Ooggetuigen: 'Waarom lieten ze ons elkaar als dieren vertrappen?

Anouk Smit (20) uit Deventer was op het festivalterrein Eenmaal bij de tunnels aangekomen werd het al wel steeds wat drukker, maar nog waren de mensen allemaal aan het zingen. Mensen begonnen bij elke brug omhoog te klauteren om uit de massa te komen en bij het festival te komen, en volgens mij ook om stoer te doen. Hier werden ze tegen gehouden door de politie. Op een gegeven moment kwamen wij op de plek dat we niet meer door konden lopen en er een opstopping ontstond (dit was bij de trap die steeds getoond wordt). Ik kan het me niet eens meer herinneren wanneer de situatie omsloeg, zodat we letterlijk muur- en muurvast stonden. Ik kon letterlijk niet meer bewegen en stond zo'n vier meter voor de trap. In het begin was het gewoon akelig dat de massa zo drukte en iedereen de trap op wou, waardoor er uiteindelijk niemand op kwam want mensen drukten alleen maar en dat bleef een een kettingreactie. Op de beelden die je nu te zien krijgt zie je wel de chaos en drukte maar het beschrijft niet het gevoel dat we daar op dat moment hadden. Op de beelden zie je dat mensen nog een beetje kunnen bewegen, dat was bij ons totaal niet het geval. Elke spier in je lichaam was aangespant om mee te blijven veren met de mensenmassa en niet te vallen. Na een half uur of iets begon de chaos steeds erger. Mensen begonnen flauw te vallen, waardoor er nog mee gedrukt en geschreeuwd werd. Zelf had ik ook al een half uur constante druk op mijn lichaam en in combinatie met de hitte werd het ademhalen steeds moeilijker. Ik merkte aan mijzelf dat ik in paniek begon te raken en schreeuwde naar mijn vriendin dat ik daar echt meteen weg moest, want ik voelde me steeds wegvallen. Het enige dat zij kon doen is terugschreeuwen dat het niet kon, we konden gewoon niet bewegen of weg. Al die tijd stonden er veel mensen en politiemensen toe te kijken hoe wij eigenlijk verdrukt werden. Zij konden ook niks doen. Op een gegeven moment ben ik zelf ook flauwgevallen, maar de reden dat ik er vanaf ben gekomen met alleen blauwe plekken, wat krassen en een gekneusde teen is dat ik zo verdrukt in de mensen stond dat ik niet neer kon vallen. En dat is dus ook de reden van mijn redding. Ik was wel helemaal door mijn benen gezakt, maar ik bleef hangen volgens mijn vriendin. Ik denk eerlijk gezegd als ik gevallen was ik ook echt geen kans had gemaakt. [FOTOSPECIAL] Mensen begonnen steeds erger te reageren, en mijn vriendin ( die een stuk groter dan mijn 1.68 is ) heeft meerdere mensen flauw zien vallen en zien vallen. Op een gegeven moment kwam er een politiewagen op de mensen massa inrijden. Blijkbaar waren er hekken geopend waardoor mensen weg konden en begon er wat ruimte te ontstaan om te bewegen. Ik was volgens mijn vriendin lijkbleek en trilde helemaal, maar op een gegeven moment is het enige wat ik nog dacht: ik moet terug die tunnel in nu er weer ruimte is en blijkbaar een uitgang, want waar wij stonden liep het dood op die trap na die we maar niet konden bereiken. We besloten gewoon door te lopen en wat te gaan eten en drinken, tot rust te komen en daarna weer na huis te gaan. Toen bleek dat die doorgang waar we doorgelaten waren recht op het festival uitkwam en we er gewoon rustig door heen konden lopen. Toen kwamen de woede en het ongeloof. Blijkbaar was deze doorgang er de hele tijd, en die was gewoon al die tijd niet open gedaan. Al die tijd chaos en paniek, dat mensen overal op klommen om maar uit die mensenmassa te komen had eerder weg gekund via een andere weg. Waarom deed niemand daar dan wat aan? Waarom lieten ze ons zolang elkaar als dieren vertrappen? Toen we naar huis gingen een paar uur later, zagen we alleen dat de tunnel nog steeds afgesloten was en er nog politie liep. We hebben gelukkig niet de doden zien liggen. De manier waarop we het festival moesten verlaten, was ook merkwaardig te noemen. We moesten heel erg omlopen en door de bosjes lopen en een zandbult afdalen. Toen we eenmaal bij de auto aankwamen, zagen we allebei een gemist smsje van onze ouders. Later bleek dat onze ouders nonstop ons de hele tijd hebben proberen te bereiken, net als veel vrienden, maar ze kwamen er gewoon niet doorheen. Op mijn mobiel staat zelfs geen melding van een gemiste oproep. Toen we eenmaal in de auto zaten hoorde we het hele verhaal. We hebben zoveel geluk gehad, en er is zoveel fout gegaan daar, en dat heeft vele mensen levens gekost. Ik kreeg eindelijk mijn moeder te bereiken en die heeft de hele avond vol paniek gezeten en naar hulpdienstnummers gebeld om meer informatie te krijgen, maar ook daar kwamen ze nier doorheen. [VIDEO]Om eerlijk te zijn neem ik het ze kwalijk. Ze hadden ons de tunnel niet in moeten laten. En zo gauw alles helemaal fout liep hadden ze de andere openingen meteen open moeten doen. Ze zouden de doorloop op het festival zelfs met politieauto's of iets naar voren kunnen duwen om die opening maar open te kunnen doen. Ik snap dat ze ter plekke weinig konden doen omdat ze ons niet konden bereiken, ze hielpen gelukkig alle mensen die in paniek omhoog klommen wel verder. Maar dit had niet zo uit de hand mogen laten lopen. Ik probeer de paniek en angst uit te leggen, maar het is gewoon zo moeilijk te beschrijven hoe je je dan voelt. Als je letterlijk geplet word en je weg voelt vallen en je heel goed weet dat je letterlijk geen kant op kan, en dat niemand je kan helpen... Nu ik alle beelden steeds zie, lopen de tranen gewoon over mijn wangen. Ik hoop zoiets nooit meer mee te maken. En ik vind het zo erg voor de slachtoffers, hun familieleden en getuigen. En ook Silvio Kuijpers stond in de tunnel toen de paniek uitbrak In plaats van luisteren naar de muziek en kijken naar vrolijk uitgedoste mensen, hoor je de gehele dag sirenes van af en aan rijdende ambulances en zie je warmhouddekentjes, waar de ledematen van jonge mensen onder vandaan steken. We stonden zelf om 16:00 uur in de tunnel en op dat moment verloor de politie de controle al. Mensen gooide hekwerken om en stormde tegen het talud naar boven. Nul reactie van de politie op dat moment. Aan het einde van de tunnel op het festivalterrein stagneerde de doorstroming. Bij mijn vriendin begon de paniek ook al toe te slaan, ze wilde omdraaien zoals velen. Hierdoor ontstond een stroom mensen in tegengestelde richting wat enorm botste in de tunnel. Eenmaal op het terrein aangekomen, kom je direct uit bij de praalwagens. Deze doorkruisen de stroom binnenkomende feestgangers, wat ook weer de doorstroming verhinderde. Als er een wagen voorbij was, kon je doorlopen en was er eigenlijk voldoende ruimte om te staan en te lopen. We zijn gaan kijken boven aan de tunnel, waar de paniek inmiddels duidelijk te zien was. We zagen mensen op alle mogelijke manieren uit de tunnelbak klimmen. Mensen kwamen boven onder de schaaf- en snijwonden aan, zonder schoenen, met kapotte kleding en vies. Mensen werden door de securitymensen naar boven getrokken. Een uurtje later werd duidelijk wat het resultaat van de paniek was. Diverse dekentjes met daaronder overleden partygangers. Jonge mensen die uit waren op een leuk feestje. Ik heb foto's gemaakt van de drukte om te laten zien hoe druk het was, maar besefte pas later dat ik de paniek had vastgelegd en dat onder de goudkleurige dekens, dode feestgangers lagen. Een onvergetelijke dag was het zeker, maar we hadden daar vooraf toch een andere gedachte bij.