Fugowanie okładzin brukowych.pdf

Strona

Fugowanie okładzin brukowych

187

12.1 Cementowe wypełnianie spoin

193

12.2 Fugowanie drenażowymi zaprawami

na bazie żywic reaktywnych

199

185

Fugowanie okładzin brukowych

Podstawy

Wzmacnianie nawierzchni dróg, ulic i placów za pomocą płyt

i kostki brukowej stanowi jedną z najstarszych metod budow-

lanych. Jest ona praktykowana do dnia dzisiejszego na wielu

budowach dróg i ulic.

Przy planowaniu i wykonawstwie ulic, dróg i placów – należy

przestrzegać następujących zasad:

Bruk

Fuga

Podsypka

Kostka brukowa

łącznie z wypełnieniem fugowym

Podsypka

Nawierz-

chnia

PN-EN 18 318

karta techniczna

Podbudowa

zasadnicza

Warstwa/y nośna/e

ZTVT

RStO

3. Warstwa nośna

2. Warstwa nośna

1. Warstwa nośna

(np. warstwa

mrozoodporna)

Podbudowa pomocnicza

(w razie potrzeby)

ZTVE

Podłoże

Ulepszona

podbudowa

Podłoże

ZTVE

Warstwa

odsączająca

O ZTVP - StB 06 (FGSV)

Dodatkowe warunki techniczne i dyrektywy dla prac ziemnych

w budownictwie drogowym.

Grunt naturalny

W zależności od rodzaju drogi czy placu i sposobu ich wyko-

rzystania (obciążenia użytkowe, maszyny czyszczące itp.)

– rozróżnia się dwie metody budowy: „sztywną“ (związaną) i

„elastyczną“ (nie związaną).

O PN-EN 18318 (VOB, część C)

Prace przy szlakach komunikacyjnych; nawierzchnie brukowe,

okładziny z płyt.

O DIN EN 1338, DIN EN 1339

Płyty brukowe z betonu, płyty z kształtek betonowych.

Przy budowie sztywnej/związanej dodaje się do fug, podsypki

i warstwy nośnej materiały zawierające substancje wiążące,

przy elastycznej/nie związanej – materiały nie zawierające

substancji wiążących.

O DIN EN 1342, DIN EN 1342

Płyty z kamienia naturalnego w obszarach zewnętrznych, kostka

brukowa z kamienia naturalnego w obszarach zewnętrznych.

O DIN EN 1344, DIN EN 1345

Klinkier drogowy osadzany w podłożu piaskowym, klinkier

drogowy osadzany w zaprawie.

Istnieje również wariant „półsztywny“ (połączenie nie związa-

nej podbudowy ze sztywnym fugowaniem) przeznaczony do

dróg i placów o niewielkich obciążeniach użytkowych (strefy

ruchu pieszego itp.). W tym przypadku tworzy się kombinację

ze związanej podsypki na nie związanej warstwie nośnej oraz

związanej fugi.

O Karta Techniczna DNV

Prace przy szlakach komunikacyjnych; nawierzchnie bruko-

we, okładziny z płyt z kamienia naturalnego.

O MFP1 (FGSV)

Wskazówki wykonawcze dotyczące wzmacniania nawierzchni

okładziną brukową i płytową, część 1 typowy sposób wykona-

nia (wykonanie nie związane).

Problematyczna w tym układzie jest ustępująca (spręży-

nująca) podbudowa w stosunku do sztywnych fug. Z tego

powodu, konstrukcja taka może mieć zastosowanie jedynie w

przypadku niewielkich obciążeń ruchomych, które nie uszko-

dzą związanych fug.

O MFP2 (FGSV – w opracowaniu)

Wskazówki wykonawcze dotyczące wzmacniania nawierzch-

ni okładziną brukową i płytową, część 2 nietypowy sposób

wykonania (wykonanie związane).

O RStO 01 (FGSV)

Wytyczne dotyczące standaryzacji nawierzchni dróg komuni-

kacyjnych.

187

Fugowanie okładzin brukowych

Podstawy

Przy sztywnej budowie, okładzina brukowa i płyty układane są

w zaprawie hydraulicznie wiążącej na sztywnej warstwie noś-

nej. Wcześniej stosowano nieprzepuszczające wodę warstwy

betonowe lub sztywne warstwy nośne. Obecnie preferuje

się wodoprzepuszczalne drenażowe warstwy betonowe lub

asfalt drenażowy. Zaprawa również powinna być wodoprze-

puszczalna. Nie dotyczy to zaprawy fugowej. Kamienie należy

układać wtedy w równomiernych, odpowiednio dużych

odstępach. Niektóre płyty z bloczków betonowych posiadają

specjalne wypustki dystansowe, które umożliwiają tworzenie

równomiernych spoin, bez konieczności wyjątkowo dokład-

nego i precyzyjnego układania.

Wypełnianie spoin może odbywać się również za pomocą

sztywnej zaprawy fugowej. Poprzez kombinację „sztywna

podbudowa” i „sztywne fugowanie” – powstaje monolityczny

system, odporny na największe obciążenia..

Kostka brukowa granitowa, układana w zaprawie hydraulicznie wiążą-

cej (chudy beton).

Systemy sztywne posiadają właściwości odkształcania się w

zależności od obciążeń. Wygięcia mogą jednak osiągać jedynie

niewielkie wartości, ponieważ zaprawy cementowe posiadają

małą odporność na wyginanie (ok. 0,1 do 0,2 mm/m).

Ze względu na różnego rodzaju obciążenia (użytkowe, ter-

miczne), niehomogeniczną konstrukcję okładziny brukowej oraz

różne odporności na zginanie i powstające w ten sposób

wewnętrzne naprężenia, nie do uniknięcia jest powstawanie rys.

Nie prowadzą one jednak do uszkodzenia okładziny brukowej.

Układanie kostki brukowej z elastyczną podbudową, na podłożu żwi-

rowo-piaskowym.

Płyty brukowe betonowe układane w betonowej warstwie nośnej.

188

Fugowanie okładzin brukowych

Podstawy

Przyczyny uszkodzeń

Stosowana od dawna elastyczna metoda układania kostki

brukowej tylko w ograniczonym zakresie odpowiada dzi-

siejszym wymogom użytkowym. Poprzez stałe nasilanie się

obciążeń (samochody ciężarowe, autobusy) – okładziny ela-

styczne znajdują się często w opłakanym stanie. Stosowanie

maszyn czyszczących, które odsysają nie związane wypeł-

nienie spoin (piasek, żwir itp.) – ułatwia przedostawanie się

wody do środka, a przez to długotrwałe niszczenie całości

konstrukcji. Dochodzi do takich uszkodzeń jak: wgłębienia,

osiadanie, poluzowanie się i przesuwanie kamieni. Aby im

zapobiec, w obszarach narażonych na wysokie obciążenia

użytkowe, należy układać kamienie przy pomocy odpo-

wiedniej zaprawy, mocując je do związanej warstwy nośnej.

Fugowanie powinno odbywać się przy użyciu bardzo wytrzy-

małej, hydraulicznie wiążącej zaprawy fugowej lub zaprawy

na bazie żywic reaktywnych.

Wypłukane wypełnienie na skutek czyszczenia mechanicznego.

Budowa elastyczna

Podłoże

z tłucznia

Piasek

Obciążenie

Przesunięta okładzina na skutek brakującego wypełnienia i odpowied-

nio wysokich obciążeń użytkowych.

Powstawanie luk i przesuwanie się okładziny, spowodowane czysz-

czeniem i wysokimi obciążeniami użytkowymi w przypadku podłoży

elastycznych.

Zniszczona fuga, jako efekt kombinacji sztywnego wypełnienia i ela-

stycznego podłoża przy wysokich obciążeniach użytkowych.

189

Fugowanie okładzin brukowych

Podstawy

Kostka brukowa

Wytrzymałość kamieni naturalnych na obciążenia

Obok płyt z bloczków betonowych, posiadających wytrzy-

małości określone normą DIN, jedną z najstarszych metod

utwardzania dróg jest bruk z obrobionego i nie obrobionego

kamienia naturalnego.

Grupy kamieni

Wytrzymałość na obciąże-

nia wg DIN 52105 N/mm 2

A. Skały magmowe

1. granit,sjenit

2. diorit,gabro

3. porfiryt kwarcowy

keratofir

porfir

andezyt

4. bazalt,melafir,

lawa bazaltowa

5. diabaz

Przy wykonywaniu okładziny brukowej w obszarach

zewnętrznych należy unikać kamieni naturalnych podatnych

na wietrzenie.

160 – 240

170 – 300

180 – 300

250 – 400

2 80 – 150

180 – 250

B. Skały uwarstwione

6. kamieniekrzemowe

a) kwarc żyłowy, kwarcyt,

szarogłaz

b) piaskowce kwarcowe

c) inne piaskowce kwarcowe

7. Wapienie

a) zwarte wapienie i dolomity

(łącznie z marmurami)

b) pozostałe wapienie (łącznie z

konglomeratami wapiennymi)

c) trawertyn

120 – 300

2 80 – 180

Okładzina brukowa z kamienia naturalnego o wysokiej wytrzymałości,

na odcinkach dróg o wzmożonym ruchu.

Budowa sztywna

C. Skały metamorficzne

8. gnejs,granulit

160 – 280

Podbudowa

(warstwa nośna)

Chudy beton

Sztywne fugowanie wysokowytrzymałą zaprawą

do fugowania kostki brukowej Sopro PFM.

190

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: