شامل مردم بومی در COVID-19 پاسخ

آسیا-اقیانوس آرام, عناوین, سلامت, حقوق بشر, حقوق محیط زیست

نظر

Pratima Gurung است دبیر کل مجمع جهانی شبکه از مردم بومی با معلولیت (IPWDGN) رئیس جمهور ملی بومی غیر فعال انجمن زنان در نپال (NIDWAN).

کاتماندو Jul 28 2020 (IPS) - در نپال COVID-19 بحران شده است به خصوص در مردمان بومی. ما تا به حال برای یادگیری واژگان جدید و استفاده از کلماتی مانند قرنطینه خود انزوا دست عفونی و اجتماعی فاصله.

ما نیز تا به حال به احترام قوانین که قبلا اعمال می شود به زندگی ما. مردمان بومی استفاده می شود برای شستن دست های خود را در همه زمان ها به دلیل فرهنگ ما بسیار نزدیک به زمین و به این دلیل بسیاری از زمان ما ندارد و آب در حال اجرا.

این وضعیت شده است حتی سخت تر برای بومی افراد با ناتوانی مثل من. من نمی توانم حفظ فاصله اجتماعی اگر من نیاز به کمک در همان زمان. من می توانید مدیریت بر خود من اما من فقط یک دست من شده اند قادر به دنبال سلامت توصیه به نامه ای است که باعث می شود من یک مقدار زیادی از اضطراب. همه گیر ساخته شده من احساس می کنم بیشتر "معلول" از همیشه.

این وضعیت است که مردم بومی با معلولیت صورت روزمره است. بسیاری از آنها را ندارد و دسترسی به حیاتی لوازم پزشکی – به عنوان مثال افراد مبتلا به آسیب های نخاعی که نیاز به کاتتر و یا کسانی که مبتلا به هموفيلی نیاز به پلاسما.

زنان بومی با معلولیت مواجه اند تبعیض و خشونت و سوء استفاده است. همچنین وجود داشته است افزایش سطح خودکشی در این بیماری همه گیر.

مردم بومی را تا حدود یک سوم از این کشور به کل جمعیت, حدود 11 میلیون از 30 میلیون نپال. خاص خود را نیاز دارد باید در راه است که طول می کشد را به حساب فرهنگ خود را.

وقتی مقامات اعلام کرد در این مستند افراد معلول و مردم بومی نمی تواند دریافت اطلاعات در مورد این ویروس در, بومی محلی و ثبت نام زبان چون بهداشت عمومی و مبارزات اطراف COVID-19 هنوز بومی و فرهنگ دوستانه.

در حالی که دولت توزیع تسکین بسته به برخی از ساکنان بسیاری از مردم بومی ندارد, مدارک مورد نیاز برای دریافت این منابع. برای دریافت کمک یا شما نیاز به یک تابعیت و یا ناتوانی کارت و یا نام شما ثبت شود باید. اغلب آسیب پذیر و به حاشیه رانده شده و گروه مردم بومی و افراد معلول ندارند و این اسناد به طوری که آنها محروم از خدمات. مردم در حال مرگ از گرسنگی.

ما لازم نیست که یک تصویر کامل از آنچه در آن است واقعا اتفاق می افتد در کشور است. نپال شده است در سراسر کشور تحت مستند از ماه مارس و آن تمدید شده است حدود نیم-یک-ده بار پس از. به عنوان COVID-19 موارد همچنان به افزایش این اقدامات تمدید خواهد شد تا 22 جولای.

برای بهبود چیزهایی که ما اول باید به درستی ارزیابی وضعیت بر روی زمین است. مردم بومی به ویژه کسانی که با معلولیت های خاص نیاز دارد. بدون disaggregated داده ها توسط جنس ، سن ، قومیت ناتوانی, سلامت, وضعیت درآمد و جغرافیای ما نمیتواند به درستی آنها را به آدرس. یک پتو روش کار نمی کند.

با وجود تمام مشکلات مردم بومی در حال افزایش به چالش. برخی از سازمان ها از جمله ملی بومی غیر فعال انجمن زنان نپال در حال انتشار اطلاعات در مورد COVID-19 و ارائه مواد غذایی و بهسازی منابع به برخی از جوامع است. بومی کانال تلویزیون ارائه شده است اطلاعات در هر دو بومی و زبان اشاره با حمایت از ملی بومی غیر فعال انجمن زنان نپال.

من امیدوارم که این اقدامات آنها را در محل قرار داده (است که با هدف تقویت سیستم های بهداشتی اطمینان حاصل کار بهبود و افزایش دسترسی به حمایت های اجتماعی) را ترک نمی کند ما پشت. ما باید بخشی از هر گونه بحث که آدرس این مسائل چون تنها ما می دانیم که چگونه این بیماری همه گیر است مؤثر بر ما. اجرای کنوانسیون ILO شماره 169 بنابراین مهم تر از همیشه.

به عنوان یک فعال این وضعیت شده است به یک چالش واقعی برای من و برای سازمان است. من محدود در کاتماندو و نمی تواند سفر. من احساس می کنم که من نه کمک به مردم تا آنجا که من می خواهم. من از ترس است که هنگامی که ما می دانیم آنچه که واقعا اتفاق می افتد بر روی زمین ما به صورت یک وضعیت بدتر از یکی از ما رنج می برد پس از 2015 اعلام کرد که کشور ما را ویران کرد.

این نظر سرمقاله در اصل منتشر شد اینجا

tinyurlis.gdv.gdv.htclck.ruulvis.netshrtco.de