναι το βιβλίο στην έντυπη μορφή του και πώς άλλαξε, όμως το κείμενο που διάβασα εγώ ήταν πανέμορφο με μια εξίσου γλυκιά, αγωνιώδη ιστορία που διανθίζεται με στοιχεία φαντασίας, που δίνει ταυτότητα σε μεγάλο μέρος της -με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πληγωμένης- νεολαίας μας και που, παρά την ηλικία μου, χωρίς κανέναν κόπο με συνεπήρε.
Από πλευράς μου οφείλω να τονίσω ότι διάβασα το ηλεκτρονικό βιβλίο, την έκδοση που κυκλοφόρησε ως αναθεωρημένη. Δεν μπορώ να ξέρω πώς είναι το βιβλίο στην έντυπη μορφή του και πώς άλλαξε, όμως το κείμενο που διάβασα εγώ ήταν πανέμορφο με μια εξίσου γλυκιά, αγωνιώδη ιστορία που διανθίζεται με στοιχεία φαντασίας, που δίνει ταυτότητα σε μεγάλο μέρος της -με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πληγωμένης- νεολαίας μας και που, παρά την ηλικία μου, χωρίς κανέναν κόπο με συνεπήρε.
June 26, 2020
Την Έρση τη γνώρισα από κοντα σε ένα από τα φετινά bookstagrammer meetups της Αθήνας, όπου μας παρουσίασε τα λογοτεχνικά της έργα. Πριν λίγες ημέρες, με αφορμή τη συνεργασία της συγγραφέας με @Fancyowl, μου δοθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω και την πένα της μέσα από την ανάγνωση του ντεμπούτου της "Η εποχή του κυνηγιού. Πρόκειται για μια ιστορία που διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό κόσμο, συγκεκριμένα ένα δάσος, στο οποίο όποιος μπαίνει δε βγαίνει. Το μυστήριο πίσω από τις εξαφανίσεις αίρεται σχετικά γρήγορα και βασικά συστατικά της συνέχειας του βιβλίου αποτελούν η δράση και οι σχέσεις μεταξύ των ηρώων, ενώ διάσπαρτες πινελιές του μεταφυσικού κάνουν την εμφάνισή τους. Αν και η γραφή της Έρση ήταν άκρως ατμοσφαιρική και το ρομάντζο από τα πιο καλογραμμένα που έχω διαβάσει, θεωρώ πως η σύνδεση του φυσικού με το μεταφυσικό στοιχείο δεν ήταν ιδιαίτερα πειστική.
July 12, 2020
Ένα βιβλίο που σε κερδίζει από τις πρώτες σελίδες. Η πλοκή είχε πολύ καλή ροή. Μια εξαιρετική προσπάθεια από τη συγγραφέα που σίγουρα θα διαβάσω ξανά.
August 1, 2020
Πάρα πολύ καλό! Ώριμη γραφή, πολύ ενδιαφέρουσα κοσμοπλασία, αληθινοί χαρακτήρες κι ένας υπέροχος έρωτας!
February 11, 2018
Την ιστορία αυτή την γνωρίζω εδώ και χρόνια πρίν ακόμα γίνει βιβλίο,όταν την ανακάλυψα σε μια διαδικτυακή πλατφόρμα για επίδοξους συγγραφέις που ο καθένας μπορει να γράψει εκεί.Με μάγεψε από την πρώτη στιγμή,όταν διάβασα την περίληψη και έτσι ξεκίνησα να την διαβάσω.Δεν πρόλαβα όμως να την ολοκληρώσω γιατί η κοπέλα την διέγραψε επείδη πήγαινε προς έκδοση,κάτι που με χαροπίεισε ιδιαίτερα. Λίγο καιρό πριν μας αποχαιρετήσει το 2017 εγώ το διάβασα πλέον ολοληρωμένο και έμεινα με τις καλύτερες εντυπώσεις για αυτή την νεαρή συγγραφέα που έκανε το ντεπούτο της στην συγγραφή με αυτό το βιβλίο.Και είμαι σίγούρη πως θα μας απασχολήσει στο μέλλον ξανά.
Η ιστορία περιγράφει δύο νέους,τον Ντάντε Ρίεσσεν και την Λίλιμπεθ Έβερς οι οποιοί αποφασίζουν να πάνε να φοιτήσουν στην σχολή Πειραματικών σπουδών του Κιάπονσκανς.Η σχολη βρίσκεται βαθιά μέσα στο δάσος και παρόλο που ακούγονται φήμες γιαυτό φιλοπερίεργοι νέοι από όλο τον κόσμο αποφασίζουν να σπουδάσουν σε αυτή την σχολή,με την ελπίδα να ανακαλύψουν κάποια από τα μυστικά της περιοχής.Ο Ντάντε και η Λίλιμπεθ μετά από κάποια παράξενα συμβάντα και μια επίθεση καλούνται να πάρουν σοβαρές αποφάσεις τόσο για την ζωή τους,όσο και για την επιβίωση τους.Τι κρύβεται άραγε βαθιά μέσα στο δάσος που η επιστημονική κοινότητας της πόλης διαστάζει να προσεγγίσει;
Από την πρώτη και όλας σελίδα που διάβασα κατάλαβα ότι θα ήταν πολύ καλό.Το μυστήριο και η αγωνία είναι από τα πρώτα πράγματα που σε κατακλίζουν διαβαζοντάς το.Ενώ οι εκπλήξεις δεν σταματούν να διαδέχονται η μία την άλλη μέχρι την τελευταία σελίδα.Με γραφή απλή και κατανοητή,περιγραφές τόσο όσο για να σου περιγράψουν τοπια,αισθήμα,σκηνές και μάχες χωρίς να σε κουράζουν γυρνόντας οι σελίδες σαν νεράκι.Θαρρείς και αυτό το βιβλίο γράφτηκε από κάποιον έμπειρο συγγραφέα και σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να καταλάβεις ότι είναι το πρώτο εγχείρημα της συγγραφέως στον κόσμο της λογοτεχνίας.
Η Έρση μέσα από αυτή την ιστορία μας μιλάει για το εσωτερικό ψάξιμο των ανθρώπων σε σχέση με το τι θέλουν ή ποιοι είναι,ενώ η ανάγκη για αποδοχή των χαρακτήρων από τον περιτρυγυρώ τους είναι αισθητή καθόλη την διάρκεια της ανάγνωσης.Με ένα όμορφο τρόπο καταρίπτει ταμπόυ και πρέπει,βαζοντάς σε σκέψεις για το πως θα ήταν καλύτερος ο κόσμος αν όλοι αποδεχόμασταν τον άλλο όπως ακριβώς ήταν,χωρίς ταμπέλες και ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς. Χωρίς να προσπαθούμε να κρύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε.
Σίγουρα το βιβλίο της Έρσης μπορεί να προκαλέσει πίκιλες αντιδράσεις και αυτό μόνο γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι είναι κλειστόμυαλοι και δεν δέχονται το διαφορετικό ή το φοβούνται.Ομως στην αγάπή δεν χωράει εθνικότητα,θρησκεία,χρώμα,φύλο.
Η εποχή του κυνηγιού με εξέπληξε ευχάριστα καθώς σκέφτηκα πως υπάρχει ακόμα ελπίδα σε αυτό τον κόσμο για βελτίωση και πως υπάρχουν άνθρωποι σαν την Έρση(και μάλιστα σε νεαρή ηλικία) που δεν φοβούνται να μιλήσουν για το άγνωστο,το ξένο,το διαφορετικό.Και όχι μόνο να μιλήσουν άλλα και να γράψουν γιαυτά,διότι τα λόγια μπορεί να τα πάρει ο άνεμος ενώ τα βιβλία μένουν εδώ,προκαλώντα σε να τα διαβάσεις και ίσως να σου αλλάξουν γνώμη.
Φίλε αναγνώστη αν κάποτε διαβάσεις αυτό το βιβλίο μη το κρίνεις για την διαφορετικοτητα του,απλα όταν το κλείσεις σκέψου πόσο ποιο καλός θα ήταν ο κόσμος αν αγκαλιάζαμε όλοι το διαφορετικό.
Η ιστορία περιγράφει δύο νέους,τον Ντάντε Ρίεσσεν και την Λίλιμπεθ Έβερς οι οποιοί αποφασίζουν να πάνε να φοιτήσουν στην σχολή Πειραματικών σπουδών του Κιάπονσκανς.Η σχολη βρίσκεται βαθιά μέσα στο δάσος και παρόλο που ακούγονται φήμες γιαυτό φιλοπερίεργοι νέοι από όλο τον κόσμο αποφασίζουν να σπουδάσουν σε αυτή την σχολή,με την ελπίδα να ανακαλύψουν κάποια από τα μυστικά της περιοχής.Ο Ντάντε και η Λίλιμπεθ μετά από κάποια παράξενα συμβάντα και μια επίθεση καλούνται να πάρουν σοβαρές αποφάσεις τόσο για την ζωή τους,όσο και για την επιβίωση τους.Τι κρύβεται άραγε βαθιά μέσα στο δάσος που η επιστημονική κοινότητας της πόλης διαστάζει να προσεγγίσει;
Από την πρώτη και όλας σελίδα που διάβασα κατάλαβα ότι θα ήταν πολύ καλό.Το μυστήριο και η αγωνία είναι από τα πρώτα πράγματα που σε κατακλίζουν διαβαζοντάς το.Ενώ οι εκπλήξεις δεν σταματούν να διαδέχονται η μία την άλλη μέχρι την τελευταία σελίδα.Με γραφή απλή και κατανοητή,περιγραφές τόσο όσο για να σου περιγράψουν τοπια,αισθήμα,σκηνές και μάχες χωρίς να σε κουράζουν γυρνόντας οι σελίδες σαν νεράκι.Θαρρείς και αυτό το βιβλίο γράφτηκε από κάποιον έμπειρο συγγραφέα και σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να καταλάβεις ότι είναι το πρώτο εγχείρημα της συγγραφέως στον κόσμο της λογοτεχνίας.
Η Έρση μέσα από αυτή την ιστορία μας μιλάει για το εσωτερικό ψάξιμο των ανθρώπων σε σχέση με το τι θέλουν ή ποιοι είναι,ενώ η ανάγκη για αποδοχή των χαρακτήρων από τον περιτρυγυρώ τους είναι αισθητή καθόλη την διάρκεια της ανάγνωσης.Με ένα όμορφο τρόπο καταρίπτει ταμπόυ και πρέπει,βαζοντάς σε σκέψεις για το πως θα ήταν καλύτερος ο κόσμος αν όλοι αποδεχόμασταν τον άλλο όπως ακριβώς ήταν,χωρίς ταμπέλες και ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς. Χωρίς να προσπαθούμε να κρύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε.
Σίγουρα το βιβλίο της Έρσης μπορεί να προκαλέσει πίκιλες αντιδράσεις και αυτό μόνο γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι είναι κλειστόμυαλοι και δεν δέχονται το διαφορετικό ή το φοβούνται.Ομως στην αγάπή δεν χωράει εθνικότητα,θρησκεία,χρώμα,φύλο.
Η εποχή του κυνηγιού με εξέπληξε ευχάριστα καθώς σκέφτηκα πως υπάρχει ακόμα ελπίδα σε αυτό τον κόσμο για βελτίωση και πως υπάρχουν άνθρωποι σαν την Έρση(και μάλιστα σε νεαρή ηλικία) που δεν φοβούνται να μιλήσουν για το άγνωστο,το ξένο,το διαφορετικό.Και όχι μόνο να μιλήσουν άλλα και να γράψουν γιαυτά,διότι τα λόγια μπορεί να τα πάρει ο άνεμος ενώ τα βιβλία μένουν εδώ,προκαλώντα σε να τα διαβάσεις και ίσως να σου αλλάξουν γνώμη.
Φίλε αναγνώστη αν κάποτε διαβάσεις αυτό το βιβλίο μη το κρίνεις για την διαφορετικοτητα του,απλα όταν το κλείσεις σκέψου πόσο ποιο καλός θα ήταν ο κόσμος αν αγκαλιάζαμε όλοι το διαφορετικό.
January 23, 2022
Πολύ ιδιαίτερο πρώτο δείγμα από ένα ανοιχτόμυαλο νεαρό κορίτσι που ξεχειλίζει από ταλέντο. Φαίνεται πως θα καταφέρει μεγάλα επιτεύγματα στον χώρο της λογοτεχνίας στο μέλλον. Πραγματικά συγχαρητήρια.
February 27, 2021
Η εποχή του κυνηγιού της Έρση Λαβαρη
"Δεν ήτανε σίγουρος αν ο παλιός Ντάντε υπήρχε πια. Η ζωή του τώρα χωριζόταν στο Πριν και στο Μετά. Πριν την σφαγή και μετά την σφαγή. Είχε κάνει πράγματα που δεν περίμενε ποτέ πως θα τα έκανε. Είχε σκοτώσει, είχε τρομάξει για την ζωή του, είχε υποφέρει, είχε ερωτευτεί έναν άντρα."
Μέσα από τη δράση του Fancy Owl book tour services μου δόθηκε για άλλη μια φορά η ευκαιρία να γνωρίσω άλλο μια ανερχόμενη συγγραφέα, την Έρση Λάβαρη. Πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας, αποφάσισε να διαλέξει έναν δύσκολο δρόμο και να κάνει το ντεμπούτο της με μια αμφιλεγόμενη ιστορία, ταράζοντας κάπως τα ήσυχα νερά του ελληνικού αναγνωστικού κοινού.
Οι GLBT ιστορίες είναι μια κατηγορία που ποτέ δεν ήταν στη tbr λίστα μου αν κι έτυχε να διαβάσω κάποια arc ξένων συγγραφέων, τα οποία ήταν από χλιαρά μέχρι hard core. Κάπου στο ενδιάμεσο αυτών θα τοποθετούσα την εποχή του κυνηγιού. Μια ιστορία στην οποία ο έρωτας ανάμεσα σε δύο άντρες μπορεί να γίνει ολέθριος μα παράλληλα να τους ολοκληρώσει.
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Η ιστορία μας ξεκινάει με μια σειρά εξαφανίσεων νέων παιδιών μέσα στο αχανές δάσος του Κιάπονσκανς. Λίγα χρόνια μετά, οι ήρωες μας, Λίλιμπεθ και Ντάντε (ο αγαπημένος μου Δάντης) θέλοντας να ξεφύγουν από τις οικογένειες τους, ο καθένας για τους δικούς του προσωπικούς λόγους, αποφασίζουν να σπουδάσουν στο νέο εναλλακτικό πανεπιστήμιο του Κιάπονσκανς, το οποίο βρίσκεται μέσα σε αυτό το δάσος. Μη θέλοντας να πω περισσότερα, από εκεί ξεκινάει η δράση στην ιστορία μας και, μαζί, το ξετύλιγμα του κουβαριού πίσω από τις εξαφανίσεις.
Ήδη από τις πρώτες σελίδες γοητεύτηκα, αναπάντεχα θα έλεγα, από την αφήγηση της συγγραφέως. Πλούσια, γεμάτη ζωντάνια περιγραφή, με τους ήρωες και τις σκηνές των εξαφανίσεων να καλύπτονταν από ένα πέπλο μυστηρίου, προϊδεάζουντάς με για το τι περίπου θα ακολουθήσει. Κι έπειτα έρχονται οι πρωταγωνιστές. Αυτοί οι απτοί χαρακτήρες με τα αληθινά προβλήματα, τους οποίους πλάθει και αναγεννά κάθε φορά μέσα από τις δύσκολες καταστάσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν με τη δική τους εξαφάνιση. Η αίσθηση του κινδύνου που θα μπορούσε να επιφέρει έναν χαμό ή ακόμα και τον θάνατο, έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ροή της ιστορίας μας. Παράλληλα, σε ίδιο χρόνο, ξεδιπλώνεται και η σχέση του Ντάντε με έναν άλλον άντρα. Το κίνητρο της απόλυτης ελευθερίας από τα τάγματα και η βαθιά αγάπη ανάμεσα τους καλύπτουν το δεύτερο σκέλος της ιστορία σημαδεύοντας το με δυνατές συγκινήσεις.
Με τη Εποχή του Κυνηγιού η συγγραφέας κατάφερε να φτιάξει μια fantasy ιστορία συνδέοντας με περίτεχνο τρόπο το μεταφυσικό με το δυστοπικό, τα οποία είναι κρυμμένα μέσα στον πραγματικό κόσμο. Ως αναγνώστης, ενσωματώθηκα γρήγορα στον κόσμο του και καθώς πλησίαζε το τέλος ��εν ήθελα να τελειώσει. Spoiler: η ιστορία κλείνει με cliffhanger. Περιμένω λοιπόν την συνέχεια με μπόλικη ανυπομονησία.
"Δεν ήτανε σίγουρος αν ο παλιός Ντάντε υπήρχε πια. Η ζωή του τώρα χωριζόταν στο Πριν και στο Μετά. Πριν την σφαγή και μετά την σφαγή. Είχε κάνει πράγματα που δεν περίμενε ποτέ πως θα τα έκανε. Είχε σκοτώσει, είχε τρομάξει για την ζωή του, είχε υποφέρει, είχε ερωτευτεί έναν άντρα."
Μέσα από τη δράση του Fancy Owl book tour services μου δόθηκε για άλλη μια φορά η ευκαιρία να γνωρίσω άλλο μια ανερχόμενη συγγραφέα, την Έρση Λάβαρη. Πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας, αποφάσισε να διαλέξει έναν δύσκολο δρόμο και να κάνει το ντεμπούτο της με μια αμφιλεγόμενη ιστορία, ταράζοντας κάπως τα ήσυχα νερά του ελληνικού αναγνωστικού κοινού.
Οι GLBT ιστορίες είναι μια κατηγορία που ποτέ δεν ήταν στη tbr λίστα μου αν κι έτυχε να διαβάσω κάποια arc ξένων συγγραφέων, τα οποία ήταν από χλιαρά μέχρι hard core. Κάπου στο ενδιάμεσο αυτών θα τοποθετούσα την εποχή του κυνηγιού. Μια ιστορία στην οποία ο έρωτας ανάμεσα σε δύο άντρες μπορεί να γίνει ολέθριος μα παράλληλα να τους ολοκληρώσει.
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Η ιστορία μας ξεκινάει με μια σειρά εξαφανίσεων νέων παιδιών μέσα στο αχανές δάσος του Κιάπονσκανς. Λίγα χρόνια μετά, οι ήρωες μας, Λίλιμπεθ και Ντάντε (ο αγαπημένος μου Δάντης) θέλοντας να ξεφύγουν από τις οικογένειες τους, ο καθένας για τους δικούς του προσωπικούς λόγους, αποφασίζουν να σπουδάσουν στο νέο εναλλακτικό πανεπιστήμιο του Κιάπονσκανς, το οποίο βρίσκεται μέσα σε αυτό το δάσος. Μη θέλοντας να πω περισσότερα, από εκεί ξεκινάει η δράση στην ιστορία μας και, μαζί, το ξετύλιγμα του κουβαριού πίσω από τις εξαφανίσεις.
Ήδη από τις πρώτες σελίδες γοητεύτηκα, αναπάντεχα θα έλεγα, από την αφήγηση της συγγραφέως. Πλούσια, γεμάτη ζωντάνια περιγραφή, με τους ήρωες και τις σκηνές των εξαφανίσεων να καλύπτονταν από ένα πέπλο μυστηρίου, προϊδεάζουντάς με για το τι περίπου θα ακολουθήσει. Κι έπειτα έρχονται οι πρωταγωνιστές. Αυτοί οι απτοί χαρακτήρες με τα αληθινά προβλήματα, τους οποίους πλάθει και αναγεννά κάθε φορά μέσα από τις δύσκολες καταστάσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν με τη δική τους εξαφάνιση. Η αίσθηση του κινδύνου που θα μπορούσε να επιφέρει έναν χαμό ή ακόμα και τον θάνατο, έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ροή της ιστορίας μας. Παράλληλα, σε ίδιο χρόνο, ξεδιπλώνεται και η σχέση του Ντάντε με έναν άλλον άντρα. Το κίνητρο της απόλυτης ελευθερίας από τα τάγματα και η βαθιά αγάπη ανάμεσα τους καλύπτουν το δεύτερο σκέλος της ιστορία σημαδεύοντας το με δυνατές συγκινήσεις.
Με τη Εποχή του Κυνηγιού η συγγραφέας κατάφερε να φτιάξει μια fantasy ιστορία συνδέοντας με περίτεχνο τρόπο το μεταφυσικό με το δυστοπικό, τα οποία είναι κρυμμένα μέσα στον πραγματικό κόσμο. Ως αναγνώστης, ενσωματώθηκα γρήγορα στον κόσμο του και καθώς πλησίαζε το τέλος ��εν ήθελα να τελειώσει. Spoiler: η ιστορία κλείνει με cliffhanger. Περιμένω λοιπόν την συνέχεια με μπόλικη ανυπομονησία.
June 29, 2020
Η εμπειρία της ανάγνωσης του βιβλίου «Η Εποχή του Κυνηγιού» υπήρξε αρκετά ιδιαίτερη για εμένα. Ξεκίνησε κάπως διστακτικά και αρκετά διερευνητικά προσπαθώντας να καταλάβω τόσο την ιστορία όσο και τη ‘διάθεση’ της συγγραφέως. Στην αρχή, ομολογώ ότι είχα κάποιες αμφιβολίες αλλά και ορισμένα κενά. Ένιωθα σα να μου έλειπαν ορισμένα στοιχεία και είχα ανάγκη για περισσότερο βάθος τόσο στην ιστορία όσο και στους χαρακτήρες και το παρελθόν των ηρώων. Περισσότερες λεπτομέρειες, ίσως, για τη ζωή των Κυνηγών και με βασάνιζε αρκετά το ερώτημα ‘γιατί δεν φεύγουν από το δάσος;’. Ήταν κάτι το οποίο θεωρούσα ότι χρειαζόταν λίγη περισσότερη προσοχή. Ωστόσο, καθώς η ιστορία άρχισε να εξελίσσεται, διαπίστωσα με μεγάλη κι ευχάριστη έκπληξη ότι όλες αυτές οι σκέψεις εξαφανίστηκαν από το μυαλό μου και το μόνο που με ένοιαζε ήταν να συνεχίσω την ανάγνωση. Ήθελα απεγνωσμένα να μάθω πώς θα συνεχίσει η ιστορία και πού θα καταλήξει. Τόσο, που έμεινα ξύπνια μέχρι τις 05:30 το πρωί γιατί δεν άντεχα να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου. Εξελίχθηκε σε ένα πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα που κυλούσε γρήγορα αφήνοντας πίσω του παράλληλα μια πικρία και θλίψη για την τύχη των ηρώων. Η τροπή με ορισμένους ήρωες να ανήκουν στην LGBTQ+ κοινότητα ήταν που τράβηξε πιο πολύ το ενδιαφέρον μου και το χάρηκα καθώς δεν συναντάς συχνά τέτοιους ήρωες στα βιβλία, ιδίως αν απευθύνονται σε πιο νεανικό κοινό. Μάλιστα, η τύχη των συγκεκριμένων ηρώων ήταν αυτή που κρατούσε κομμένη την ανάσα μου και ήθελα να φτάσω στο τέλος της ιστορίας. Θα ήθελα πολύ να υπάρξει κι ένα sequel. Νιώθω ότι ο χρόνος που πέρασα με τους ήρωες αυτούς ήταν πολύ λίγος.
June 9, 2020
Το είδος της φαντασίας στην Ελλάδα δεν είναι και τόσο διαδεδομένο όσο στο εξωτερικό και αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Μόνο τα τελευταία χρόνια έχω παρατηρήσει Έλληνες συγγραφείς να ασχολούνται και να δημιουργούν κυριολεκτικά διαμάντια τα οποία σου προκαλούν τόση έκπληξη όταν μαθαίνεις πως είνα συμπατριώτες και όχι καταξιωμένοι συγγραφείς του εξωτερικού.
Η καλύτερη για μένα περίπτωση είναι αυτή της 'Εποχής του Κυνηγιού" από την Έρση Λάβαρη. Σε ταξιδεύει στον παγωμένο κόσμο της Φιλανδίας και πιστεύεις πραγματικά πως ανήκεις εκεί, πως είσαι μέρος των γεγονότων και της δράσης. Οι χαρακτήρες είναι ανθρώπινα σκιαγραφημένοι, δεν είναι οι τέλειοι ήρωες που συναντάς συνήθως και εμένα προσωπικά με ενθουσίασε αυτό.
Με κάθε σελίδα που γυρνούσα ένιωθα να με τραβά ακόμα περισσότερο μέσα στην ιστορία και να μην το χορταίνω, αναγκάζοντας με να το τελειώσω σε λιγότερο από τρεις μέρες. Ο γραπτός και εκφραστικός λόγος της συγγραφέως με είχε συνεπάρει. Ξεκινώντας αυτό το βιβλίο δεν περίμενα πως θα γέμιζε η καρδιά μου με τόσα συναισθήματα και στο τέλος με δάκρυα. Τα συγχαρητήρια και τα μπράβο είναι λίγα, μα έχω να πω το εξής: Όσοι είναι λάτρης του φανταστικού και ψάχνουν κάτι διαφορετικό και πέρα από τα συνηθισμένα το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να το πιάσουν στα χέρια τους και να αφεθούν ολοκληρωτικά.
Η καλύτερη για μένα περίπτωση είναι αυτή της 'Εποχής του Κυνηγιού" από την Έρση Λάβαρη. Σε ταξιδεύει στον παγωμένο κόσμο της Φιλανδίας και πιστεύεις πραγματικά πως ανήκεις εκεί, πως είσαι μέρος των γεγονότων και της δράσης. Οι χαρακτήρες είναι ανθρώπινα σκιαγραφημένοι, δεν είναι οι τέλειοι ήρωες που συναντάς συνήθως και εμένα προσωπικά με ενθουσίασε αυτό.
Με κάθε σελίδα που γυρνούσα ένιωθα να με τραβά ακόμα περισσότερο μέσα στην ιστορία και να μην το χορταίνω, αναγκάζοντας με να το τελειώσω σε λιγότερο από τρεις μέρες. Ο γραπτός και εκφραστικός λόγος της συγγραφέως με είχε συνεπάρει. Ξεκινώντας αυτό το βιβλίο δεν περίμενα πως θα γέμιζε η καρδιά μου με τόσα συναισθήματα και στο τέλος με δάκρυα. Τα συγχαρητήρια και τα μπράβο είναι λίγα, μα έχω να πω το εξής: Όσοι είναι λάτρης του φανταστικού και ψάχνουν κάτι διαφορετικό και πέρα από τα συνηθισμένα το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να το πιάσουν στα χέρια τους και να αφεθούν ολοκληρωτικά.
Displaying 1 - 30 of 50 reviews